Dopuszczalna jest, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (jednolity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 ze zm.), konstrukcja ubezpieczenia mienia, przy której bezpośrednim wierzycielem ubezpieczyciela jest ubezpieczający.

Okres niezdolności do pracy stwierdzonej zaświadczeniem lekarskim wlicza się do okresu zasiłkowego, choćby pracownik w czasie zwolnienia faktycznie wykonywał pracę. O dacie powstania niezdolności do pracy decyduje dzień określony w zwolnieniu lekarskim jako termin jej wystąpienia, a nie faktycznie zaprzestanie wykonywania pracy przez pracownika.

Okres podlegania obowiązkowi ubezpieczenia społecznego nie jest tożsamy z okresem ubezpieczenia, który jest uzależniony od opłacania składki lub zwolnienia z jej opłacania. Z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.) nie można wyprowadzić wniosku, że prawo

Dla uznania, że czynność była podjęta w interesie pracodawcy, nie ma znaczenia, czy została uzgodniona z pracodawcą, czy też podjęta bez jego wiedzy. Nawet subiektywne przekonanie pracownika, że działa na rzecz lub w interesie pracodawcy, daje podstawę objęcia takiego działania ochroną przewidzianą w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

Zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego, zdolny - w istniejących warunkach - wywołać szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym.

Okresem równorzędnym z okresem zatrudnienia jest okres opieki nad inwalidą zaliczonym do I grupy, także z ogólnego stanu zdrowia, o ile osoba taka jest jednocześnie inwalidą wojennym i wojskowym - art. 11 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.).

Dopuszczenie pracownika do wykonywania pracy na określonym stanowisku na podstawie aktualnego okresowego orzeczenia lekarskiego, które było oczywiście błędne, może stanowić zewnętrzną przyczynę wypadku, o jakim mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Umowa o pracę na czas nie określony, zawarta w sytuacji, gdy pracownik w ramach prac interwencyjnych podjął pracę na podstawie umowy na czas określony (na 5 miesięcy), rozwiązana z przyczyn leżących rzekomo po stronie pracodawcy z dniem 31 grudnia 1997 r. po 3 miesiącach pracy wnioskodawcy, który z tego tytułu domagał się prawa do wcześniejszej emerytury - przy równoczesnej rezygnacji przez pracodawcę

1. Pracownik podlegający obowiązkowi ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek nie nabywa prawa do zasiłku chorobowego w razie powstania niezdolności do pracy po rozwiązaniu stosunku pracy (art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jednolity tekst: Dz.U

Przyznanie dziecku zasiłku pielęgnacyjnego nie zawsze oznacza stwierdzenia takiego stanu jego zdrowia, który uzasadnia zaprzestanie przez matkę zatrudnienia, warunkującego jej prawo do emerytury na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi specjalnej opieki (Dz.U. Nr 28, poz. 149).

Nieuwzględnienie dokumentów potwierdzających zatrudnienie, dołączonych do wniosku o rentę rolniczą pod rządem ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 24, poz. 133 ze zm.), której przepisy nie przewidywały możliwości zaliczenia do okresu ubezpieczenia rolniczego tego zatrudnienia wobec braku wniosku

Dla uznania za udowodnioną zewnętrznej przyczyny wypadku przy pracy nie jest wystarczające stwierdzenie, że pracownik wykonywał czynności ze szczególnym przeciążeniem fizycznym lub psychicznym, ale konieczne jest także powiązanie tego faktu ze skutkiem w postaci uszczerbku jego zdrowia.