Orzeczenia
Podjęcie przez nią takiej pracy w tym okresie i w ogóle w czasie podstawowego urlopu macierzyńskiego, a tym bardziej w okresie kolejnych urlopów, nie jest równoznaczne z rezygnacją z pozostałej części urlopu macierzyńskiego. Urlop macierzyński jest obowiązkowym urlopem ustawowym i tylko ściśle określona przesłanka powoduje jego skrócenie. Artykuł 180 § 5 k.p. oznacza tylko tyle, że w określonym czasie pracownica może zrezygnować z pozostałej części urlopu. Przepis ten nie zajmuje się sytuacją, w której matka podejmuje pracę zarobkową przed upływem 14 tygodni urlopu macierzyńskiego. Rachunkowość Budżetowa nr 6/2021 Nie rezygnuje z podstawowego urlopu macierzyńskiego matka, która w 13-tym tygodniu po urodzeniu dziecka podejmuje pracę zarobkową w wymiarze 1/4 etatu, tym bardziej gdy w tym czasie organ rentowy niezasadnie wyłączył ją z ubezpieczeń społecznych. niesprawowania przez matkę opieki nad dzieckiem z powodu własnej choroby ani przedłużenia okresu urlopu z tego powodu. Wnioskodawczyni zarzuciła, że brak jest przepisu do pozbawienia jej prawa do zasiłku macierzyńskiego wyłącznie z tego powodu, że w trakcie W przeciwnym wypadku pracownica musi wykorzystać urlop w całości.
Zauważyć również należy, że ustawowe wskazanie celu urlopu dla poratowania zdrowia powoduje, że nie należy utożsamiać go z urlopem wypoczynkowym lub zwolnieniem lekarskim. Prowadzi to dodatkowo do wniosku, że niedopuszczalne jest udzielanie urlopu dla poratowania zdrowia w zastępstwie tych instytucji. dla poratowania zdrowia może być udzielony tylko w konkretnym celu, który wiąże się z przeprowadzeniem planowanego leczenia, zleconego przez lekarza, urlop dla poratowania zdrowia musi mieć oparcie w zaświadczeniu lekarskim, urlop taki powinien być przyznany, gdy zaplanowane leczenie rokuje powrót sędziego do pełnienia służby. Zgodnie z brzmieniem art. 93 p.u.s.p. i intencją ustawodawcy, przy badaniu zasadności udzielenia sędziemu urlopu dla poratowania zdrowia, Minister Sprawiedliwości powinien poddać analizie następujące przesłanki: musi wystąpić konkretna choroba, która czasowo uniemożliwia wykonywanie obowiązków zawodowych, leczenie tej choroby wymaga czasowego powstrzymania się przez sędziego od pełnienia służby, urlop Ponadto od marca 2018 korzysta z leczenia w Poradni Zdrowia Psychicznego w P. z powodu zaburzeń depresyjnych. Wnioskowany urlop w ocenie M. Urlop udzielony sędziemu dla poratowania zdrowia, jak wynika z uzasadnienia projektu zmiany ustawy, ma służyć przeprowadzeniu zaleconego
K. początkowo układała się poprawnie, lecz po powrocie jej z urlopu macierzyńskiego powód unikał spotkań i niechętnie wykonywał nakładane Po trzecie, na etapie przedsądu badaniu nie podlegają podstawy kasacyjne, a więc przez ich pryzmat nie ocenia się jurydycznej siły argumentów Dlatego Sąd Najwyższy orzekł w myśl art. 3989 § 2 k.p.c. Źródło: Strona internetowa Sądu Najwyższego, http://www.sn.pl/
zawodowej służby wojskowej z powodu utraty stopnia wojskowego albo degradacji, prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego usunięcia z zawodowej W związku z zawartym w skardze żądaniem orzeczenia co do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oraz gratyfikacji urlopowej może skutkować brakiem osiągnięcia przez żołnierza zawodowego takiego okresu służby, który kwalifikowałby go do otrzymania odprawy w wyższej
W procesie o przywrócenie do pracy pracodawca z jednej strony ma obowiązek udowodnić zasadność wypowiedzenia oraz poprawność uruchomionej w tym celu procedury. Dostrzeżenie wad na tym ostatnim polu (powód był pracownikiem szczególnie chronionym w rozumieniu art. 118a ustawy o powszechnym obowiązku obrony) nie wyczerpuje obowiązków sądu powszechnego w procesie o przywrócenie do pracy, skoro w grę wchodzi możliwość uwzględnienia roszczenia alternatywnego z racji konfliktu z widocznymi prima facie w sprawie klauzulami generalnymi w aspekcie ich sprzeczności Sąd pracy może z urzędu uwzględnić roszczenie o odszkodowanie zamiast roszczenia o przywrócenie do pracy zgłoszonego przez pracownika objętego szczególną ochroną przed rozwiązaniem stosunku pracy wówczas, gdy okazało się ono nieuzasadnione ze względu na jego sprzeczność ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa. Niezależnie od powyższego, z pisma Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w P. W dniu 21 listopada 2014 r. powód złożył u pozwanego wniosek o urlop. Przedmiotowe uwagi są istotne z tego powodu, że rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem było podyktowane brakiem spełnienia przesłanek
niemożliwe z powodu trudnej do przezwyciężenia przeszkody, niezależnej od osoby zainteresowanej. Wyjazd na urlop zależy od woli strony, nie jest przeszkodą obiektywną, nie uniemożliwia też odbierania korespondencji. Sąd zwrócił uwagę, że niezależnie od tego, że skarżąca nie wyjaśniła powodu swojej nieobecności, istotne jest również, iż mimo, że postępowanie
Pozwany pracodawca zaznaczył też wyraźnie, że okresy nieobecności powódki z powodu choroby (lub urlopu na żądanie) występowały w sposób Sąd Najwyższy w swoim orzecznictwie wskazuje także, że długotrwała nieobecność pracownika w pracy nie stanowi dostatecznego powodu do Do takich przesłanek należą w szczególności: powtarzalność nieobecności w pracy, nieodzyskanie przez pracownika pełni sił po absencji
W tzw. procesach odszkodowawczych lekarskich istnienie związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym (np. zaniedbaniem personelu medycznego albo zaniedbaniem organizacyjnym) a szkodą poniesioną przez pacjenta w postaci utraty zdrowia lub życia z reguły nie może być ustalone w sposób pewny, wystarczy więc dla ustalenia istnienia związku, o którym mowa w art. 363 § 1 k.c., istnienia związku przyczynowo-skutkowego W trakcie rehabilitacji uzyskano niewielki wzrost siły mięśniowej kończyn prawych, poprawę sprawności ogólnej i wydolności chodu z czwórnogiem Zakwalifikowano go do zabiegu śródnaczyniowego zamknięcia tętnicy tylnej mózgu, lecz z powodu zakażenia organizmu, zabieg odroczono. Obie wskazują także na ograniczenie z tego powodu szans diagnostyczno-leczniczych oraz na trzy możliwe przebiegi zdarzenia przy założeniu
Żadne z kryteriów oceny poszczególnych kandydatów na wolne stanowiska sędziowskie brane pod uwagę w postępowaniu przed KRS nie ma charakteru decydującego ani też nie jest koniecznie wymagane uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z nich. O przeprowadzeniu prawidłowej oceny zgłoszonych kandydatur decyduje bowiem ocena całościowa (kompleksowa) wynikająca z łącznego zastosowania tych kryteriów, co wynika z obowiązku wszechstronnego rozważenia przez Radę okoliczności sprawy. Lista rekomendowanych kandydatów wyraża stanowisko zespołu (art. 35 ust. 1 u.KRS) po uwzględnieniu kryteriów określonych w art. 35 ust. 2 u.KRS, które wraz z jego uzasadnieniem (art. 34 ust. 1 i 3 u.KRS) wykorzystuje Rada, wykonując na posiedzeniu swoją kompetencję (art. 3 ust. 1 u.KRS) i opierając się w rozstrzygnięciu sprawy na jej wszechstronnym rozważeniu, "na podstawie udostępnionej dokumentacji Zgodnie z tym przepisem uczestnik postępowania może odwołać się do Sądu Najwyższego z powodu sprzeczności uchwały Rady z prawem. 4. Stosownie do art. 44 ust. 1 zd. 1 u.KRS uczestnik postępowania może odwołać się do Sądu Najwyższego z powodu sprzeczności uchwały Rady (zob. np. wyroki Sądu Najwyższego: z 27 marca 2019 r., I NO 3/19, z 29 lipca 219 r., I NO 89/19; z 30 lipca 2019 r., I NO 20/19; z 30
Fakt, iż pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika również w okresie ochronnym przewidzianym w art. 39 k.p., nie pozostaje bez wpływu na ocenę roszczeń przysługujących pracownikowi w razie niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę. 3. Konstrukcja ta obejmuje właśnie przypadki, w których zachowanie określonego podmiotu spełnia formalnie wszystkie wymagania przewidziane przepisem prawa, natomiast z innych - pozaprawnych - względów (np. społecznych czy moralnych) zachowanie to nie zasługuje na ochronę prawną. Stosownie do art. 45 § 2 k.p. w związku z art. 56 § 2 k.p. sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. Artykułu 45 § 2 k.p. nie stosuje się jednakże między innymi do pracowników, o których mowa w art. 39 k.p. 4. Miesięczne wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy wynosiło 2.254 złotych brutto. między innymi: 1) sytuację pozwanego pracodawcy spowodowaną siłą wyższą lub działaniem nieprzewidzianych zdarzeń przypadkowych (wyrok Takie stanowisko jest utrwalone w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 1994 r., I PZP 40/93,