Podanie fałszywego miejsca zamieszkania we wniosku o dodatek węglowy, wobec którego prawdziwość potwierdzono pod rygorem odpowiedzialności karnej, skutkuje uznaniem świadczenia za nienależnie pobrane i zobowiązuje do jego zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie faktycznie sprawującej pełną i ciągłą opiekę nad niepełnosprawnym rodzicem, nawet jeśli ma rodzeństwo, które również jest zobowiązane do alimentacji, o ile ta opieka uniemożliwia jej podejmowanie zatrudnienia.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego decydujące jest, czy wnioskodawca sprawuje stałą opiekę nad osobą niepełnosprawną, co wyklucza możliwość podjęcia pracy zarobkowej, niezależnie od momentu rezygnacji z pracy (art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Szczególne przesłanki uzasadniające przyznanie świadczenia rentowego w trybie wyjątku muszą być wszechstronnie i obiektywnie ocenione, uwzględniając wszystkie aspekty stanu faktycznego, w tym układ okoliczności życiowych oraz status zdrowotny ubezpieczonego.

NSA uznał, że przesłanki przywrócenia terminu w trybie art. 58 § 1 k.p.a. nie zostały spełnione, gdyż skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu, a samoizolacja pełnomocnika nie stanowiła przeszkody uniemożliwiającej wniesienie odwołania.

Skarga kasacyjna M.M. dotycząca odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania została oddalona, gdyż nie wykazano braku winy w uchybieniu temu terminowi z uwagi na niedołożenie należytej staranności przez pełnomocnika w kontekście samoizolacji.

W przypadku przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, pojęcie "wychowanie" wymaga indywidualnej analizy, niezależnie od długości okresu wychowywania dzieci; organ administracyjny musi przeprowadzić wszechstronne postępowanie wyjaśniające, kierując się uznaniem administracyjnym oraz zapewniając pełne uzasadnienie decyzji.

Brak winy obowiązkiem strony; samoizolacja nie usprawiedliwia zaniedbania terminu. Odwołanie mogło być złożone zdalnie lub przez inną osobę; sąd prawidłowo odrzucił wniosek o przywrócenie terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że prawidłowo przeprowadzona wykładnia art. 31zo ust. 1 ustawy COVID-19 nie uzasadnia uwzględnienia żądania skargi kasacyjnej o zwolnienie z obowiązku opłacania składek, gdy nie spełniono przesłanek dot. zgłoszenia ubezpieczonych.

Skarga kasacyjna, zarzucająca WSA niewłaściwą ocenę dowodów i naruszenie przepisów proceduralnych w sprawie uznania choroby zawodowej, została oddalona przez NSA. Stwierdzenie choroby zawodowej u pracownika W. Sp. z o.o. pozostaje w mocy.

Sprzeciwienie się przyjęciu, że działalność opiekuńcza wyklucza podejmowanie zatrudnienia, jest nieuzasadnione, gdy spełnia przesłanki wyłączności opieki nad osobą legitymującą się znacznym stopniem niepełnosprawności.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie pobierającej emeryturę, chyba że zawiesi prawo do jej pobierania; przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych nie umożliwiają wypłaty świadczenia pielęgnacyjnego jedynie w wysokości przekraczającej kwotę pobieranego świadczenia emerytalnego.