Zatwierdzenia protokołu powypadkowego może być równoznaczne z uzyskaniem wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę (art. 52 § 2 KP), jeżeli zarzucane pracownikowi zachowanie jest jednym z elementów stanu faktycznego ustalanego w ramach postępowania przewidzianego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków

Rozbieżność pomiędzy praktyką organu rentowego a poglądem sądu orzekającego w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych nie jest zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości, o jakim mowa w art. 390 § 1 KPC. Ocena prawidłowości stosowania prawa przez jedną ze stron procesowych należy do sądu.

Kwoty uiszczonych przez pracodawcę z funduszu płac składek z tytułu zawartych umów w ramach grupowego ubezpieczenia na życie pracowników, jako świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika na rzecz towarzystw ubezpieczeń osobowych, były przed dniem 9 lipca 1998 r. dochodem pracowników z pracy, od którego pracodawcy byli obowiązani opłacić składki na ubezpieczenie społeczne.

Zwiększenie świadczenia określonego w art. 15 ust. 3 - 3b ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.) dolicza się na podstawie art. 21 ust. 4 tej ustawy do wysokości przysługującej najniższej emerytury.

Przyczyny utraty prawa do zasiłku chorobowego określone w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143 ze zm.) nie uzasadniają same przez się rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.