Wyrok SN z dnia 20 października 2022 r., sygn. II CSKP 302/22
1. Podstawą ustalenia wysokości wynagrodzenia powinien być w pierwszej kolejności ilościowy nakład pracy, przy uwzględnieniu odpowiednich cen, stawek lub innych mierników pozwalających na określenie jego ekonomicznej (rynkowej) wartości. W przypadku podmiotów profesjonalnie wykonujących czynności należy uwzględniać także kryteria podmiotowe obejmujące kwalifikacje, wiedzę, doświadczenie i renomę danego przyjmującego zlecenie. Punktem odniesienia powinno być zatem wynagrodzenie rynkowe, które należałoby zapłacić za wykonanie danego rodzaju czynności przez przyjmującego zlecenie o danych kwalifikacjach podmiotowych.
2. W sytuacji, kiedy strony postępowania nie kwestionują czasu poświęconego na wykonanie czynności, sąd nie może ustalać nakładu wykonanej pracy na podstawie jedynie własnego uznania i w sposób dowolny.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Ewa Stefańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Wesołowski
SSN Mariusz Załucki
w sprawie z powództwa M.K. przeciwko J.S. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 października 2022 r., skarg kasacyjnych obu stron od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 25 stycznia 2019 r., sygn. akt I ACa 395/18,
uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód M.K. wniósł pozew w postępowaniu nakazowym przeciwko J.S., w którym domagał się orzeczenia nakazem zapłaty, że pozwany ma zapłacić na jego rzecz kwotę 419 096,82 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym 18 października 2016 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. We wniesionych zarzutach pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wnosił o oddalenie powództwa, podnosząc, że: na podstawie kopii dokumentu nie może jednoznacznie stwierdzić, czy podpis znajdujący się na tym dokumencie jest jego własnoręcznym podpisem; nie przypomina sobie, aby świadomie podpisywał uznanie długu; na wypadek, gdyby podpis był jednak jego, wskazał, że pismem z 4 listopada 2016 r. uchylił się od skutków prawnych oświadczenia woli o uznaniu długu z powodu błędu. Z ostrożności procesowej pozwany zarzucił, że wynagrodzenie powoda za czynności podjęte w ramach zlecenia jest znacznie zawyżone. Wyrokiem z 27 czerwca 2017 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 419 096,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 30 września 2016 r. do dnia zapłaty.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
