Postanowienie SN z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. III PK 203/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Prusinowski
w sprawie z powództwa A. W.
przeciwko N. w N.
o przywrócenie do pracy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 18 listopada 2020 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt V Pa (…),
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
II. zasądza od powódki na rzecz pozwanego 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego,
III. przyznaje radcy prawnej A. K. od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w O. tytułem wynagrodzenia za reprezentowanie powódki w postępowaniu kasacyjnym z urzędu 240 zł (dwieście czterdzieści) podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2019 r. Sąd Okręgowy w O. oddalił apelację powódki A. W. od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 czerwca 2018 r., w sprawie przeciwko N. w N. o przywrócenie do pracy.
Zdaniem Sądu Rejonowego pierwsza z przyczyn podanych przez pracodawcę w wypowiedzeniu umowy o pracę, to jest częsta usprawiedliwiona nieobecność powódki w pracy z przyczyn zdrowotnych lub rodzinnych skutkująca dezorganizacją pracy pozwanego stowarzyszenia oraz w sposób istotny utrudniająca pracę stowarzyszenia nie budzi wątpliwości co do jej prawdziwości i zasadności. Pozwany pracodawca zaznaczył też wyraźnie, że okresy nieobecności powódki z powodu choroby (lub urlopu na żądanie) występowały w sposób zbieżny z okresami wzmożonej pracy w stowarzyszeniu, to jest w okresie naboru wniosków, rozpatrywania protestów od ocen tychże wniosków czy też w momencie organizowania spotkań informacyjnych dla osób składających wnioski. W ocenie Sądu pierwszej instancji nagłe, krótkotrwałe i powtarzające się nieobecności powódki w pracy, wynoszące około tygodnia do dwóch w każdym miesiącu począwszy od sierpnia 2016 r. niewątpliwie dezorganizowały pracę w pozwanym stowarzyszeniu, skutkowały koniecznością doraźnego przesuwania zadań na innych pracowników oraz świadczenia przez nich pracy poza normalnymi godzinami pracy biura. Wskazał, że sytuacja taka jest szczególnie trudna w tego rodzaju instytucjach jak pozwane stowarzyszenie (współfinansowane ze środków unijnych), które nie mogą w sposób całkowicie swobodny i nagły dokonywać przesunięć środków finansowych, np. na zatrudnienie dodatkowych pracowników czy też tworzyć nowych etatów. Sąd Okręgowy podzielił ocenę dokonaną przez Sąd pierwszej instancji. Wskazał, że orzecznictwo sądowe dotyczące absencji chorobowych pracowników jako przyczyny wypowiedzenia jest obszerne i jednolite w treści. Wynika z niego, jak prawidłowo zaakcentował Sąd Rejonowy, że częste nieobecności mogą stanowić samodzielną i uzasadnioną przyczynę rozwiązania stosunku pracy, gdyż dezorganizują pracę w aspekcie finansowym i pozafinansowym, nie pozwalają pracodawcy na osiągnięcie celu zamierzonego w umowie o pracę.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
