Przepis art. 20 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. 1972 r. Nr 53 poz. 342 ze zm.), ograniczający – a w określonych sytuacjach wyłączający – możliwość dochodzenia przez poszkodowanego żołnierza, na zasadach prawa cywilnego, odszkodowania lub zadośćuczynienia za szkodę z tytułu wypadku lub choroby

Wdowie po renciście pobierającym rentę z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy, którego zgon nie nastąpił wskutek tego wypadku, przysługuje renta rodzinna stanowiąca procent renty odpowiedni do liczby uprawnionych, jaka przysługiwałaby zmarłemu stosownie do art. 11 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz

Sąd drugiej instancji, który wydał postanowienie o dopuszczeniu dowodu z ustnej opinii biegłego, a następnie dopuścił dowód z opinii pisemnej i oddalił wniosek o powołanie innego biegłego narusza art. 217 § 2 w związku z art. 382 KPC.

Niepoinformowanie przełożonego o wypadku bezpośrednio po zdarzeniu nie pozbawia pracownika prawa żądania ustalenia, że miało ono charakter wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Dla stwierdzenia, że nagłe zdarzenie spowodowane przyczyną zewnętrzną jest wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) wystarczające jest ustalenie, że zdarzenie nastąpiło podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności

Podstawę ustalenia wysokości renty rodzinnej jest tylko jedno z przysługujących zmarłemu świadczeń - emerytura lub renta wypadkowa (art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw, Dz.U. Nr 104, poz. 450 ze zm.).

Przepisy art. 44 ustawy o zawodzie lekarza i art. 24 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej mają charakter przepisów szczególnych i nadal obowiązują, gdyż art. 3 § 1 Przepisów wprowadzających Kodeks karny statuujący, że „z dniem wejścia w życie kodeksu karnego tracą moc przepisy dotyczące przedmiotów w tym kodeksie unormowanych, chyba że przepisy tej ustawy stanowią inaczej”, nie może odnosić się

Zaliczenie do III grupy inwalidzkiej z powodu szczególnego naruszenia sprawności organizmu wymienionego w § 25 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 5 sierpnia 1983 r. w sprawie składu komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, trybu postępowania, trybu kierowania na badania przez te komisje oraz szczegółowych zasad ustalania inwalidztwa (Dz.U. Nr 47, poz. 214 ze

Przesłankę nawiązania pracowniczego stosunku ubezpieczenia społecznego nie stanowi samo zawarcie umowy o pracę, lecz zatrudnienie rozumiane jako jej wykonywanie w ramach stosunku pracy.

Zmiana stanu prawnego w zakresie świadczeń wypłacanych z tytułu trwałej lub okresowej niezdolności do pracy (poprzednio - inwalidztwa), dokonana ustawą z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U. Nr 100, poz. 461), nie oznacza, że podlegają weryfikacji świadczenia dotychczas przyznane i wypłacane, niezależnie od aktualnego stanu

Przepis art. 551 KC nie stanowi samodzielnej podstawy odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową. Krąg osób odpowiedzialnych za takie zobowiązania określony jest w art. 32 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Studia doktoranckie prowadzone przez szkołę wyższą są nauką w szkole w rozumieniu art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.), a więc w przypadku ich podjęcia absolwent szkoły wyższej zachowuje prawo do renty rodzinnej, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia.

Prawo wdowy do renty rodzinnej po zmarłym inwalidzie wojennym nie zależy od tego, czy pobierał on przed śmiercią świadczenie pieniężne na podstawie ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68 ze zm.).

Dla ustalenia pogorszenia stanu zdrowia pracownika w ramach niezdolności do pracy istniejącej przed podjęciem zatrudnienia mogą mieć znaczenie nie tylko rodzaj pracy, ale także warunki jej wykonywania.

Nauczanie religii w punktach katechetycznych prowadzonych przez osoby prawne Kościoła Katolickiego (parafie) przed wejściem w życie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) oraz zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu uprawnień i obowiązków nauczycieli

1. Pracodawca odpowiada na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) za zachowania pracownika, sprawcy szkody, który zerwał związek z pracą, jeżeli związek ten został zachowany po stronie poszkodowanego pracownika. 2. Zbędne rozważania dotyczące okoliczności pozbawionych

W okresie pomiędzy 1 maja 1977 r. a 1 stycznia 1990 r. nie było przeszkód prawnych w dochodzeniu przed sądami powszechnymi świadczeń cywilnoprawnych z tytułu wypadków w zatrudnieniu zaistniałych przed dniem 1 stycznia 1968 r.

Obowiązkiem lekarza jest świadczenie pracy w godzinach wyznaczonych treścią umowy o pracę, a nie do czasu przyjęcia ostatniego pacjenta zapisanego na wizytę określonego dnia.

Przepis art. 442 KC ma zastosowanie do przedawnienia roszczenia o jednorazowe odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową stwierdzonego po 1 stycznia 1976 r. (po wejściu w życie ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) u pracownika, którego zatrudnienie

Przepis art. 5 KPC nie nakłada na sąd powinności szczegółowego instruowania strony występującej w sprawie bez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym co do wszelkich możliwych jej zachowań, lecz tylko obowiązek udzielania wskazówek potrzebnych z punktu widzenia prawidłowego przebiegu postępowania i gwarancji prawa strony do obrony.

Przepis art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.) ma zastosowanie tylko wobec osoby, która nie zalega z opłacaniem składek, przynajmniej za okresy podlegania ubezpieczeniu społecznemu wymaganemu do nabycia prawa do emerytury lub renty.