Podstawą opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) jest całość kwoty otrzymanej przez podatnika z tytułu realizowanej przez niego dostawy towarów lub świadczenia usług, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, o ile są bezpośrednio związane z ceną tych towarów lub usług, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 73

Działalność organu władzy publicznej, która nie jest prowadzona w celu osiągnięcia stałego dochodu i opiera się na pokryciu kosztów realizacji projektu głównie z dofinansowania oraz częściowej odpłatności od beneficjentów, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu VAT.

Dla wymierzenia kary administracyjnej istotne jest stwierdzenie naruszenia prawa i istnienia podmiotu, który tego naruszenia się dopuszcza, a podstawą rozstrzygania są przepisy obowiązujące w chwili popełnienia tego deliktu, chyba że w chwili wymierzania kary funkcjonowałyby przepisy względniejsze.

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać

Formalne sprawdzenie kontrahenta bez weryfikacji faktycznego prowadzenia przez niego działalności gospodarczej oraz rzeczywistego realizowania dostaw, nie jest wystarczające do uzasadnienia prawa do odliczenia podatku VAT, zwłaszcza w sytuacji istnienia przesłanek wskazujących na fikcyjność transakcji.