Sztuczne stworzenie warunków dla uzyskania płatności rolnej narusza zasady wspólnej polityki rolnej, jeśli podstawowym celem takiego działania jest uzyskanie zwiększonej płatności, co uzasadnia odmowę ich przyznania przez ARiMR.

Tworzenie sztucznych warunków dla uzyskania płatności w systemie wsparcia rolniczego stanowi naruszenie prawa, jeśli są one skierowane na uzyskiwanie korzyści niezgodnie z celami regulacji prawnych, co uzasadnia odmowę przyznania płatności przez organ administracyjny.

Sąd administracyjny uznał, że utworzenie przez T. Sp. z o.o. i podmioty powiązane sztucznych warunków dla uzyskania nienależnych unijnych płatności było sprzeczne z celami prawa wspólnotowego, co uzasadniało odmowę ich przyznania.

Skarga kasacyjna C. S.A. na decyzję Prezesa UKE dotyczącą ustalenia kwoty udziału w pokryciu Dopłaty 2011 jest niezasadna, jako że zobowiązanie nie podlega przedawnieniu, a postępowanie WSA było prawidłowe.

Postanowienie Prezydenta RP o stwierdzeniu daty przeniesienia sędziego w stan spoczynku podlega sądowej kontroli, a data przeniesienia winna być ustalona zgodnie z momentem uprawomocnienia się właściwej uchwały KRS.

Zatarcie skazania nie wyklucza organu z uwzględnienia wcześniejszych negatywnych zachowań przy ocenie rękojmi prawidłowego wykonywania zawodu notariusza, ponieważ ocena ta obejmuje kompleksowo zarówno cechy charakteru, jak i prognozę jego przyszłego działania w zawodzie zaufania publicznego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż decyzja o nałożeniu kar pieniężnych na przewoźnika za naruszenia przepisów transportowych, w tym stanu technicznego pojazdu i czasu pracy kierowcy, była zgodna z prawem oraz utrzymanie jej przez WSA było właściwe. Skarga kasacyjna została oddalona.

Sąd oddala skargę kasacyjną, uznając za prawidłowe ustalenia, że P. Sp. z o.o. stworzyła sztuczne warunki dla uzyskania płatności ONW, co wyłącza ją z kręgu beneficjentów wsparcia. Poprzez logiczną i spójną ocenę dowodów potwierdzono brak naruszeń proceduralnych.

Sankcja administracyjna nałożona zgodnie z art. 22 ustawy SENT, za nieprzekazywanie danych geolokalizacyjnych, jest zgodna z prawem. Odstąpienie od kary jest niezasadne, gdy brak jest wykazania ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, a obowiązki monitoringu stanowią narzędzie ochrony tego interesu.

Uchwała organu samorządowego dotycząca wysokości opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów, ustalona w oparciu o maksymalne stawki bez rzetelnej analizy kosztów, narusza art. 130a ust. 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym, co skutkuje jej nieważnością.

Członek zarządu spółki z o.o. ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeżeli nie wykaże, że we właściwym czasie złożył wniosek o ogłoszenie upadłości albo że zaniechanie to nastąpiło bez jego winy.