Na mocy art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ czynności cywilnoprawne, o których mowa w ustępie 2, a więc także umowa pożyczki /lit. "c"/ podlegają opłacie skarbowej, jeżeli dotyczą rzeczy znajdujących się w Polsce lub praw majątkowych podlegających wykonaniu w Polsce. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości fakt, iż skarżąca ma swoją siedzibę

W przepisach ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ obowiązującej w dacie wydania obu zaskarżonych decyzji, brak jest podstaw do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności za należności celne z tytułu sprowadzenia przez obu importerów części samochodowych, sklasyfikowanych następnie /po wznowionym postępowaniu/, zgodnie z regułą 2a Ogólnych Reguł Interpretacji

1. Organ administracji publicznej rozpatrując wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu przy dokonywaniu oceny zgodności zamierzenia inwestycyjnego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego winien stosować ścisłą, zgodną z zamierzeniami autora planu oraz organu go uchwalającego z interpretacją treści planu. 2. W sytuacji przeznaczenia w planie zagospodarowania

Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować

Istotnym uchybieniem w sprawie, jest wydanie przez organ I instancji decyzji na nazwiska obu skarżących, traktując ich jako jeden zbiorowy podmiot, gdy w rzeczywistości były to dwa odrębne podmioty /dwóch importerów/, a zatem i dwie różne strony. Konsekwencją tego było przyjęcie przez organy niezgodnie ze stanem faktycznym, że każdy z nich sprowadzał z zagranicy ten sam przedmiot, a co oznaczało zobowiązanie

Zarówno uzupełnienie decyzji podatkowej co do rozstrzygnięcia, jak i odmowa uzupełnienia następują w drodze decyzji wydanej na podstawie art. 213 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Istotnym uchybieniem w sprawie, jest wydanie przez organ I instancji decyzji na nazwiska obu skarżących, traktując ich jako jeden zbiorowy podmiot, gdy w rzeczywistości były to dwa odrębne podmioty /dwóch importerów/, a zatem i dwie różne strony.

Ze względu na nieodwracalne skutki prawne nie można unieważnić decyzji o sprzedaży mieszkań w zreprywatyzowanych budynkach. Można jedynie stwierdzić, że wydano je z rażącym naruszeniem prawa, co upoważnia byłych właścicieli do domagania się odszkodowania od skarbu państwa.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich /Dz.U. nr 87 poz. 395/ osadzenie w obozach pracy przymusowej w okresie wojny w latach 1939-1945 z przyczyn politycznych, narodowościowych, rasowych i religijnych stanowi samodzielną

Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować

Ze względu na nieodwracalne skutki prawne nie można unieważnić decyzji o sprzedaży mieszkań w zreprywatyzowanych budynkach. Można jedynie stwierdzić, że wydano je z rażącym naruszeniem prawa, co upoważnia byłych właścicieli do domagania się odszkodowania od skarbu państwa.

Przepis art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741, zwanej dalej ustawą/, powołany w jej podstawie prawnej stanowi, że osobom fizycznym, których dochód miesięczny na jednego członka rodziny nie przekracza 50 procent średniego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za ostatni kwartał roku poprzedzającego rok, za który opłata ma być

Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować

Skoro skarżący nie przedstawił dowodów podważających zasadność wydanych opinii przez placówki medyczne - Kolejowej służby zdrowia brak podstaw do stwierdzenia niewiarygodności tych opinii. W tym stanie rzeczy Sąd nie stwierdza by zaskarżone decyzje wydano z naruszeniem przepisów prawa.

1. Na gruncie Kodeksu postępowania administracyjnego brak jest podstaw do wydawania odrębnej decyzji orzekającej, czy konkretna osoba jest, czy nie jest stroną postępowania. Ustalenie, czy żądanie pochodzi od strony, następuje w decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty lub w orzeczeniu w inny sposób kończącym sprawę np. w przedmiocie niedopuszczalności odwołania wobec wniesienia go przez osobę

Zaniechanie ustalania zobowiązań podatkowych i poboru podatku na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie jest równoznaczne ze zwolnieniem od podatku, zaś sprzedaż towarów, która nie została zwolniona od podatku, jest sprzedażą opodatkowaną również w przypadku wydania decyzji o zaniechaniu ustalania zobowiązań

Złożenie oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku VAT według ustalonego wzoru jest warunkiem materialnoprawnym zwolnienia od tego podatku. Wspomniany wzór ustalony został w formularzu VAT-6, a więc oświadczenie nie może być złożone w dowolnej formie.

Nie można mówić o naruszeniu prawa materialnego czy też przepisów postępowania administracyjnego w sytuacji, kiedy organ odmówił skarżącemu udzielenia zezwolenia na podstawie art. 8 ust. 1 w związku z art. 15 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób /Dz.U. nr 141 poz. 942 ze zm./ po stwierdzeniu faktu karalności skarżącego za przestępstwo przeciwko

Nie jest możliwe stosowanie innych stawek podatku VAT na ten sam towar przez jego producenta, a innej przez nabywcę do dalszej sprzedaży.

Od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste następuje tylko w drodze umowy cywilnoprawnej. Orzekanie przez NSA po dniu 1 stycznia 1998 r. o legalności decyzji, wydanych przed tą datą w sprawach, w których w nowym stanie prawnym nie obowiązuje już tryb decyzyjny, stało się zbędne,

Zgodnie z dyspozycją art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa organ celny po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa wydając decyzję, w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy. Nie spełnia tego wymogu decyzja uchylająca jedynie decyzję dotychczasową. Przekazanie

W stanie prawnym obowiązującym w 1995 r. wystawienie na nazwisko jednego z małżonków dokumentu stwierdzającego poniesienie wydatków na cele wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 7b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, nie pozbawiało drugiego małżonka, spełniającego określone w tym przepisie wymogi, prawa do dokonania stosownego odliczenia

Przewidziana w art. 54 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ skarga na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego i egzekutora nie zastępuje żądania wyłączenia spod egzekucji, o którym mowa w art. 38 par. 1 tej ustawy.

Zwolnieniu nie podlegają rzeczy, które dopiero w kraju mogą takim celom służyć, ale takie, z których dotychczas osoba przesiedlająca się korzystała w sposób wyżej określony. Inaczej mówiąc, nie każda rzecz przywieziona przez osobę przesiedlającą się podlega zwolnieniu od cła.