Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem państwowym na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ może dotyczyć wszelkich pracowników będących urzędnikami państwowymi mianowanymi, w tym również pracowników wyróżniających się swoją postawą zawodową i społeczną, wzorowych; dla zastosowania tego przepisu konieczne jest

1. Obowiązki wynikające z przepisów prawa administracyjnego ulegają przedawnieniu tylko wówczas, gdy jest ono wyraźnie przewidziane w przepisach. 2. Do wykonania obowiązków administracyjnych, związanych z budową i utrzymaniem obiektów budowlanych w należytym stanie, zobowiązany jest zawsze ich aktualny właściciel.

Brak jest przesłanek do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 par. 1 Kpa w sprawie zakończonej decyzją ostateczną organu administracji państwowej, gdy skarga na tę decyzję została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny, a jako przesłanki wznowienia podano okoliczności, które temu Sądowi były znane.

1. Ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ i wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie przewidują możliwości bezpośredniego przekazywania nieruchomości między dwoma podmiotami, z których choćby jeden nie jest państwową jednostką organizacyjną. 2. Nawet częściowe tylko uwzględnienie skargi spełnia hipotezę art. 208 Kpa i uzasadnia

Gdy dwaj kandydaci na nabywców państwowej nieruchomości rolnej legitymują się pierwszeństwem z tytułu wywiązywania się z zawartych umów kontraktacyjnych /par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych - M.P. nr 23 poz. 205/ okoliczność, że jeden z tych kandydatów odpowiada

Roszczenie o zwrot wywłaszczonych lub nabytych w drodze umowy - na cel uzasadniający wywłaszczenie - nieruchomości rolnych lub ich części, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, jest związane z prowadzeniem tego gospodarstwa i przechodzi na rzecz następcy przejmującego gospodarstwo rolne - w trybie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i ich

Uchwała wojewódzkiej rady narodowej, która - zamiast określić szczegółowe zasady ustalania cen gruntów - ustala ceny za grunty, narusza upoważnienie do stanowienia prawa miejscowego, wyrażone w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/.

1. Należność obywatela obcego, w warunkach określonych w art. XXIII przepisów wprowadzających Kc, podlega potrąceniu od wartości udziału zobowiązanego do zapłaty spadkobiercy, jako dług w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/, i to bez względu na to, czy uprawniony wystąpił z roszczeniem o zapłatę tej należności. 2. W przypadku

Fakt, że osoba ubiegająca się o przydział lokalu mieszkalnego przez organ administracji państwowej jest członkiem spółdzielni mieszkaniowej i zgromadziła niezbędny wkład na lokal spółdzielczy, nie stanowi przeszkody formalnej do uzyskania przydziału lokalu mieszkalnego na czas nie oznaczony /art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, jeśli tylko ta

1. Pojęcie "efekty" /warunkujące przyznanie ulgi/, użyte w par. 5 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1983 r. w sprawie ulg w podatku dochodowym /Dz.U. nr 75 poz. 337/, należy interpretować jako realizację zamierzonego celu inwestycji w rozumieniu par. 2 ust. 1 tego rozporządzenia. 2. Cofnięcie przez organ podatkowy ulgi w podatku dochodowym na podstawie par. 5 ust. 6 pkt 2

Wniosek osoby fizycznej o rozwiązanie przez organ administracji umowy z użytkownikiem wieczystym działki budowlanej i o ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz wnioskodawcy, będącego osobą faktycznie władającą tą działką, ma charakter roszczenia cywilnoprawnego /art. 231 par. 1 Kc/ i jego rozpoznanie należy do właściwości sądów powszechnych. Nie można więc z wniosku tej osoby wszcząć postępowania

1. "Ważny interes Państwa" jest pojęciem prawnym niedookreślonym i w pełnym zakresie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Interes ten nie może być rozumiany abstrakcyjnie. Musi to być "interes Państwa" /i to tylko "ważny interes"/, a więc nie interes przedsiębiorstwa, fabryki, miasta, interes lokalny czy regionalny lecz interes ogólnokrajowy.

Ustalenie czy posiadane wykształcenie i przygotowanie zawodowe /w szczególności ukończone studia wyższe o określonej specjalności, rodzaje pracy zawodowej wykonywanej dotychczas i ewentualne inne jeszcze dodatkowe kwalifikacje/ pozwalają na wykonywanie pracy w określonym charakterze bez przygotowania zawodowego lub po uprzednim krótkim przygotowaniu, a więc czy proponowana praca stanowi propozycję

Udział kobiet w pomocniczej służbie wojskowej na zasadzie art. 101 ust. 1 i art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym /Dz.U. R.P. nr 25 poz. 220/ mógł być w konkretnych okolicznościach udziałem w walkach wojny obronnej 1939 r.

1. Zalecenie wykonania obowiązku, wynikające z par. 2 ust. 1 uchwały nr 13 Rady Ministrów z dnia 11 lutego 1983 r. w sprawie funduszów surowców wtórnych /M.P. nr 8 poz. 48; zm. M.P. 1984 nr 19 poz. 133/, nie jest decyzją administracyjną. Jest to wystąpienie pokontrolne, wydane na podstawie par. 9 i par. 10 uchwały nr 106 Rady Ministrów z dnia 28 maja 1982 r. w sprawie utworzenia Inspektoratu Gospodarki

1. W sprawie, w której stroną w sporze, dotyczącym wymiaru opłat za rozmowy telefoniczne - rozstrzyganym przez właściwy organ państwowej jednostki organizacyjnej "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" /art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz. 275/ - jest abonent telefoniczny, a więc osoba nie mająca dostępu do urządzeń rejestrujących liczbę rozmów i mogąca przeciwstawić

1. Z zestawienia art. 5 z art. 4 ust. 7 a także ust. 3 z ust. 4 i 5 art. 5 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./ wynika, że uprawnienia do zatrudnienia w warsztacie rzemieślniczym wymienione w art. 4 ust. 5 oraz w art. 5 ust. 3 wynikają wprost z ustawy. Dopiero kiedy rzemieślnik chce zatrudnić więcej osób musi uzyskać zgodę organu administracji

Do rozstrzygania sporów co do wysokości roszczeń związanych z rozliczeniem z tytułu rozwiązania umowy użytkowania wieczystego przed upływem okresu, na który prawo to zostało ustanowione, właściwe są sądy powszechne /art. 1 art. 2 par. 1 Kpc/, a nie organy administracji.

1. Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej jest wyjątkiem od ogólnej zasady stabilności decyzji wynikającej z art. 16 Kpa, które może mieć miejsce jedynie w przypadkach gdy decyzja dotknięta jest w sposób niewątpliwy przynajmniej jedną z wad wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa. 2. Jeżeli stwierdzenie nieważności decyzji wiąże się z poniesieniem szkody przez stronę, stronie służy

Decyzja cofająca prawo jazdy /bezterminowo/ na podstawie innego orzeczenia lekarskiego, niż przewidziane w par. 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 10 grudnia 1983 r. w sprawie badań stanu zdrowia osób ubiegających się o prawo jazdy i kierowców - Dz.U. nr 70 poz. 315 ze zm./, narusza prawo materialne.

Dział spadku jest odrębnym od nabycia spadku zdarzeniem prawnym i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków, lecz opłacie skarbowej /par. 46 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie opłaty skarbowej - Dz.U. nr 34 poz. 161 ze zm./.

Nie może mieścić się w definicji gruntu leśnego /zawartej w art. 2 ustawy z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów nie stanowiących własności Państwa - Dz.U. nr 48 poz. 283/ działka, która nigdy nie była zalesiona. Nie może też być wydana decyzja "o obowiązku odnowienia lasu" w odniesieniu do gruntu nigdy dotąd nie zalesionego.

Zaniedbanie polegające na niewydaniu decyzji ustalającej wysokość opłaty rocznej z tytułu zarządu gruntu państwowego w roku, za który należna jest opłata, nie wyłącza kompetencji organu do ustalenia tej opłaty w roku następnym, ani też nie zwalnia jednostki zarządzającej od obowiązku ponoszenia opłat za ten rok.