W systemie prawnym możliwa jest zmiana uprzednio ustalonych praw emerytalno-rentowych funkcjonariuszy służb mundurowych okresu PRL, w przypadku stwierdzenia, że ich praca była związana ze służbą na rzecz państwa totalitarnego, nawet jeśli miała charakter pomocniczy, techniczny i nie wiązała się bezpośrednio z działaniami represji politycznych.

Nieprawidłowa interpretacja przepisów prawa materialnego przez organ rentowy oraz niedopełnienie przez niego obowiązku ustalenia wszystkich okoliczności niezbędnych do wydania decyzji świadczeniowej powoduje jego odpowiedzialność za wypłatę odsetek z tytułu opóźnienia, niezależnie od stopnia winy organu rentowego i bez konieczności wykazywania przez ubezpieczonego, że odnotował szkodę jako skutek tego

W sytuacji, gdy zawarta umowa o pracę nie wiąże się z rzeczywistym wykonywaniem pracy w warunkach charakterystycznych dla stosunku pracy, w szczególności z brakiem podporządkowania służbowego i organizacyjnego, nie rodzi ona skutków w postaci obowiązku objęcia pracownika ubezpieczeniem społecznym.

Przy ocenie prawnej służby na rzecz totalitarnego państwa istotne jest uwzględnienie formacji, w której pełniona była służba, a także zajmowanego stanowiska, stopnia służbowego oraz przebiegu służby. Sam fakt służby w instytucjach i formacjach wymienionych w przepisach może stanowić wystarczającą podstawę do zakwalifikowania danej służby jako służby na rzecz totalitarnego państwa, nawet w przypadku

Osoba prowadząca działalność gospodarczą, która w okresie orzeczonej niezdolności do pracy wykonuje jedynie sporadyczne, formalne czynności niebędące istotą jej działalności zarobkowej, nie traci prawa do zasiłku chorobowego.

W przypadku zbiegu prawa do emerytury wojskowej i emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez osobę, która pozostawała w zawodowej służbie wojskowej przed 1 stycznia 1999 roku, konieczne jest dokonanie wyboru między tymi świadczeniami, zgodnie z art. 95 ust. 2 ustawy emerytalnej, nawet jeśli emerytura wojskowa została obliczona wyłącznie na podstawie okresów służby wojskowej.

Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nawet jeżeli posiada większość udziałów i de facto samodzielnie decyduje o sprawach spółki, nie podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu jako jedyny lub niemal jedyny wspólnik na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, gdyż nie jest to zgodne z definicją spółki jednoosobowej określoną w art. 4 § 1 pkt 3 k.s.h. Ubezpieczone

Ubezpieczony, który przed przystąpieniem do ubezpieczeń społecznych został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, ma prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli w okresie podlegania ubezpieczeniom nastąpiło istotne pogorszenie stanu zdrowia w ramach tego samego stopnia niezdolności, powodujące samodzielnie utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji.

Przyznanie prawa do renty rodzinnej rozwiedzionemu małżonkowi jest możliwe jedynie wówczas, gdy w dniu śmierci drugiego małżonka posiadał on formalnie ustalone przez wyrok sądowy lub ugodę sądową prawo do alimentów, przy czym dobrowolne wsparcie finansowe i wspólne gospodarstwo domowe po rozwodzie nie mogą zastąpić formalnie ustalonego prawa do alimentów.

Wskaźnik częstości zatrudnionych w warunkach zagrożenia, stosowany przy obliczaniu stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe zgodnie z art. 28 ust. 2, art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 oraz art. 31 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2022 r. poz. 2189 ze zm.) w związku z § 4 i

Organ rentowy w przypadku podjęcia pozarolniczej działalności przez ubezpieczonego, nie negując tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym, jest uprawniony do weryfikacji podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w sytuacji, gdy w początkowym okresie prowadzenia tej działalności ubezpieczony deklaruje podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, której wysokość nie ma odzwierciedlenia w

1. Samo pełnienie służby w jednostkach organów bezpieczeństwa państwa w określonym czasie, zgodnie z ustawą dezubekizacyjną, stanowi wystarczającą podstawę do obniżenia świadczeń emerytalno-rentowych, bez konieczności oceny indywidualnych działań funkcjonariusza pod kątem naruszenia podstawowych praw i wolności człowieka 2. Domniemanie konstytucyjności ustawy jest podstawową zasadą w polskim systemie

Przepisy art. 24 ust. 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie wyłączającym przedawnienie należności z tytułu składek zabezpieczonych hipoteką, nie mogą być uznane za niekonstytucyjne wyłącznie na podstawie analogii do wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego przepisów Ordynacji podatkowej.

W sytuacji, gdy dana osoba pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa w instytucjach i formacjach wymienionych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, domniemywa się, że służba ta była wykonywana na rzecz totalitarnego państwa, a Sąd ma obowiązek stosować przepis art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, mimo braku indywidualnych dowodów na działania represyjne danej osoby, chyba że takie domniemanie zostanie

Decyzja organu rentowego stwierdzająca podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jest wiążąca dla sądów w późniejszych postępowaniach dotyczących zaległości składkowych, jeżeli decyzja ta nie została skutecznie zaskarżona.

1. Zgodnie z art. 477(14) § 21 k.p.c. uchylenie decyzji organu rentowego jest możliwe tylko w przypadku rażącego naruszenia przepisów o postępowaniu oraz gdy decyzja ta dotyczy zobowiązania ubezpieczonego, wymiaru tego zobowiązania lub obniżenia świadczenia. 2. Płatnik składek, będący adresatem decyzji wydanej z urzędu, nie posiada statusu ubezpieczonego, ale status innej osoby, której praw i obowiązków

W sytuacji, gdy zgon pracownika nastąpił w wyniku chorób samoistnych, bez stwierdzenia szczególnych, nadzwyczajnych okoliczności w warunkach świadczenia pracy, takie zdarzenie nie może być uznane za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Wykonywanie pracy zgodnie z normalnymi warunkami danego stanowiska, nawet

Umowa o pracę zawarta dla pozoru, której celem jest jedynie uzyskanie korzystnych skutków w sferze ubezpieczeń społecznych, nie stanowi podstawy do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym.

W przypadku zbiegu uprawnień do emerytury wojskowej oraz emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, osoba, która rozpoczęła służbę wojskową przed 1 stycznia 1999 r., ma prawo do wyboru tylko jednego świadczenia, wyższego lub wybranego, zgodnie z art. 95 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W przypadku oceny prawa do emerytury policyjnej i jej wysokości, nie jest dopuszczalna indywidualna ocena charakteru służby funkcjonariusza w okresie PRL pod kątem jej wpływu na naruszenie podstawowych praw i wolności człowieka; decydujące znaczenie ma formalna przynależność do określonych instytucji i formacji w ściśle określonym okresie, zgodnie z ustawą o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy

Ustalanie wysokości emerytury w związku z wnioskiem złożonym przed wejściem w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego uwzględniające wszystkie zmiany wynikające z waloryzacji oraz przepisów szczególnych jest zgodne z prawem.

Ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999 r. i pobiera emeryturę wojskową, wynoszącą 75% podstawy jej wymiaru, obliczoną bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, z tytułu których jest uprawniony również do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez niego.

W przypadku zbiegu prawa do emerytury wojskowej i emerytury z systemu powszechnego (FUS) osobie, ktora pozostawala w sluzbie wojskowej przed 2 stycznia 1999 roku i pobiera maksymalne świadczenie emerytalne obliczone bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, wypłacane jest jedno świadczenie: wyższe lub wybrane przez uprawnionego, zgodnie z art. 95 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach

Prawo do renty rodzinnej dla studenta, który ukończy 25 lat życia, wygasa z mocy prawa, chyba że osoba ta znajduje się na ostatnim roku studiów wyższych - zgodnie z art. 68 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Jeżeli jednak organ rentowy błędnie przyznał świadczenie na okres dłuższy, a ubezpieczony w dobrej wierze pobierał świadczenie, niezgodnie z jego prawidłową interpretacją, to późniejsze