Przedsiębiorstwo wspólne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. /t.j. Dz.U. 1987 nr 35 poz. 201/, które utworzyło spółkę na zasadach określonych w par. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 170/, jest organizacją grupującą przedsiębiorstwa państwowe i jest jednostką gospodarczą
Decyzja lokalizacyjna wydana przez wicewojewodę nie może być traktowana jako wydana z naruszeniem przepisów o właściwości.
Przepis art. 5 Kodeksu cywilnego reguluje zakaz nadużywania prawa podmiotowego, nie ma zastosowania przy ocenie legalności decyzji administracyjnej w przedmiocie kary pieniężnej za wprowadzanie do wód ścieków nie odpowiadających wymaganym warunkom. Organy administracji orzekające w tym przedmiocie realizują ciążący na nich obowiązek wynikający nie ze stosunków cywilnoprawnych lecz prawa publicznego
Rozpoznając odwołanie od decyzji odmawiającej wznowienia postępowania, organ odwoławczy - uznając tę decyzję za wadliwą - może orzec co do istoty sprawy, to jest uchylić decyzję organu I instancji i wydać postanowienie o wznowieniu postępowania, chyba że zachodzą przesłanki wymienione w art. 138 par. 2 Kpa.
Nieuzasadnione jest pominięcie zeznania podatkowego tylko z powodu, że jest ono niezgodne z ewidencją sprzedaży, której nierzetelność ustalono wcześniej i w związku z tym wyłączono podatnika z uproszczonej formy opodatkowania, samą zaś ewidencję pominięto jako dowód w postępowaniu wymiarowym.
1. Wszelkie przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, ograniczające prawa właściciela domu jednorodzinnego do dysponowania tym przedmiotem własności, należy interpretować ścieśniająco, uwzględniając w szczególności konstytucyjne poręczenie całkowitej ochrony własności osobistej /art. 18 Konstytucji PRL/. 2. Art. 24 ust. 2 in fine prawa lokalowego może być
Wniosek o umorzenie zaległości podatkowych podlega rozpatrzeniu w granicach zakreślonych w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Ocena, czy w konkretnym przypadku zachodzą wyjątkowe okoliczności wymienione w tym przepisie została pozostawiona organowi administracji państwowej.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego /ogólny lub szczegółowy/, przeznaczając jakiś teren na cele produkcji rolnej, nie może zawierać zakazów lub nakazów, które wyznaczałyby rodzaj i sposób prowadzenia tej produkcji.
1. W postępowaniu administracyjnym nie mogą uczestniczyć - jako strony - bliżej nieokreśleni "mieszkańcy wsi", czy inne grupy osób, lecz powinny to być ściśle określone - z imienia i nazwiska - osoby. 2. Decyzja administracyjna rozstrzyga w każdym przypadku o prawach bądź obowiązkach stron, a nie osób, które tylko pośrednio są zainteresowane sposobem rozstrzygnięcia sprawy. 3. Skarga osoby potraktowanej
Wyczerpanie toku instancji w postępowaniu administracyjnym, stanowiące w myśl art. 198 Kpa przesłankę dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy rozumieć jako wyczerpanie toku instancji w sprawie, niekoniecznie więc przez samego skarżącego.
1. Planowanie przestrzenne jest procesem ciągłym, w którym - zgodnie z art. 33 ustawy o planowaniu przestrzennym - okresowe oceny stanu zagospodarowania, badania i studia oraz prognozy powinny prowadzić do aktualizowania planów zagospodarowania przestrzennego. Ta założona w ustawie dynamika planów zagospodarowania przestrzennego, nie może nie wpływać na sposób oceny stosowania norm prawa miejscowego
Działka rolna o powierzchni 0,30 ha - stosownie do przepisów par. 2 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych /Dz.U. 1983 nr 19 poz. 86/ - nie może stanowić gospodarstwa rolnego, ani nieruchomości rolnej i może być w trybie przepisów
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do kontroli legalności postanowień wydanych w trybie uregulowanym w rozdziale 9 Kodeksu postępowania administracyjnego.
1. Szczególna forma wyzbycia się własności przez dotychczasowego właściciela, przewidziana w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/, nakłada na organy decyzyjne w tych sprawach szczególny obowiązek ustalenia rzeczywistej woli osoby, której przypisuje się dokonanie czynności prawnej w postaci oddania gruntów pod drogi publiczne ze świadomością
1. W sprawie dotyczącej zadysponowania częścią lokalu mieszkalnego uprawnienia najemcy innej części tego lokalu objęte art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ mają pierwszeństwo przed realizacją obowiązku dostarczenia przez organ administracji pomieszczenia zastępczego osobie przekwaterowywanej na mocy wyroku sądu /art. 60 ust. 2 tej ustawy/. 2.
1. Organ samorządu mieszkańców nie może być stroną postępowania w sprawie pozwolenia budowlanego na urządzenia placu zabaw. 2. Skarga na uzasadnienie ostatecznej kasacyjnej decyzji administracyjnej, które godzi w interes strony, bądź - przesądzając treść przyszłego orzeczenia, prowadzi do naruszenia prawa w dalszych działaniach organu administracji państwowej, podlega uwzględnieniu przez Naczelny Sąd