Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż decyzja o nałożeniu kar pieniężnych na przewoźnika za naruszenia przepisów transportowych, w tym stanu technicznego pojazdu i czasu pracy kierowcy, była zgodna z prawem oraz utrzymanie jej przez WSA było właściwe. Skarga kasacyjna została oddalona.

Uchwała organu samorządowego dotycząca wysokości opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów, ustalona w oparciu o maksymalne stawki bez rzetelnej analizy kosztów, narusza art. 130a ust. 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym, co skutkuje jej nieważnością.

Członek zarządu spółki z o.o. ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeżeli nie wykaże, że we właściwym czasie złożył wniosek o ogłoszenie upadłości albo że zaniechanie to nastąpiło bez jego winy.

Sankcja administracyjna nałożona zgodnie z art. 22 ustawy SENT, za nieprzekazywanie danych geolokalizacyjnych, jest zgodna z prawem. Odstąpienie od kary jest niezasadne, gdy brak jest wykazania ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, a obowiązki monitoringu stanowią narzędzie ochrony tego interesu.

Sąd oddala skargę kasacyjną, uznając za prawidłowe ustalenia, że P. Sp. z o.o. stworzyła sztuczne warunki dla uzyskania płatności ONW, co wyłącza ją z kręgu beneficjentów wsparcia. Poprzez logiczną i spójną ocenę dowodów potwierdzono brak naruszeń proceduralnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżenie przez A. Sp. z o.o. wyroku WSA było bezzasadne, a nałożenie kary pieniężnej przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, w tym skrócenie okresu odpoczynku, było prawidłowe, przy uwzględnieniu szczegółowych zasad obliczania wysokości tej kary.

Utworzenie sztucznych warunków do uzyskania korzyści sprzecznej z celami prawa unijnego stanowi podstawę odmowy przyznania płatności, przy wykazaniu woli stworzenia takich warunków, niezależnie od innych celów działania.

W zakresie zasadności decyzji o odmowie przyznania płatności, kierowanej na podstawie art. 60 rozporządzenia 1306/2013, utworzenie sztucznych warunków musi wykazać subiektywną wolę wnioskodawcy obejścia prawa, co nie wymaga wyłączności dla uzasadnienia odmowy.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku dostatecznego uzasadnienia naruszenia prawa materialnego i proceduralnego w kontekście odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej na skarżącą spółkę jako następcę prawnego, oraz potwierdzenie prawidłowości uzasadnienia sądu niższej instancji.

Przyznanie płatności bezpośrednich do działek rolnych wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa jest uzależnione od legitymowania się tytułem prawnym do danej działki, co nie narusza prawa unijnego ani konstytucyjnych zasad równości, konkurencji oraz proporcjonalności.

Skuteczne doręczenie decyzji administracyjnej w trybie art. 43 KPA dorosłemu domownikowi powoduje rozpoczęcie biegu terminu do wniesienia odwołania, a domniemanie doręczenia nie zostaje obalone przez samą okoliczność nieprzekazania decyzji adresatowi.

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie jest możliwe, gdy skarżący nie uprawdopodobni braku winy w uchybieniu terminu. Doręczenie do rąk domownika wywołuje skutki doręczenia stronie (art. 43 k.p.a.); niedbalstwo domownika nie wyłącza odpowiedzialności adresata.

W przypadku stwierdzenia stworzenia sztucznych warunków dla uzyskania płatności, organ może odmówić ich przyznania, nawet w sytuacji, gdy działa się formalnie zgodnie z przepisami. Działania D.D. zostały uznane za sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej UE.

Do uznania zaistnienia sztucznych warunków do uzyskania pomocy rolnej nie jest konieczne wykazanie, że wyłącznym celem działania beneficjenta było uzyskanie nienależnych płatności, lecz wystarczy, że działania te były sprzeczne z celami przewidzianymi w uregulowaniach unijnych.

Tworzenie sztucznych warunków do uzyskania korzyści z systemów wsparcia bezpośredniego, prowadząc do obejścia przepisów, jest sprzeczne z celami unijnej polityki rolnej i nie może być podstawą do przyznania wsparcia finansowego.

Termin do złożenia wniosku o wstąpienie następcy prawnego do postępowania rolnośrodowiskowego ma charakter materialnoprawny i wynosi 2 miesiące od dnia faktycznego połączenia spółek, a złożenie wniosku po jego upływie jest nieskuteczne.

Działania T. Sp. z o.o., polegające na organizacji sieci powiązanych podmiotów gospodarczych, zmierzały do stworzenia sztucznych warunków obliczonych na nieuzasadnione uzyskanie płatności ekologicznych, co uzasadniało odmowę ich przyznania zgodnie z art. 60 rozporządzenia 1306/2013.

Zaskarżone decyzje oparte na art. 165 ust. 7 p.w. KAS zostały wydane z naruszeniem procedur dowodowych z uwagi na brak rzetelnej analizy kwalifikacji skarżącej i niedostateczne uzasadnienie przyczyn odmowy przedstawienia nowych warunków służby.

Pojazdy będące własnością przedsiębiorstwa, nawet gdy przedsiębiorstwo prowadzone jest przez osobę przesiedlającą się, nie mogą zostać uznane za "mienie osobiste" w kontekście unijnych przepisów o zwolnieniu celnym przy wwozie na obszar Wspólnoty.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodne z prawem odmowę przyznania płatności rolnych w wyniku stworzenia sztucznych warunków do ich uzyskania, przyjmując, że takie działania naruszają zasady przyznawania wsparcia w ramach polityki rolnej UE.

Oddalając skargę kasacyjną, NSA potwierdził, że sztuczne tworzenie warunków dla płatności unijnej polega na udziale w skoordynowanych działaniach podmiotów bez samodzielności gospodarstwa. Odmowa płatności była zgodna z prawem, gdyż formalne poszanowanie przepisów nie spełniało celów unijnych uregulowań.