Przekwaterowanie, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, osób bliskich najemcy, jest możliwe tylko wobec takich osób bliskich pozostawionych w lokalu, którym decyzją administracyjną odmówiono przydziału tego lokalu na podstawie art. 42 ust. 1 wymienionej ustawy, nie może natomiast być rozciągnięte na te osoby bliskie, które nie otrzymały

1. W postępowaniu administracyjnym lub sądowym skutecznie można powoływać się na przysługujące prawo do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia wówczas, gdy zainteresowana osoba legitymuje się decyzją terenowego organu administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw zdrowia i opieki społecznej stopnia podstawowego, przyznająca uprawnienie do dodatkowej powierzchni

Osoba bliska najemcy, zamieszkała wspólnie z nim w lokalu objętym stosunkiem najmu, ma uprawnienie pochodne do przebywania w lokalu bez względu na stanowisko właściciela budynku; wynajmujący /właściciel/ jedynie potwierdza /poświadcza/ rzeczywiste uprawnienia do przebywania w lokalu, nie udziela zaś zgody na zameldowanie /par. 7 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 czerwca

Osoba umieszczona na rocznej liście przydziału mieszkań kwaterunkowych nie może, w trybie skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 216 Kpa, skutecznie żądać zobowiązania organu lokalowego do wydania decyzji o przydziale określonego lokalu przed upływem roku, na który opiewa lista, ponieważ przysługuje jej pierwszeństwo do przydziału lokalu w roku następnym /par. 8 rozporządzenia

Jeżeli organ podatkowy stwierdzi istnienie chociażby jednej okoliczności wymienionej w par. 17 ust. 1 pkt 1-7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie opłacania podatków obrotowego i dochodowego od przychodów rzemieślników ze świadczeń wykonywanych za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczych /Dz.U. nr 43 poz. 197 ze zm./, obowiązany jest wyłączyć podatnika z tej formy opodatkowania

1. Par. 7 ust. 2 pkt 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /Dz.U. nr 23 poz. 205; zm. M.P. 1985 nr 9 poz. 80/ określający pierwszeństwo w nabyciu gruntów przysługujące młodym rolnikom należy interpretować rozszerzająco i rozumieć jako młodych rolników tych którzy odpowiadają kryteriom

Przedmiotem sprawy o przydziale lokalu opuszczonego przez najemcę, na rzecz pozostawionej w lokalu osoby bliskiej, na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, jest cały lokal o powierzchni takiej, jaką użytkował najemca, chociażby tylko część tego lokalu została przydzielona osobie bliskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/, jeżeli nieruchomość /w całości lub części/ stanie się dla państwowej jednostki organizacyjnej zbędna, to organ administracji może stwierdzić wygaśnięcie zarządu. Dobór kryteriów, którymi należy kierować się przy wydaniu takiego rozstrzygnięcia należy do organu

Jeżeli stwierdzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny nieważności decyzji administracyjnej /art. 207 par. 3 Kpa/ nie oznacza uwzględnienia skargi, to nie zachodzi podstawa orzeczenia zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej /art. 208 Kpa/.

1. Nie każdy przypadek uchylania się od podjęcia pracy przez osobę objętą zakresem stosowania ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U. nr 33 poz. 229/ może być uznany za społecznie nieusprawiedliwiony a fakt czerpania środków utrzymania z innych źródeł niż zarobki z własnej pracy najemnej, twórczej bądź prowadzonej na własny rachunek - za sprzeczny

Posługiwanie się w postępowaniu administracyjnym "wywiadami środowiskowymi" lub "notatkami urzędowymi", będącymi wynikiem rozmów ze świadkami, stanowi naruszenie przepisów dotyczących dowodów ze świadków /art. 79 i art. 81 Kpa/.

Art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 21 poz. 124/ ma zastosowanie do wszystkich rodzajów dotychczasowych mieszkań funkcyjnych, wymienionych w art. 4 tej ustawy /w tym do dozorców i palaczy centralnego ogrzewania/.

Dokonanie, w oparciu o uchwałę rady narodowej, wyboru strony, której należy przydzielić lokal użytkowy, jeżeli każda z ubiegających się stron prowadzi działalność wymagającą "korzystania z lokalu użytkowego w danej miejscowości" /art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, wystarczająco uzasadnia wykonywanie spoczywającego na organach administracji

Nieustosunkowanie się przez organ podatkowy do odwołania podatnika podważającego zasadność decyzji dotyczącej wymiaru uzupełniającego a jedynie rozpoznanie odwołania w zakresie wymiaru pierwotnego stanowi naruszenie art. 174 Kpa.

Niedopuszczalne jest pobieranie podwyższonych stawek opłat wynagrodzenia za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego /par. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe - Dz.U. nr 40 poz. 230/ w sytuacjach nie objętych hipotezą art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./.

Jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku zawiadomienia urzędu skarbowego /w przewidzianym terminie/ o zatrudnieniu dodatkowych osób, który powoduje utratę warunków do zwolnienia od podatków, to traci prawo do zwolnienia poczynając od roku podatkowego, w którym utracił te warunki /par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 1984 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego

1. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na nieudzielenie odpowiedzi na krytykę prasową służy zainteresowanej redakcji także wówczas, gdy pismo otrzymane od adresata krytyki w wykonaniu obowiązku z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ nie spełnia prawnych wymogów odpowiedzi na krytykę, wynikających z par. 1 ust. 3 i par. 7 ust. 2 rozporządzenia

Właściciel lub zarządca budynku jedynie "potwierdza" nie zaś "przyznaje" uprawnienia do przebywania w lokalu osobom ubiegającym się o zameldowanie na pobyt stały. Uzależnienie owego potwierdzenia od zawarcia dodatkowych umów związanych z zajmowaniem lokalu jest bezskuteczne i bezprawne, ponieważ stanowi naruszenie ustawowego obowiązku nałożonego przepisem art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974

Spory dotyczące wysokości czynszów najmu za mieszkania zakładowe, ustalonych według stawek podwyższonych, są rozpatrywane przez terenowe organy administracji państwowej /art. 2 par. 3 Kpc w zw. z par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe - Dz.U. nr 40 poz. 230/.

Skorzystanie z doraźnej pomocy lekarskiej w trakcie trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi sądowo-administracyjnej nie jest racjonalnie uzasadnioną przeszkodą do wniesienia tej skargi /art. 199 par. 1 Kpa w zw. z art. 168 par. 1 Kpc/.

Niedopuszczalne jest przydzielenie jako lokalu zamiennego /art. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ części dotychczas zajmowanego lokalu mieszkalnego, nawet technicznie wyodrębnionej i nie wymagającej korzystania ze wspólnych urządzeń i pomieszczeń, chyba że na takie rozwiązanie wyraża zgodę osoba uprawniona do otrzymania lokalu zamiennego.