Organ administracyjny ma obowiązek niezwłocznie poinformować stronę o brakach formalnych wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich oraz skutkach ich nieusunięcia, a zaniechanie tego obowiązku może mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Stworzenie sztucznych warunków w celu uzyskania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, poprzez centralne zarządzanie przez jedną osobę różnymi podmiotami prawnymi, które formalnie tworzą samodzielne jednostki, prowadzi do odmowy przyznania takich płatności, zgodnie z art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009.
Warunkiem uzyskania płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami (ONW) jest posiadanie tytułu prawnego do zgłaszanych gruntów, a sam fakt ich posiadania nie jest wystarczający.
Naczelny Sąd Administracyjny, działając w granicach skargi kasacyjnej, nie jest zobowiązany do konkretyzowania ani korygowania zarzutów skargi, a skarga kasacyjna, aby mogła być merytorycznie rozpatrzona, musi precyzyjnie wskazywać przepis prawa, który został naruszony oraz sposób tego naruszenia.
W sytuacji, gdy skarga kasacyjna nie wskazuje konkretnych przepisów prawa materialnego lub procesowego, które zostały naruszone przez sąd pierwszej instancji, lub nie uzasadnia, na czym polegało naruszenie tych przepisów, Naczelny Sąd Administracyjny odrzuca skargę jako bezzasadną, uznając poprawność ustaleń prawnych i faktycznych sądu niższej instancji.
Wykonywanie przewozu drogowego osób bez wymaganych prawem dokumentów, nawet jednorazowo i bez formalnej rejestracji działalności gospodarczej, podlega sankcjom zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.
Nieruchomości będące w faktycznym władaniu przedsiębiorstwa państwowego, które nie posiada dokumentów potwierdzających zarząd lub użytkowanie w dniu 27 maja 1990 r., podlegają komunalizacji z mocy prawa na rzecz gminy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r.