Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności na podstawie art. 417 § 1 k.c. za szkody wynikłe z realizacji przez stronę prawa nadanego ostateczną, ale nieprawomocną decyzją administracyjną, powstałe w związku z uchyleniem tej decyzji lub wstrzymaniem jej skuteczności nieprawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego. Inwestor, który podejmuje działania inwestycyjne przed prawomocnością pozwolenia na budowę

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając decyzję o nałożeniu kary pieniężnej za zgodną z prawem, wskazując na naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym w zakresie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym odpowiednich wymagań konstrukcyjnych.

Stanowienie przez bank jednostronnych klauzul przeliczeniowych w umowach kredytowych jest abuzywne. Ich eliminacja prowadzi do nieważności umowy, gdyż nie mogą być zastąpione innymi postanowieniami. W konsekwencji umowa jest nieważna w całości, a strony muszą oddać wzajemnie spełnione świadczenia.

Umowa kredytowa indeksowana do waluty obcej (CHF) jest nieważna, jeżeli zawarte w niej klauzule walutowe i przeliczeniowe są abuzywne, jako kształtujące zobowiązania konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszający jego interesy. Umowa bez prawidłowo sformułowanych klauzul indeksacyjnych nie może być utrzymana w mocy.

Prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek jego nieużywania w sposób rzeczywisty przez nieprzerwany okres pięciu lat, chyba że istnieją ważne powody tego nieużywania, które nie mogą być utożsamiane jedynie z trudnościami natury podatkowej lub ryzykiem gospodarczym.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną za bezzasadną, potwierdzając, że decyzje Prezesa UKE ws. dostępu do infrastruktury spełniają wymogi zapewnienia skutecznej konkurencji i są zgodne z prawem telekomunikacyjnym oraz nie wymagają uprzedniej analizy rynku.

Oddalenie skargi kasacyjnej, uznanie poprawności decyzji o cofnięciu licencji wspólnotowej z uwagi na poważne naruszenie przepisów prawa unijnego dotyczącego międzynarodowego przewozu drogowego.

Stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy z powodu jego nieużywania przez okres pięciu lat wymaga, aby podmiot korzystający z ochrony wykazał rzeczywiste używanie znaku lub istnienie ważnych powodów, które uniemożliwiały jego użycie.

Wykonywanie przez prokuratora w stanie spoczynku zawodu radcy prawnego wbrew odmowie zgody przełożonego nie stanowi dorozumianego zrzeczenia się statusu prokuratora, a jedynie prowadzi do zawieszenia prawa do uposażenia na czas wykonywania tego zawodu. Po zaprzestaniu działalności radcowskiej prokurator zachowuje prawo do uposażenia spoczynkowego. Art. 5 k.c. nie może stanowić podstawy do pozbawienia

Kurator ustanowiony w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika nie jest uprawniony do złożenia w jego imieniu oświadczenia o przyjęciu bądź odrzuceniu spadku.

Kredyt hipoteczny indeksowany do waluty obcej, zawierający abuzywne klauzule przeliczeniowe, skutkuje nieważnością omawianej umowy w całości bez możliwości jej uzupełnienia innymi normatywami. Potwierdzono zasadność ochrony konsumentów przed nieuczciwymi praktykami bankowymi zgodnie z dyrektywą 93/13.

Nie można uznać, że istniały ważne powody usprawiedliwiające nieużywanie znaku towarowego "S.", jeżeli brak jego używania wynikał z ryzyka gospodarczego spółki. Prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek jego nieużywania w sposób rzeczywisty przez wymagany pięcioletni okres.

Rzeczywiste używanie znaku towarowego nie zostało wykazane przez uprawnionego, wobec czego prawo ochronne na znak wygasa zgodnie z art. 169 ust. 1 pkt 1 P.p.w.p., gdyż nieużywanie znaku przez pięć lat nie wynikało z ważnych powodów.