Zaniedbanie polegające na niewydaniu decyzji ustalającej wysokość opłaty rocznej z tytułu zarządu gruntu państwowego w roku, za który należna jest opłata, nie wyłącza kompetencji organu do ustalenia tej opłaty w roku następnym, ani też nie zwalnia jednostki zarządzającej od obowiązku ponoszenia opłat za ten rok.

Jeżeli regulamin organizacyjny urzędu organu administracji państwowej dopuszcza możliwość podpisywania decyzji przez pracowników wydziałów w razie nieobecności kierowników tych wydziałów, to praktyka taka nie narusza przepisów o właściwości organu i brak jest przesłanki do stwierdzenia nieważności tak podpisanych decyzji.

1. Rozstrzygnięcie dotyczące przebudowy lokalu mieszkalnego przewidziane w art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./, następuje w drodze decyzji określonej przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Gramatyczna wykładnia art. 24 ust. 3 cyt. ustawy pozwala na stwierdzenie, że wydanie decyzji o przebudowie

1. Wydanie odrębnej decyzji o odszkodowaniu za wywłaszczoną nieruchomość musi być poprzedzone przeprowadzeniem rozprawy w tym przedmiocie, niezależnie od rozprawy przeprowadzonej przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu. 2. Działalnością usługową w rozumieniu art. 63 ust.2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ jest nie tylko świadczenie

1. Pobyt w zakładzie karnym tylko wtedy stoi na przeszkodzie w wydaniu decyzji o wymeldowaniu, gdy nie przebywanie w lokalu spowodowane zostało koniecznością odbywania kary pozbawienia wolności, bądź tymczasowym aresztowaniem, a więc gdy opuszczenie lokalu nie było dobrowolne. 2. Okoliczność, że w chwili wydawania decyzji w przedmiocie wymeldowania osoba, której postępowanie dotyczy przebywa w zakładzie

1. Strona postępowania administracyjnego, której skarga nie została przekazana do Naczelnego Sądu Administracyjnego, lecz załatwiona w trybie art. 200 par. 2 zdanie drugie Kpa, ma prawo domniemywać, że żądania skargi zostały uznane w całości za słuszne. 2. Moc wiążąca decyzji organu administracji państwowej, wydanej w trybie art. 200 par. 2 zdanie drugie Kpa, ale uzasadnionej innymi względami niż przewidziane

Spóźnione zrealizowanie obowiązku meldunkowego przewidzianego w ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ może powodować konsekwencje przewidziane w ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń /Dz.U. nr 12 poz. 114 ze zm./ natomiast nie czyni wadliwym spełnienie obowiązku meldunkowego.

Przy obniżkach szacunkowych norm dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w par. 9 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1984 r. w sprawie podatku rolnego /Dz.U. nr 58 poz. 294/, bierze się pod uwagę zakontraktowanie produkcji i wykonanie umowy kontraktacyjnej oddzielnie dla poszczególnych rodzajów działów specjalnych produkcji rolnej, dla których przewidziane

1. Terenowy organ administracji państwowej nie jest uprawniony do odmowy stosowania ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, bez względu na uchybienia, jakie nastąpiły przy jego uchwalaniu. 2. Jeżeli terenowy organ administracji państwowej, przy stosowaniu aktu prawa miejscowego stwierdził, że jest on sprzeczny z prawem, to może sprzeczność tę zasygnalizować w celu spowodowania jej

Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntu państwowego, chociaż jest wymierzana decyzją administracyjną /art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99/, jest świadczeniem okresowym w rozumieniu art. 118 zdanie drugie Kc i ulega przedawnieniu po upływie trzech lat od dnia, w którym stała się wymagalna /art. 120 par

Skoro art. 39 oraz art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ dopuszcza w określonych warunkach "tolerowanie samowoli budowlanych", to obowiązkiem organów administracji państwowej jest w każdym przypadku dokonanie racjonalnej oceny możliwości skorzystania z tych przepisów w sposób godzący interes społeczny z uzasadnionym interesem obywatela. Należy

Przepis art. 708 Kodeksu cywilnego normuje sytuację, w której strony zawarły umowę dotyczącą używania nieruchomości i pobierania z niej pożytków, lecz zastrzegły, że strona biorąca "nie jest obowiązana do uiszczania czynszu". Tego rodzaju umowa nie ma charakteru umowy dzierżawy, bo nie odpowiada warunkom określonym w art. 693 par. 1 Kc, niemniej ustawodawca nakazał stosować do tych umów przepisy o

Nie daje rękojmi należytego wykonywania funkcji pełnomocnika w przedsiębiorstwie Polonijno-Zagranicznym, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie drobnej wytwórczości osoba, w odniesieniu do której umorzono prawomocnym orzeczeniem na zasadzie amnestii postępowanie w sprawie o przestępstwo z art. 217 Kk - w związku z art. 42 Kk i istnieją podstawy do przyjęcia, że dopuściła się ona zarzucanego

Wstrzymanie wydawania pozwoleń na prowadzenie samodzielnej działalności projektowej w budownictwie przewidzianych w przepisach ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nie mieści się w kompetencjach terenowych organów administracji państwowej.

O tym, czy pismo wniesione przez stronę jest odwołaniem, decyduje nie nagłówek, lecz treść pisma.

1. Brak w kodeksie postępowania administracyjnego przepisu wyraźnie dopuszczającego stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej wadą określoną w art. 156 par. 1 Kpa nie oznacza wyłączenia takiej możliwości. 2. Stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej kwalifikowaną wadliwością jest nie tylko dopuszczalne, lecz - jako zgodne z zasadami ogólnymi kodeksu postępowania administracyjnego

Przepis art. 156 par. 1 pkt 7 Kpa może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji jedynie wtedy, gdy przepis prawa materialnego wyraźnie stanowi, że określona w nim wadliwość decyzji powoduje jej nieważność.

Brak księgi podatkowej lub jej nierzetelne prowadzenie wprawdzie powoduje, że organ podatkowy ustala w drodze szacunków podstawę opodatkowania /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, ale tylko wtedy, gdy nie dysponuje innymi dowodami niezbędnymi do jej ustalenia.

Przysługujące organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. 12 poz. 49/ prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciwko działaniom wymienionym w tym przepisie, podejmowanym w sprawach indywidualnych, powinno być realizowane w formie decyzji administracyjnej.

W sprawach, w których postępowanie administracyjne zostało wszczęte przed 1 września 1980 r. nie jest dopuszczalna skarga na nie wydanie przez organ administracyjny decyzji w ustalonym w przepisach prawa terminie, zarówno wówczas, gdy w sprawie nie zapadła żadna decyzja administracyjna, jak i w sytuacji, gdy istnieje decyzja ostateczna, a postępowanie administracyjne prowadzone jest w trybie stwierdzenia

1. Zespół adwokacki nie jest uprawniony do wniesienia skargi na decyzję Ministra Sprawiedliwości wydaną w trybie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ o wyrażenie zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem. 2. Wszczęcie postępowania, określonego w art. 4 ust. 3 prawa o adwokaturze, wystarczające jest przesłanie

Osoba zajmująca lokal bez tytułu prawnego nie może doprowadzić do wymeldowania najemcy owego lokalu w trybie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, a tym bardziej - do osiągnięcia takiego skutku wobec właściciela lokalu.