Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy SENT, gdyż ustawa o SENT zawiera wyczerpującą regulację normatywną dotyczącą przedawnienia i prowadzenia postępowania kontrolnego.

Przewóz osób zamówiony za pośrednictwem aplikacji mobilnej, wykonywany bez wymaganej licencji na przewóz okazjonalny, podlega sankcjom przewidzianym przepisami ustawy o transporcie drogowym oraz rozporządzeniami, nawet jeśli przewóz realizowany jest pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych dla przewozu okazjonalnego.

Usługi przewozu okazjonalnego wykonywane za pośrednictwem aplikacji mobilnej wymagają uzyskania stosownej licencji zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.

Wykonywanie przewozu osób za pomocą aplikacji mobilnej, bez wymaganej licencji na transport drogowy, stanowi naruszenie przepisów prawa, które uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Przewóz międzynarodowy rzeczy z państwa członkowskiego do państwa trzeciego, jak również w odwrotnym kierunku, wymaga posiadania licencji wspólnotowej. Brak takiej licencji uzasadnia nałożenie kary pieniężnej zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym oraz obowiązującymi umowami międzynarodowymi.

Za działalność przewoźnika drogowego, w tym za ewentualne naruszenia przepisów dotyczących czasu pracy kierowców i użytkowania tachografów, zawsze odpowiada przedsiębiorstwo, które wykonuje przewóz, jeżeli nie jest w stanie udowodnić, że podjęło wszelkie niezbędne środki, aby takie naruszenia nie miały miejsca.

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności nie następuje w przypadku, gdy nieruchomość jest zabudowana budynkiem, w którym powierzchnia użytkowa części mieszkaniowej nie przewyższa powierzchni użytkowej części usługowej i w związku z tym budynek taki nie może być kwalifikowany ani jako budynek mieszkalny jednorodzinny, ani jako budynek