Okoliczności związane z awarią i błędami ludzkimi, prowadzące do niedochowania terminu na złożenie tłumaczenia patentu europejskiego, nie stanowią nadzwyczajnych okoliczności w rozumieniu art. 243 ust. 6 p.w.p. Brak skutecznego nadzoru i monitorowania procesu patentowego obciąża stronę postępowania.

Skarga kasacyjna C. Sp. z o.o. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego jest oczywiście bezzasadna, a formułowanie podstaw kasacyjnych musi obejmować konkretne powiązania z naruszonym stanem prawnym i faktycznym.

Nielegalne wykonywanie przewozów okazjonalnych przez podmiot bez wymaganej licencji uprawnia organ do nałożenia kary pieniężnej, a odwołanie się do kwestii proceduralnych nie zmienia faktu złamania przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Przewóz okazjonalny drogowy między Polską a Białorusią nie wymaga zezwolenia, pod warunkiem czterokrotnego przekroczenia granicy (dwa razy z pasażerami, dwa razy na próżno). Brak spełnienia tego warunku wymusza posiadanie zezwolenia.

Organ administracyjny nie ma kompetencji do określania terminu sprawdzenia kwalifikacji kierowcy w decyzji wydanej na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Brak licencji na przewóz osób oraz naruszenie kryteriów konstrukcyjnych pojazdu w świetle ustawy o transporcie drogowym stanowią podstawę do nałożenia kary administracyjnej. Skarga kasacyjna L.V. wobec Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie wykazała uchybień w ocenie prawnej i faktycznej wyroku niższej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż brak produktów wskazujących na prawdopodobieństwo nieważności decyzji administracyjnej skutkuje odmową wstrzymania jej wykonania, potwierdzając domniemanie jej legalności.

Planowane rozszerzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, prowadzące do wprowadzenia nowych produktów i usług, jest traktowane jako inwestycja początkowa niewiążąca się z dotychczasowym zakresem zezwolenia i zagrażająca równowadze konkurencyjnej.

Nie przysługuje wynagrodzenie jednostce niewyznaczonej formalnie przez organ do usuwania i przechowywania pojazdów w trybie administracyjnym.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w sprawach dotyczących płatności rolnośrodowiskowych wnioskodawca ponosi ciężar dowodowy spełnienia warunków do przyznania płatności, a organ nie ma obowiązku inicjatywy dowodowej, zatem skarga kasacyjna L.L. nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.

Skarga kasacyjna nie znajduje usprawiedliwionych podstaw, a decyzje KNF o odmowie zezwolenia dla "A." Sp. z o.o. są zgodne z prawem, niezależnie od przewlekłości postępowania; niezgodności proceduralne nie wpływają na prawidłowość merytoryczną decyzji.

W świetle art. 101 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania nie jest zaskarżalne na drodze zażalenia. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził poprawność stanowiska Prezesa UKE, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Organ ad casum naruszył przepisy postępowania administracyjnego, nie dokonując wyczerpującej oceny faktów oraz nie rozważając proporcjonalności utraty dobrej reputacji przewoźnika względem stwierdzonych naruszeń, co skutkowało niezasadnością wydania decyzji w przedmiocie utraty dobrej reputacji.

Skarga kasacyjna E.K. została oddalona, ponieważ nie wykazano, aby oświadczenie o przyjęciu propozycji pełnienia służby stanowiło nowy dowód w kontekście art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Brak autentyczności dokumentu uzasadniało odmowę wznowienia postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził poprawność oddalenia skargi na decyzję odmowną dotyczącą wsparcia bezpośredniego, uznając, że nie spełniono przesłanek prowadzenia działalności rolniczej na zadeklarowanej działce. Skarga kasacyjna jako bezzasadna została oddalona.