Przy wykładni umowy (art. 65 § 1 i 2 k.c.) należy uwzględniać nie tylko dosłowne brzmienie jej postanowień, ale również kontekst umowny, wcześniejsze ustalenia stron zawarte w dokumentacji przetargowej, status stron jako profesjonalistów, doniosłość umowy oraz szczegółowość jej postanowień. Niedostarczenie dokumentów gwarancyjnych wymaganych umową stanowi naruszenie zobowiązania, które może uzasadniać

Przy ocenie abuzywności postanowień umownych w kontekście odpowiedzialności poręczyciela wekslowego będącego konsumentem znaczenie mają wyłącznie klauzule odnoszące się bezpośrednio do poręczenia wekslowego, a nie postanowienia umowy zabezpieczonej wekslem, co wynika z abstrakcyjnego charakteru zobowiązania wekslowego względem zobowiązania podstawowego.

Kara umowna, której wysokość uzależniona jest od czynników nieznanych w chwili zawarcia umowy (w tym przypadku "aktualnej ceny" towaru w przyszłości), nie spełnia wymogu "określonej sumy" w rozumieniu art. 483 § 1 k.c. i jest nieważna. Podstawa wyliczenia kary umownej musi być znana stronom w momencie zawierania umowy, umożliwiając im obliczenie jej dokładnej wysokości bez konieczności późniejszego

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż udostępniając lokal na automaty do gier, skarżący urządzający gry poza kasynem naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h., co uzasadnia wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej.

Skarga kasacyjna nie znajduje uzasadnienia prawnego; klasyfikacja taryfowa płyt do druku offsetowego jako produkt fotograficzny w kodzie 3701 30 00 90 przez organy celne była prawidłowa i zgodna z normami prawa materialnego.

W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzul indeksacyjnych w umowie kredytu powiązanego z walutą obcą umowa nie wiąże konsumenta także w pozostałym zakresie, a bank nie może skutecznie powołać się na prawo zatrzymania wobec roszczeń konsumenta o zwrot świadczeń nienależnych. Konsumentowi przysługują odsetki za opóźnienie od kwot podlegających zwrotowi od momentu upływu terminu wyznaczonego w wezwaniu

Organ administracyjny ma obowiązek dokładnego ustalenia i udokumentowania stanu faktycznego, w tym rzeczywistego i ciągłego zarządzania transportem przez osobę fizyczną, której zarzuca się naruszenia prawa, w sytuacji gdy zarządzanie to było podstawą nałożenia sankcji administracyjnej, a wpisy w rejestrze dotyczące zarządzających transportem nie mają charakteru konstytutywnego.

Odpowiedzialność przewoźnika, o której mowa w art. 462 ust. 1 u.o.c. ma charakter obiektywny, co oznacza, że organ administracji publicznej nie ma obowiązku badania stopnia zawinienia lub szkodliwości czynu przewoźnika. Przepis art. 462 ust. 1 u.o.c. nie stanowi podstawy prawnej dla dokonywania oceny subiektywnego zachowania podmiotu sankcjonowanego, a jedynie do powiązania odpowiedzialności przewoźnika

Do przedawnienia wykonania decyzji ustalających zwrot nienależnie pobranych funduszy unijnych stosuje się przepisy unijne, w tym trzyletni okres przedawnienia z art. 3 rozporządzenia 2988/95, bez możliwości rozszerzenia tego terminu przez przepisy krajowe.

Plantacje drzew przeznaczone do ścinki nie spełniają definicji "upraw trwałych" w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. g) rozporządzenia nr 1307/2013, gdyż nie przynoszą powtarzających się zbiorów, a zalesione grunty rolne nie kwalifikują się jako "użytki rolne".

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja Dyrektora ARiMR o przyznaniu płatności zmniejszonej z powodu niezgodnego z etykietą stosowania środków ochrony roślin była zgodna z prawem, a skarga kasacyjna nie miała usprawiedliwionych podstaw.

Stosowanie środka ochrony roślin powinno być zgodne z etykietą, w innym wypadku może skutkować zmniejszeniem płatności w ramach wsparcia bezpośredniego. Organ administracji działał prawidłowo, zmniejszając płatności, co zostało potwierdzone przez sąd.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenia przepisów o transporcie drogowym powinno być oparte na przepisach obowiązujących w chwili popełnienia naruszenia oraz dowody muszą być kompletne i rzetelne. Wykazanie okoliczności, które mogą zwolnić z odpowiedzialności za naruszenia, leży po stronie przewoźnika.

Przewóz osób samochodem osobowym przez przedsiębiorcę posiadającego licencję na krajowy transport drogowy uznaje się za przewóz okazjonalny, jeżeli nie spełnia wymogów konstrukcyjnych określonych w ustawie, co uzasadnia nałożenie kary administracyjnej, a przepisy nie stanowią przepisów technicznych wymagających notyfikacji KE.