Wnioski prokuratora o zastosowanie tymczasowego aresztowania w postępowaniach karnych są udostępniane na podstawie Kodeksu postępowania karnego, co wyłącza stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej wobec tych dokumentów.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy policjanta, który nabył to prawo przed dniem 6 listopada 2018 r., należy obliczać z pominięciem niekonstytucyjnego przelicznika 1/30 zarobków, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, który ten przelicznik wyeliminował, i w mianach obecnych przepisów.

W przypadku ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop przed 6 listopada 2018 r., należy stosować zasady wynikające z przepisów ustawy o Policji w brzmieniu przed nowelizacją, z wyłączeniem niekonstytucyjnego przelicznika 1/30, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., K 7/15.

W przypadku wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed 6 listopada 2018 r., należy stosować wyrok Trybunału Konstytucyjnego, wyłączając stosowanie niekonstytucyjnego współczynnika 1/30 i uwzględniając nowe zasady wynikające z orzecznictwa Trybunału, co zapewnia zgodność z konstytucyjnymi zasadami sprawiedliwości społecznej.

Gdy brak jest możliwości przeniesienia policjanta, wobec którego orzeczono trwałą niezdolność do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku, na inną odpowiednią pozycję, zgodną z wydanym orzeczeniem lekarskim, organ może zwolnić go ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji, uznając, że pozostawienie funkcjonariusza w służbie mogłoby naruszać ważny interes służby.

Przy orzekaniu środków karnych w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania się, sąd jest zobowiązany na podstawie art. 43 § 1 k.k. do określenia czasu trwania zakazów, co jest niezbędne dla zgodności z prawem i uniknięcia rażącej niesprawiedliwości.

Dla skutecznego zainicjowania postępowania o udostępnienie informacji publicznej konieczne jest precyzyjne sformułowanie wniosku, który jasno określa zakres żądanej informacji, w przeciwnym razie organowi publicznemu nie można przypisać bezczynności.

Organ, który dysponuje majątkiem publicznym, ma obowiązek rozważyć, czy wnioskowane dokumenty dotyczą realizacji zadań publicznych lub gospodarowania tym majątkiem, i na tej podstawie rozstrzygnąć o ich udostępnieniu jako informacji publicznej.

Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, który jest okolicznością kwalifikującą czyn z art. 178a § 4 k.k., musi być związany ze skazaniem za przestępstwo, a nie z wykroczeniem.

Wydanie polecenia zatrzymania pojazdu, aby spełniało znamiona z art. 178b k.k., musi być wykonane przez osobę uprawnioną poruszającą się pojazdem lub na statku wodnym bądź powietrznym oraz przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych; brak spełnienia tych warunków czyni orzeczenie skazujące za ten czyn rażąco niesprawiedliwym.

Przy kwalifikacji przedsięwzięcia jako mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, w szczególności w kontekście stacji bazowej telefonii komórkowej, należy kierować się parametrami technicznymi określonymi przez inwestora w dokumentacji projektowej, które są wiążące zarówno dla inwestora, jak i organów administracyjnych. Zasada przezorności nie zobowiązuje do badania oddziaływania przedsięwzięcia

Kara łączna pozbawienia wolności musi zostać wymierzona w granicach wyznaczonych przez art. 86 § 1 k.k., czyli powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy; jej wymierzenie poniżej dolnej granicy stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

W przypadku postępowania w przedmiocie wyroku łącznego, gdy oskarżony jest pozbawiony wolności i zażąda doprowadzenia na rozprawę, odmowa sprowadzenia go wymaga obligatoryjnej obecności obrońcy; w przeciwnym razie dochodzi do naruszenia prawa procesowego skutkującego bezwzględną przyczyną odwoławczą.

Przesłanki do wydania wyroku nakazowego zachodzą jedynie wtedy, gdy wina i okoliczności czynu są oczywiste i bezsporne, co nie ma miejsca, gdy specjalne przepisy kwalifikują posługiwanie się obcym dokumentem np. prawem jazdy jako legalne na terytorium RP w specjalnych okolicznościach.

Art. 37a § 1 k.k. nie może być stosowany do przestępstw zagrożonych karą pozbawienia wolności przekraczającą 8 lat, nawet jeśli sąd planuje orzec karę ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności.

Zatarcie wcześniejszego skazania wyklucza możliwość przyjęcia surowszej odpowiedzialności z art. 178a § 4 k.k. w przypadku ponownego popełnienia czynu zabronionego.