Na skutek naruszenia obowiązku uzupełnienia zgłoszenia SENT w ramach systemu monitorowania drogowego, Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za prawidłowe nałożenie na podmiot odbierający kary pieniężnej, w sytuacji braku formalnie wykazanych awarii systemu oraz podstaw do zastosowania instytucji odstąpienia od kary.

Warunki stworzone przez L. Sp. z o.o. oraz podmioty powiązane w celu uzyskania płatności dla obszarów z ograniczeniami zostały uznane za sztuczne, co stanowiło podstawę do odmowy przyznania tych płatności zgodnie z art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013."

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że brak możliwości wydania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w warunkach specjalnych wynika z braku danych w prowadzonej ewidencji organu; zaświadczenie musi bazować na istniejącej dokumentacji, a wątpliwości co do faktów wykluczają jego wydanie.

Skarga kasacyjna podmiotu gospodarczego została oddalona, gdyż jego działania polegały na tworzeniu sztucznych warunków dla uzyskania zwiększonych płatności rolniczych, co jest sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej, co skutkuje odmową przyznania wnioskowanych płatności.

Skarga kasacyjna została oddalona, gdyż spółka J. sp. z o.o. wraz z powiązanymi podmiotami stwarzała sztuczne warunki dla uzyskania płatności, nieprzewidziane w celach wspólnej polityki rolnej UE, co uzasadniało odmowę przyznania wnioskowanych płatności. Wnioskodawcy byli traktowani jako kontrolowani przez S. T. i J. G. w ramach jednego organizmu gospodarczego.

Działania przedsiębiorstwa polegające na sztucznym tworzeniu warunków w celu obejścia limitów płatności w ramach wsparcia bezpośredniego, sprzeciwiają się przepisom art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, a skarga kasacyjna przeciwko odmowie przyznania płatności jest niezasadna.

Próba uzyskania płatności poprzez sztuczne kreowanie okoliczności, w którym to przypadku podmiot gospodarczy działa jako jeden organizm z intencją obejścia przepisów, nie stanowi działania zgodnego z prawem, co uzasadnia odmowę przyznania wsparcia.

Podmiot działający na obszarze objętym płatnościami unijnymi, który sztucznie multiplikuje struktury gospodarcze dla zwiększenia wsparcia rolniczego, działa wbrew celom wspólnej polityki rolnej. Działania zmierzające do obejścia limitów płatności, mające na celu uzyskanie nienależnych korzyści finansowych, są niedopuszczalne.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymuje, że tworzenie sztucznych warunków przez spółki powiązane w celu uzyskania dopłat rolnych jest sprzeczne z art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 i należy traktować je jako jedno gospodarstwo, co uniemożliwia przyznanie płatności.

Skarżąca spółka sztucznie stworzyła warunki uzyskania płatności, co naruszyło zasady prawa wspólnotowego oraz systemów wsparcia bezpośredniego, uzasadniając odmowę przyznania płatności na gruncie art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Skarżąca spółka, T. Sp. z o.o., wraz z powiązanymi podmiotami, sztucznie stworzyła warunki do uzyskania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych, co skutkowało odmową ich przyznania na mocy art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla zaskarżony wyrok WSA z uwagi na sprzeczności w uzasadnieniu i sentencji oraz przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, nakazując przemyślane rozstrzygnięcie zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorcy wobec udostępnienia informacji publicznej.

Działania mające na celu sztuczne tworzenie warunków do uzyskiwania korzyści unijnych, nawet bez wyłączności tego celu, są sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej (art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013), co wyłącza możliwość przyznania płatności rolniczych.

Sposób działania skarżącej spółki oraz powiązanych z nią podmiotów stanowi przejaw obejścia przepisów dotyczących limitów płatności poprzez tworzenie sztucznych warunków, co jest niezgodne z celami wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej.

Sztuczne tworzenie warunków do uzyskania płatności unijnych przez połączone podmioty gospodarcze, zarządzane centralnie przez te same osoby, narusza prawo unijne. Takim podmiotom nie przysługuje status samodzielnych gospodarstw rolnych uprawnionych do indywidualnych płatności unijnych.

Skarga kasacyjna, w której kwestionowano odmowę przyznania płatności z tytułu obszarów z ograniczeniami naturalnymi, jest niezasadna. Sztuczne struktury powiązanych podmiotów celem obejścia przepisów były niezgodne z celami wspólnej polityki rolnej.

Ładowarka teleskopowa, wyposażona w napęd mechaniczny i wysięgnik, jest urządzeniem podlegjącym obowiązkowi posiadania kwalifikacji do obsługi. NSA utrzymał wymóg prawny zgodnie z przepisami o dozorze technicznym.

Sąd potwierdził, że decyzje administracyjne dotyczące kosztów usunięcia pojazdu, wydane po upływie pięciu lat od prawomocnego orzeczenia o jego własności, są obciążone wadą prawną. Orzeczenie sądowe ustalające własność pojazdu równoważy orzeczenie o przepadku w kontekście art. 130a ust. 10k p.r.d., co wyłącza dalsze roszczenia finansowe.

Prezydent RP, działając na podstawie art. 39 w zw. z art. 111 § 2 ustawy o Sądzie Najwyższym, jest związany oświadczeniem sędziego dotyczącym przejścia w stan spoczynku, co oznacza, że stwierdza datę zgodnie z wolą wyrażoną przez sędziego w jego oświadczeniu.

Sąd administracyjny utrzymuje, że decyzja odmowna wobec T. Sp. z o.o. była prawidłowa, gdyż spółka niewłaściwie wnioskowała o płatności w sztucznie stworzonych warunkach, co uzasadniałoby przyznanie płatności sprzecznie z prawem wspólnotowym.