Przewoźnik, który przed rozpoczęciem przewozu towaru nie dokonał zgłoszenia do systemu SENT i nie uzyskał numeru referencyjnego, odpowiada na mocy art. 22 ust. 1 ustawy SENT karą pieniężną, którą nakłada się niezależnie od późniejszego zgłoszenia. Brak świadomości obowiązków wynikających z ustawy nie wyłącza odpowiedzialności administracyjnej.
Decyzje administracyjne doręczone w formie zeskanowanego dokumentu PDF, nieopatrzonego właściwym podpisem elektronicznym, są nieważne, gdyż nie spełniają wymogów formalnych doręczenia i nie mogą wejść do obrotu prawnego.
Skarga kasacyjna została oddalona z powodu niewykazania przez skarżącego istotnego naruszenia przepisów postępowania administracyjnego oraz braku precyzyjnego wykazania błędów w orzeczeniu sądu pierwszej instancji.
W postępowaniu o przyznanie płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, ciężar dowodu spoczywa na stronie ubiegającej się o uprawnienie, jednak w postępowaniach nadzwyczajnych inicjowanych z urzędu, to organ administracyjny musi wykazać fakty przemawiające za odmową przyznania płatności.
W postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznawania pomocy finansowej obowiązuje zasada, że ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu wywodzi skutki prawne, a organy administracyjne nie mają obowiązku wyczerpującego zbierania materiału dowodowego, co jest wynikiem zmodyfikowania zasad procesowych w stosunku do regulacji k.p.a. w tym zakresie.
Odwołanie od decyzji o odmowie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej zostaje oddalone. NSA potwierdził zasadność wznowienia postępowania i korekty decyzji org. adm. Skarżąca nie popełniła błędów zarzucanych przez organy dotyczących dokumentacji przyrodniczej w 2015 r.
Dopuszcza się wznowienie postępowania administracyjnego w przypadku ujawnienia nowych istotnych okoliczności, które mogą wpływać na treść decyzji, nawet jeśli dotyczą stworzenia sztucznych warunków do uzyskania wsparcia sprzecznych z celami systemu, a zakaz łączenia zobowiązań rolnośrodowiskowych i ekologicznych jest zgodny z celem prawodawstwa rolnego.
Skarga kasacyjna dotycząca przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, wniesiona przez M.W., została oddalona z uwagi na brak wykazania naruszenia prawa materialnego oraz proceduralnego, istotnego dla wyniku sprawy.
W przypadku niespójności pomiędzy treścią wniosku a jego załącznikami, organ administracyjny zobligowany jest do refleksji nad rzeczywistą wolą składającego wniosek i powinien dążyć do wyjaśnienia i usunięcia tych niespójności, wzywając do tego wnioskodawcę, zwłaszcza gdy istnieje możliwość, że wniosek zawiera oczywisty błąd podlegający korekcie.
NSA potwierdził, że wiedza poprzednika prawnego wnioskodawcy o używaniu znaku towarowego przez okres 5 lat uniemożliwia unieważnienie prawa ochronnego na ten znak z uwagi na ziszczenie się przesłanki negatywnej z art. 165 ust. 1 pkt 1 pwp.
Decyzja Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej dotycząca cofnięcia rezerwacji częstotliwości oparta jest na prawidłowo ustalonym stanie faktycznym oraz zgodna z obowiązującym prawem, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej z uwagi na brak zasadności podniesionych w niej zarzutów.
Proceduralne naruszenia prawa do obrony w postępowaniu sądowoadministracyjnym uzasadniają nieważność postępowania i nakazują ponowne jego rozpoznanie.
Rozpoznanie sprawy przez WSA w Warszawie na posiedzeniu niejawnym, bez uprzedniego powiadomienia strony oraz uniemożliwienie jej wypowiedzenia się odnośnie stanowiska Prezesa UKE, stanowiło naruszenie zasady równości stron i prawo do rzetelnego procesu sądowego.
Ocena zdolności rejestracyjnej znaku towarowego powinna uwzględniać analizę pod kątem technicznych właściwości znaku oraz intencji zgłoszenia, gdyż wnioski dotyczące istotnych cech funkcjonalnych oraz traktowanie zgłoszenia jako działania w złej wierze mogą uniemożliwić rejestrację.
Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za uzasadnioną skargę kasacyjną, uchyla wyrok Sądu I instancji i stwierdza bezczynność Prezydenta Wrocławia w wydaniu zaświadczenia o opłacie jednorazowej, wskazując na błędne działania oraz zaniechania organu i podkreślając prawo strony do zaufania do organów administracji publicznej.