Zdolność do pracy w rozumieniu przepisów o rencie z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową należy oceniać z uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego. Utrata zdolności do pracy w zawodzie odpowiadającym poziomowi posiadanych kwalifikacji może stanowić podstawę do uznania niezdolności do pracy, nawet jeśli ubezpieczony jest zdolny do wykonywania prac poniżej tego poziomu

W umowie ubezpieczenia autocasco, z uwagi na zasadę swobody umów, można określić okoliczności wyłączające odpowiedzialność ubezpieczyciela, ale muszą one być zgodne z art. 827 § 1 k.c. Odpowiedzialność ubezpieczyciela może zostać wyłączona jedynie w przypadku umyślnego działania lub rażącego niedbalstwa ubezpieczającego, a klauzule umowne nie mogą wypaczać istoty umowy ubezpieczenia ani być sprzeczne

Zawarcie umowy o pracę bez rzeczywistego zamiaru jej realizacji w reżimie pracowniczym, lecz wyłącznie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, stanowi podstawę do stwierdzenia jej pozorności i wykluczenia tytułu do ubezpieczenia społecznego.

Dla uznania pracy za świadczoną na rzecz pracodawcy w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wystarczające jest ustalenie, że rzeczywistym beneficjentem efektów tej pracy jest pracodawca, niezależnie od formalnej więzi prawnej łączącej pracownika z podmiotem trzecim.

Prawo do emerytury pomostowej przysługuje ubezpieczonemu tylko w przypadku spełnienia łącznie wszystkich przesłanek ustawowych, w tym ukończenia wieku 60 lat, na datę przyznania świadczenia. Wiek wymagany przez przepisy nie może być osiągnięty po tej dacie.

Osoba współpracująca z małżonkiem przy prowadzeniu przez niego działalności pozarolniczej w formie niepublicznej placówki oświatowej podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca, niezależnie od motywacji i subiektywnych zamiarów stron, jeśli spełnione są obiektywne przesłanki współpracy określone w art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Klauzule indeksacyjne, które nie spełniają wymogu transparentności i pozwalają bankowi jednostronnie kształtować wysokość świadczeń stron, są abuzywne i skutkują nieważnością umowy. Z tych klauzul wynikają roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń, a prawo zatrzymania nie znajdzie zastosowania do świadczeń pieniężnych.

Służba pełniona w strukturach Zwiadu Wojsk Ochrony Pogranicza w latach 1944–1990, jako część aparatu bezpieczeństwa państwa totalitarnego, podlega domniemaniu wykonywania na rzecz totalitarnego państwa. Obniżenie świadczeń emerytalnych i rentowych w trybie art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy nie narusza Konstytucji RP ani zasad sprawiedliwości społecznej.

Wypadek przy pracy rolniczej wymaga wykazania związku czasowego, miejscowego i funkcjonalnego z prowadzeniem działalności rolniczej; czynności rekreacyjne, nawet przy okazji wykonywania innych czynności, wykluczają uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy rolniczej.

Przy ponownym ustaleniu wysokości emerytury i renty policyjnej na podstawie ustawy nowelizującej z 2016 r. ocena spełnienia przesłanek „służby na rzecz totalitarnego państwa” nie może opierać się wyłącznie na kryterium formalnej przynależności do służb, lecz wymaga analizy indywidualnej aktywności oraz jej wpływu na naruszenie podstawowych praw i wolności człowieka.

Odmowa zastosowania przepisu niekonstytucyjnego wobec funkcjonariusza, którego służba po 1990 r. wypracowała emeryturę ponad przeciętny wskaźnik, jest dopuszczalna i zgodna z zasadami konstytucyjnymi.

Pojęcie „służby na rzecz totalitarnego państwa” nie może być oceniane wyłącznie na podstawie formalnej przynależności do wymienionych w ustawie jednostek SB. Konieczne jest uwzględnienie realnych działań funkcjonariusza, ich charakteru oraz skali ingerencji w prawa i wolności obywatelskie. Należy więc dokładnie zbadać, czy odwołujący się rzeczywiście uczestniczył w represyjnych działaniach, czy też

Obniżenie policyjnej renty rodzinnej na podstawie art. 24a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy wymaga indywidualnej oceny charakteru służby funkcjonariusza i jego rzeczywistego wpływu na realizację zadań totalitarnego państwa. Nie wystarcza samo formalne przypisanie do jednostki wymienionej w art. 13b tej ustawy. Mechanizm obniżania świadczeń nie może naruszać konstytucyjnych zasad ochrony

W przypadku nadzwyczajnej zmiany stosunków, poszkodowany może dochodzić przed sądem podwyższenia sumy gwarancyjnej z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, mimo wejścia w życie nowych przepisów o możliwościach kontynuacji świadczeń, jeżeli wcześniejsze przepisy mogą prowadzić do rażącej straty.

Art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej pozwala na uznanie służby w jednostkach podporządkowanych Służbie Bezpieczeństwa za 'służbę na rzecz totalitarnego państwa', o ile istnieją przesłanki potwierdzające ten charakter. Jednakże przepisy art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy są niezgodne z Konstytucją RP w zakresie, w jakim prowadzą do arbitralnego obniżenia świadczeń funkcjonariuszy za okres

Praca przy obsłudze maszyn zwałujących w kopalniach odkrywkowych, w świetle nowelizacji definicji 'przodka', może być uznana za pracę górniczą zaliczaną w wymiarze półtorakrotnym, nawet jeśli w przeszłości tego rodzaju praca nie była kwalifikowana do takiego zaliczenia.

Artykuł 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, ograniczający wysokość emerytury do przeciętnej emerytury w systemie powszechnym, nie powinien być stosowany wobec funkcjonariuszy, którzy nie nabyli emerytury z tytułu służby na rzecz totalitarnego państwa, a okres tej służby jest dodatkowy i nie wpływa na nabycie prawa do tego świadczenia.

Analiza legalności służby na rzecz totalitarnego państwa wymaga uwzględnienia indywidualnych czynów funkcjonariusza, a nie tylko formalnej przynależności do wymienionych w przepisach formacji, a przepisy ustawy ograniczające wysokość świadczeń emerytalnych muszą pozostawać w zgodzie z Konstytucją RP.

Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z większościowym udziałem, nawet jeśli jego udział jest dominujący, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnik spółki jednoosobowej na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, chyba że okoliczności faktyczne wskazują na pozorność takiego układu.

Przerwa w wykonywaniu działalności gospodarczej wynikająca z niezdolności do pracy nie może być traktowana na równi z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych.

Obniżenie emerytury policyjnej na podstawie formalnej przynależności do służb PRL wymaga indywidualnej oceny czynów i postawy osoby wobec kryteriów służby na rzecz totalitarnego państwa, a samo domniemane wyznaczenie nie może być podstawą do automatycznego obniżenia uprawnień emerytalnych, aby nie naruszać podstawowych zasad prawa unijnego i konstytucyjnego.

Członek zarządu spółki odpowiada za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne powstałe w trakcie postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, jeśli postępowanie to nie zostało wszczęte we właściwym czasie, a spółka nie miała realnych szans na zawarcie ani wykonanie układu.

Kwalifikacja służby jako pełnionej na rzecz totalitarnego państwa, według art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, wymaga analizy wszystkich okoliczności danej sprawy, w tym indywidualnych czynów, a nie tylko formalnej przynależności do służb, co zapewnia zgodność z zasadami konstytucyjnymi i sprawiedliwością społeczną.

Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej powinna być interpretowana w sposób, który zapewnia ubezpieczonemu realną ochronę, a w przypadku wątpliwości interpretacyjnych winni je ponosić twórcy postanowień umowy, jeśli niejasności nie można usunąć za pomocą wykładni.