Grunty spółki prawa handlowego wchodzące w skład przedsiębiorstwa, które nawet po likwidacji linii kolejowej mogą być potencjalnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej innej niż transport kolejowy, są związane z taką działalnością i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a ich funkcjonalne pełnienie roli drogi publicznej, bez formalnego zaliczenia do kategorii dróg publicznych

Grunt posiadany przez przedsiębiorcę, nawet jeśli nie jest obecnie wykorzystywany do pierwotnie przeznaczonej działalności (np. transport kolejowy), może być uznany za związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli istnieje potencjał wykorzystania go w innej formie działalności gospodarczej (np. handel, usługi), co implikuje jego opodatkowanie podatkiem od nieruchomości. Formalny status gruntu

Rozstrzygając sprawy dotyczące indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, sądy administracyjne są zobowiązane do ograniczenia swojej oceny wyłącznie do zarzutów skargi i powołanej w niej podstawy prawnej, nie mogąc poszukiwać uchybień prawnych, które w skardze nie zostały podniesione. Weryfikacja, czy działalność koordynatora projektów informatycznych kwalifikuje się jako działalność

Zgodnie z art. 398(3) § 3 k.p.c., skarga kasacyjna nie może opierać się na zarzutach dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów. Podważanie oceny dowodów i ustaleń faktycznych sądu II instancji, nawet pod pozorem błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania przepisów prawa materialnego, jest sprzeczne z tym przepisem i stanowi podstawę do odrzucenia skargi kasacyjnej.

W kontekście opodatkowania podatkiem od nieruchomości, dla klasyfikacji gruntu jako związanego z działalnością gospodarczą podatnika, decydujące znaczenie ma nie tylko sam fakt posiadania gruntów przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, ale także potencjał ich wykorzystania w ramach takiej działalności, bez względu na obecny sposób ich wykorzystania.

Zidentyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji taryfowej wiąże się z dokonaniem określonych ustaleń faktycznych z zastosowaniem zapisów Nomenklatury Scalonej, które nie są przepisami prawa materialnego, są to jednostki redakcyjne: dodatkowa uwaga do sekcji; dodatkowa uwaga do działu; pozycja; pod pozycja; a także przepisy wstępne. Klasyfikacja taryfowa towarów określa zgodnie z obowiązującymi przepisami

Podmiot prowadzący działalność jako grupa producentów rolnych, który sprzedaje większość swoich produktów do podmiotu powiązanego, nie realizuje rzeczywistego obrotu rynkowego i nie spełnia wymogów uznania za grupę producentów rolnych w rozumieniu przepisów prawa.

Zidentyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji taryfowej wiąże się z dokonaniem określonych ustaleń faktycznych z zastosowaniem zapisów Nomenklatury Scalonej, które nie są przepisami prawa materialnego, są to jednostki redakcyjne: dodatkowa uwaga do sekcji; dodatkowa uwaga do działu; pozycja; podpozycja; a także przepisy wstępne. Klasyfikacja taryfowa towarów określa zgodnie z obowiązującymi przepisami

Zwrot na rzecz klientów już wcześniej rozliczonych odsetek, opłat oraz korekta dodatnich różnic kursowych, wynikające ze stwierdzenia nieważności umowy kredytowej indexowanej lub denominowanej do waluty innej niż polski złoty, nie mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie spełniają one kryterium poniesienia

W kontekście prawa podatkowego wydatki związane ze skutkiem stwierdzenia nieważności umowy, w tym odsetki i inne należności zwracane na rzecz kontrahentów, a także korekty dodatnich różnic kursowych, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli nie służą osiągnięciu przychodu, jego zwiększeniu, zachowaniu lub

W kontekście interpretacji indywidualnych dotyczących prawa podatkowego, klasyfikacja Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) może być elementem zarówno stanu faktycznego jak i prawnego w przypadku, gdy ustawa podatkowa wiąże stawki podatkowe z przypisaniem usługi lub dostawy towaru do określonego symbolu statystycznego. Odesłanie ustawy podatkowej do przepisów PKWiU powoduje, że klasyfikacja

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., jest ściśle powiązane z obowiązkiem alimentacyjnym, przewidzianym w art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, co ogranicza krąg osób uprawnionych do tego świadczenia wyłącznie do krewnych w linii prostej oraz rodzeństwa sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną.