Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż regulacje dotyczące degresji płatności ekologicznej, przewidziane w stosownym rozporządzeniu Ministra Rolnictwa, są zgodne z delegacją ustawową oraz przepisami prawa krajowego i unijnego, co uzasadnia ich zastosowanie. Skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Ustalenia organów potwierdzone przez WSA w zakresie urządzania gier hazardowych bez koncesji przez A.S. były zgodne z prawem, a nałożona kara pieniężna była uzasadniona zgodnie z art. 89 ustawy o grach hazardowych.

Osoba dokonująca czynności stanowiących zaplecze techniczne i organizacyjne dla gier na automatach bez koncesji, spełnia przesłanki urządzającego gry hazardowe w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych, co uzasadnia wymierzenie kary pieniężnej.

Postępowanie administracyjne wszczęte po wygaśnięciu uprawnienia, które jest jego przedmiotem, wymaga umorzenia na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., gdyż z powodu wygaśnięcia zezwolenia niemożliwym jest dokonanie jego zmiany.

Wbrew błędom w uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego, naruszenia przepisów dotyczące sankcjonowania działań poza kontrolą nie uzasadniają opróżnienia zastosowanych kar. Sąd stwierdził naruszenie zasad proceduralnych przez organ administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że właściciel lokalu, wynajmujący powierzchnię pod automat do gier, poprzez aktywne działanie w urządzaniu gier hazardowych, jest "urządzającym gry na automatach" i odpowiada na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. NSA uchyla wyrok WSA i oddala skargę, uznając ją za oczywiście bezzasadną.

Podmiot zarządzający automatami do gier bez koncesji wypełnia znamiona "urządzającego gry hazardowe" w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Nieuzasadniona skarga kasacyjna nie ma wpływu na podważenie decyzji ARiMR. Odpowiedzialność dowodowania spełnienia warunków płatności dobrostanowej spoczywa na stronie ubiegającej się o pomoc, a brak sformalizowanych podstaw kasacyjnych uzasadnia ich odrzucenie.

Urządzanie gier hazardowych w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych obejmuje wszelkie czynności zapewniające grze odpowiednie warunki, które mogą wystąpić przed i podczas prowadzenia gry; odpowiedzialność administracyjna jest niezależna od rozumienia pojęcia "prowadzenia gier" na gruncie Kodeksu karnego skarbowego.

Do zmiany wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste może dojść przez zaakceptowanie wypowiedzenia jej wysokości lub postępowanie przed samorządowym kolegium odwoławczym, a kwestie te są niezwiązane z postępowaniem na podstawie ustawy przekształceniowej. Skarga kasacyjna wobec tego oddalona.

Odwołanie się do kwestii braku winy w przypadku uchybienia terminu musi być w rzeczywisty sposób uprawdopodobnione przez stronę, a okoliczności związane z pandemią, bez wykazania bezpośredniego ich wpływu, nie stanowią podstawy do przywrócenia terminu (art. 58 § 1 k.p.a.).

Dla przyznania płatności rolno-środowiskowych do gruntów ZWRSP konieczne jest posiadanie tytułu prawnego do tych gruntów, zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy PROW, co jest zgodne z prawem unijnym i krajowym.

Dla uzyskania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych do gruntów Skarbu Państwa konieczne jest posiadanie tytułu prawnego do tych gruntów, co nie narusza przepisów prawa unijnego ani Konstytucji RP.

Art. 18 ust. 4 ustawy o płatnościach nie narusza konstytucyjnych ani unijnych zasad prawnych, wymagając od rolników legitymowania się tytułem prawnym do działek z ZWRSP jako przesłanką do przyznania płatności bezpośrednich.

Art. 18 ust. 4 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, wymagający tytułu prawnego do działek z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, nie narusza Konstytucji RP ani prawa UE, a wymóg ten jest zgodny z zasadą proporcjonalności.

Przepisy Działu IVa k.p.a. dotyczące administracyjnych kar pieniężnych mają zastosowanie przy nakładaniu kar na mocy ustawy o grach hazardowych. Organy administracyjne są zobowiązane uwzględniać przesłanki odstąpienia od kary, określone w art. 189f k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że jednokrotne wprowadzenie błędnych danych do systemu e-Toll nie uzasadnia wielokrotnego nakładania kar pieniężnych za to samo uchybienie. Uchylenie wyroku i decyzji administracyjnych wobec nierzetelności postępowania dowodowego oraz błędnej ich oceny przez organ i sąd pierwszej instancji.

Dla skutecznego obciążenia posiadacza zależnego lokalu karą na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 u.g.h., konieczne jest dokładne ustalenie, kto faktycznie włada lokalem; formalny podnajem nie wyłącza automatycznie odpowiedzialności posiadacza.