Zakaz dokonania wpisu hipoteki obciążającej nieruchomość stanowiącą składnik masy upadłości nie ma zastosowania do wniosku o wpis złożonego wcześniej niż w ciągu sześciu miesięcy przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości (art. 81 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze Dz.U. Nr 60, poz. 535 ze zm.).

Dopuszczalne było wypowiedzenie umowy najmu lub dzierżawy, zawartej przed dniem 10 lipca 2001 r. na czas oznaczony, w wypadkach określonych w tej umowie.

Wspólnota mieszkaniowa, działając w ramach przyznanej jej zdolności prawnej, może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241 § 1 k.p.c.) nie przysługuje od postanowienia sądu drugiej instancji co do wysokości stosunkowej opłaty egzekucyjnej (art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji - jedn. tekst: Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191) w zw. z art. 770 k.p.c. in fine.

Postanowienie oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji odwołujące syndyka nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 4241 § 1 k.p.c.

Przepis art . 4 ust. 5 Pierwszej Dyrektywy Rady (89/104/EEC) z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodwastw Państ Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. UE.L Nr 40 z 1989 r., poz. 1.) należy do tych postanowień prawa wspólnotowego, które pozostawiają swobodę państwom członkowskim, co do implementacji ich do prawa krajowego. Nie spełnia on zatem wymagań bezpośredniej

Pod rządami ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) istniała możliwość rejestracji znaków towarowych, które charakteryzowały się wtórną zdolnością odróżniającą mimo braku wyraźnego uregulowania tej kwestii w ustawie. Możliwość ta nie sięgała jednak dalej niż wynika to z art. 3 ust. 3 zdanie 1 pierwszej dyrektywy Rady nr 89/104 z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej