Orzeczenia
Opieka naprzemienna a świadczenie wychowawcze- Wyrok NSA z dnia 14 maja 2024 r., sygn. I OSK 1695/22
Opieka naprzemienna nad dzieckiem musi wynikać bezpośrednio z orzeczenia sądu powszechnego; organy administracji publicznej nie mają uprawnienia do samodzielnego ustalania takiej formy opieki na podstawie wywiadów środowiskowych. Teza od Redakcji
Oczywisty błąd w rozumieniu art. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 występuje jedynie wtedy, gdy z treści samego wniosku i niebudzących wątpliwości okoliczności towarzyszących wynika, że jego treść powinna być inna, a jego wykrycie nie powinno wymagać pogłębionej analizy merytorycznej.
Decyzja ustalająca nienależnie pobrane płatności rolno-środowiskowo-klimatyczne, podjęta na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o ARiMR, stanowi odrębne postępowanie administracyjne od decyzji przyznającej płatność i może być stosowana bez konieczności wzruszania decyzji przyznającej płatności.
Rolnik ubiegający się o płatność ekologiczną musi wykazać, że zadeklarowana uprawa jest zgodna z rzeczywistym stanem faktycznym, a jakiekolwiek niezgodności w deklaracji mogą skutkować odmową przyznania płatności.
Interes publiczny może uzasadniać odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na przewoźnika, jeżeli formalne uchybienie nie stwarza realnego zagrożenia dla uszczuplenia dochodów podatkowych, a sankcja byłaby nadmiernie dolegliwa w stosunku do faktycznych okoliczności sprawy.
Przesłanka interesu publicznego w sprawach dotyczących odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów powinna być badana z uwzględnieniem okoliczności i charakteru naruszenia oraz zgodności kary z zasadą proporcjonalności, a nie jedynie z punktu widzenia fiskalnego interesu państwa.
W sprawach dotyczących nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów, właściwość miejscową organu określa się według miejsca kontroli przewozu towarów, a nie według siedziby podmiotu kontrolowanego.
Obowiązek przewoźnika wynikający z art. 6 ust. 3 ustawy o SENT do uzupełnienia zgłoszenia przed rozpoczęciem przewozu towaru na terytorium kraju istnieje, gdy przewoźnik został należycie poinformowany o numerze referencyjnym, a samo wpisanie numeru SENT w dowolnym miejscu dokumentu przewozowego nie może być uznane za wystarczające powiadomienie przewoźnika, jeśli nie wykazano, że miał on świadomość