Podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w Polsce przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą obejmuje również okresy świadczenia czasowych usług za granicą, jeśli działalność została zarejestrowana w Polsce, a działania podejmowane w kraju świadczą o zamiarze jej kontynuacji.

Art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w zakresie dotyczącym pomniejszenia podstawy obliczenia emerytury powszechnej dla osób, które przed 1 stycznia 2013 r. miały prawo do wcześniejszej emerytury, musi być interpretowany w sposób zgodny z zasadą zaufania obywatela do państwa, co może oznaczać wyłączenie jego stosowania wobec mężczyzn urodzonych w latach 1949-1953.

Zastosowanie art. 13 ust. 1 lit. b (ii) rozporządzenia nr 883/2004 wymaga szczegółowego ustalenia, czy ubezpieczony wykonuje działalność zawodową w co najmniej dwóch państwach członkowskich, a ograniczenie rozpoznania sprawy do przesłanki delegowania może prowadzić do naruszenia prawa do rozpoznania istoty sprawy.

Osoba posiadająca prawo do emerytury rolniczej oraz emerytury pracowniczej przyznanej na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ma prawo do wypłaty obu świadczeń jednocześnie.

Członek zarządu spółki może zostać zwolniony z odpowiedzialności za zobowiązania spółki jedynie w sytuacji, gdy złoży wniosek o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, co oznacza moment trwałego zaprzestania płacenia zobowiązań, a nie zaprzestanie finansowania przez inne podmioty.

Pracodawca jest płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne także z umowy cywilnoprawnej zawartej przez pracownika z osobą trzecią, jeśli w ramach tej umowy pracownik wykonuje pracę na rzecz swojego pracodawcy.

Przepis art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie ma zastosowania, jeżeli nie występuje bezpośrednie lub pośrednie finansowanie wynagrodzenia wypłacanego przez osobę trzecią, które pochodzi od pracodawcy, dla którego pracownik wykonuje czynności w ramach umowy zlecenia zawartej z osobą trzecią.

Służba w instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie zaopatrzeniowej nie może być automatycznie uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa bez możliwości przedstawienia dowodów przez wnioskodawcę na okoliczność rzeczywistego charakteru wykonywanych przez niego działań.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, pracodawca jest zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników wykonujących pracę na rzecz pracodawcy, nawet jeśli formalnie umowy zlecenia zawierane są z osobami trzecimi, a relacje gospodarcze wskazują na funkcjonalnie jeden podmiot korzystający z pracy tych pracowników.

W sytuacji, gdy pracownik wykonuje pracę wyłącznie w innym państwie członkowskim, a działalność pracodawcy w kraju zatrudnienia jest marginalna, organy krajowe mogą ustalić ustawodawstwo tego innego państwa jako właściwe, nawet bez uprzedniego przeprowadzania procedury dialogu i koncyliacji.

Art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej są sprzeczne z Konstytucją RP, ponieważ obniżają wysokość świadczeń funkcjonariuszy pełniących służbę po 1990 r., co narusza zasady równości, ochrony praw majątkowych oraz zabezpieczenia społecznego, przez co sądy powszechne są zobowiązane do niezastosowania tych przepisów.

Przepis art. 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy nie powinien być stosowany do osób, które mimo okresowej służby na rzecz totalitarnego państwa, znaczącą część swojego okresu zatrudnienia przepracowały w ramach demokratycznych struktur państwowych, gwarantując im w ten sposób ochronę konstytucyjnie chronionych praw do emerytury.

Stwierdzenie pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa nie może być dokonane wyłącznie w oparciu o formalną przynależność do wymienionych formacji, lecz wymaga zbadania wszystkich okoliczności sprawy, łącznie z czynami jednostkowymi funkcjonariusza.

W razie zbiegu prawa do emerytur z systemu zaopatrzeniowego i powszechnego, świadczenie wypłaca się zgodnie z wolą ubezpieczonego, który może wybrać świadczenie wyższe, chyba że umyślnie złożył oświadczenie o wyborze niższego świadczenia.

Dla zakwalifikowania pracy jako wykonywanej w szczególnym charakterze na podstawie ustawy o emeryturach pomostowych, należy ocenić rzeczywisty charakter i odpowiedzialność wykonywanych czynności, a nie tylko tytuł stanowiska.

Dla stwierdzenia nienależności świadczenia z ubezpieczeń społecznych kluczowe jest zbadanie stanu świadomości pobierającego w momencie wypłaty świadczenia, a nie w okresie późniejszym.

Czynności pomocnicze wykonywane przez górnika mające charakter incydentalny mogą być zaliczane do pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym, jeżeli stanowią integralną część pracy bezpośredniej w przodku.

Osoba, która kontynuuje działalność gospodarczą po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, traci prawo do zasiłku chorobowego tylko za okres, w którym faktycznie ta działalność była kontynuowana, a nie za cały okres następujący po ustaniu ubezpieczenia.

Zaginięcie osoby uprawnionej do emerytury, które nie było podstawą uznania jej za zmarłą, nie uzasadnia wstrzymania wypłaty świadczeń emerytalnych, a żona zaginionego może dochodzić alimentów na podstawie art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przy czym domniemanie życia osoby zaginionej musi być respektowane.

Okres zasadniczej służby wojskowej nie zwiększa ogólnego stażu ubezpieczeniowego według przelicznika art. 43 ust. 2 ustawy emerytalnej, ponieważ przepis ten dotyczy wyłącznie okresów zatrudnienia na kolei.

Sąd ubezpieczeń społecznych nie jest związany treścią informacji o przebiegu służby przedstawionej przez Instytut Pamięci Narodowej i ma obowiązek oceny całego materiału dowodowego, w tym ustalenia, czy służba funkcjonariusza była pełniona na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym.

Przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej nie jest wystarczające jedynie uwzględnienie okresów pracy, konieczne jest również szczegółowe określenie procentowego udziału pracy na odkrywce oraz jej charakteru, w tym zastosowanie kryterium wykonywania pracy co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Rolnik podlegający ubezpieczeniu społecznemu rolników w Polsce, który podejmuje pracę najemną w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, podlega ustawodawstwu tego państwa w zakresie zabezpieczeń społecznych, co wyklucza jednoczesne podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników w Polsce, bez względu na późniejsze podjęcie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej mogą stanowić zadeklarowane przez ubezpieczoną kwoty, jednak przy ustalaniu wysokości zasiłków socjalnych należy dokładnie badać, czy zadeklarowane kwoty odpowiadają przepisowym wymaganiom oraz czy uwzględniono wszelkie przerwy w ubezpieczeniu.