Na przedsiębiorcy transportowym ciąży obowiązek przedstawienia wszelkich informacji i dowodów niezbędnych do wykazania przesłanek odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej przewidzianej w art. 22 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (SENT).
Organy administracyjne oraz sądy zobowiązane są do dokładnego i pełnego ustalenia stanu faktycznego na podstawie dostępnych dowodów i dokumentów, a także do przeprowadzenia niezbędnego postępowania dowodowego w celu wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy.
Stworzenie sztucznych warunków przez powiązane podmioty w celu uzyskania korzyści płynących z systemu wsparcia rolnego jest niedopuszczalne i prowadzi do odmowy przyznania wnioskowanych płatności (art. 60 Rozporządzenia nr 1306/2013).
Sztuczne tworzenie warunków wymaganych do uzyskania korzyści z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, prowadzi do odmowy przyznania płatności na podstawie art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013.
W systemie prawnym, gdzie sankcje za naruszenia obowiązków monitoringowych zawarte są w regulacjach szczegółowych, organy podatkowe mają obowiązek nałożenia odpowiedniej kary pieniężnej, jeżeli naruszenie jest jednoznacznie stwierdzone i nie nosi znamion oczywistej omyłki, przy czym kara powinna być proporcjonalna do ciężkości naruszenia w świetle całokształtu okoliczności sprawy, a zasada proporcjonalności
Przy stosowaniu administracyjnych kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania należy uwzględnić zasadę proporcjonalności i ocenić, czy nałożenie takiej kary leży w interesie publicznym oraz czy nie narusza ważnego interesu przewoźnika, zwłaszcza gdy ustawodawca przewiduje możliwość odstąpienia od jej wymierzenia.