Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność administracyjną za naruszenie przepisów przewozu drogowego, która może być wyłączona wyłącznie w przypadkach szczególnych, praktycznie nieprzewidywalnych. Odpowiedzialność administracyjno-karna opiera się na fakcie naruszenia, a nie winie.

Skarga kasacyjna została uwzględniona z uwagi na nieważność postępowania przed WSA spowodowaną brakiem należytego umocowania pełnomocnika skarżącej. Sprawa przekazana do ponownego rozpoznania.

Klauzule indeksacyjne umożliwiające bankowi jednostronne określanie kursu waluty są abuzywne, prowadząc do sprzeczności z art. 3851 § 1 k.c. Takie umowy kredytowe nie mogą obowiązywać po usunięciu tych klauzul, skutkując ich nieważnością i obowiązkiem zwrotu świadczeń.

Przewóz pasażerów realizowany przez skarżącą spółkę T. Sp. z o.o. w dniu 25 lipca 2019 r. w ramach działalności gospodarczej, mimo przeciwnych twierdzeń strony, stanowił przewóz okazjonalny. Pojazd użyty do przewozu nie spełniał wymogów ustawowych dotyczących przewozu okazjonalnego, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej.

Sąd kasacyjny orzekł, że przewóz osób dokonany bez wymaganej licencji i niespełniający wymogów formalnych przewozu okazjonalnego podlega nałożeniu kary pieniężnej. Uchybienia proceduralne nie miały istotnego wpływu na wynik sprawy.

Klauzule określające mechanizm waloryzacji kredytu kursem waluty i ubezpieczenia niskiego wkładu własnego mogą zostać uznane za postanowienia abuzywne, prowadząc do nieważności całej umowy kredytowej. Postanowienia naruszające równowagę umowną, nieuzgadniane indywidualnie z konsumentem, nie wiążą stron ex tunc.

NSA oddala skargę kasacyjną w sprawie wznowienia postępowania, podkreślając, że uchybienie terminowi określonemu w art. 148 § 2 k.p.a. uniemożliwia merytoryczną ocenę decyzji kwestionowanej w postępowaniu wznowieniowym.

Za wykonywanie przewozu drogowego osób bez wymaganego zezwolenia, traktowane jako działanie z zakresu transportu drogowego, oraz wykonywanie przewozu okazjonalnego niespełniającego wymogów przewidzianych dla legalnej działalności transportowej, może być nałożona kara administracyjna. Sąd administracyjny potwierdza prawidłowość takiego rozstrzygnięcia.

Sąd Najwyższy uznaje, iż przy eliminacji klauzul abuzywnych w umowach kredytowych indeksowanych, umowa kredytu staje się nieważna, zgodnie z zasadą niemożności uzupełnienia jej uczciwymi warunkami, co wynika z sankcyjnego charakteru postanowień ochrony konsumentów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że działalność skarżącego spełniała kryteria krajowego transportu drogowego, co uprawniało do nałożenia kary za brak licencji, odrzucając zarzuty kasacyjne dotyczące nieprawidłowej wykładni i stosowania przepisów prawa materialnego i procesowego.

Przedsiębiorca korzystający z prawa pierwszeństwa i wyłączności do firmy może żądać ochrony na podstawie art. 43¹⁰ k.c., chyba że pozwany wykaże okoliczności wyłączające bezprawność (zgodę, działanie w porządku prawnym, wykonywanie własnego prawa). Tolerowanie naruszenia w ramach rodzinnej działalności oraz brak formalnej zgody nie przenoszą ciężaru dowodu na powoda. Zgoda na używanie firmy w określonym

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności wymaga wykazania, że pierwotne przejęcie nieruchomości nastąpiło w trybie rzeczywistego wywłaszczenia, co musi być udokumentowane odpowiednimi dowodami.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż prawidłowo uznano, że cofnięcie wniosku o przyznanie płatności eliminuje podstawę prawną do wypłaty zaliczki, czyniąc ją nienależną i podlegającą zwrotowi, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Decyzja o niezłożeniu propozycji służby skarżącemu, uwzględniająca dotychczasowy przebieg służby i kwalifikacje, mieściła się w granicach uznania organu na mocy przepisów p.w. KAS, co uzasadniało wygaśnięcie stosunku służbowego z dniem 31 sierpnia 2017 r.

Skarga kasacyjna S. O. została przez NSA oddalona z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw merytorycznych oraz formalno-prawnych uchybień, które mogłyby istotnie wpłynąć na wyrok sądu I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że niedochowanie wymogów programu rolnośrodowiskowego przez beneficjenta uzasadnia zwrot nienależnych płatności, a decyzje organów administracyjnych zostały wydane prawidłowo i zgodnie z przepisami prawa.

Decyzje administracyjne oparte na stwierdzeniu bardzo poważnego naruszenia przepisów unijnych, dotyczące cofnięcia licencji wspólnotowej, mają charakter decyzji związanej i wynikają z obowiązujących przepisów prawa krajowego oraz wspólnotowego.

Dojście do naruszeń związanych z przewozem okazjonalnym pojazdem niespełniającym wymogów ustawy o transporcie drogowym uzasadnia nałożenie kary oraz obowiązek zgłoszenia pojazdu do licencji zgodnie z art. 14 ust. 1. Dokonanie przewozu używając pojazdu bez zgłoszenia oznacza naruszenie przepisu.

Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy wymaga wykazania bezprawnego, kolizyjnego korzystania z oznaczenia w obrocie gospodarczym. Zmiana wyroku sprowadzająca się do merytorycznych kwestii podmiotowych wykracza poza kompetencje sprostowania wyroku.