Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi podlegającemu szczególnej ochronie bez zgody zakładowej organizacji związkowej, która na dzień wypowiedzenia spełniała warunki reprezentatywności, określone przez wymóg posiadania co najmniej 10 członków z pracowniczym statusem.
W postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami (art. 567 § 1 i 3 w zw. z art. 684 k.p.c.) sąd z urzędu rozstrzyga także o roszczeniach wynikających z nieusprawiedliwionego rozporządzenia składnikami majątku wspólnego przez jednego z małżonków na własne potrzeby przed ustaniem wspólności majątkowej małżeńskiej.
Zasiłek chorobowy nie przysługuje z tytułu niezdolności do pracy, która powstała w trakcie trwania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu, jeśli osoba po ustaniu tego tytułu kontynuuje działalność stanowiącą nowy tytuł do ubezpieczenia chorobowego.
Podstawę wynagrodzenia pracownika oddelegowanego na drugą kadencję związkową, bez powrotu do wykonywania pracy, powinny stanowić te same składniki, które ustalono przy pierwszym zwolnieniu, aby zapewnić stabilność finansową i godne warunki pełnienia funkcji związkowej.
Pracownikom, którzy na koszt własny podnieśli kwalifikacje potrzebne na danym stanowisku pracy, przysługuje roszczenie o wzrost wynagrodzenia, jeśli regulamin wynagradzania to przewiduje, a brak precyzyjnych zapisów w regulaminie nie może obciążać pracownika.
Opieka naprzemienna a świadczenie wychowawcze- Wyrok NSA z dnia 14 maja 2024 r., sygn. I OSK 1695/22
Opieka naprzemienna nad dzieckiem musi wynikać bezpośrednio z orzeczenia sądu powszechnego; organy administracji publicznej nie mają uprawnienia do samodzielnego ustalania takiej formy opieki na podstawie wywiadów środowiskowych. Teza od Redakcji
Oczywisty błąd w rozumieniu art. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 występuje jedynie wtedy, gdy z treści samego wniosku i niebudzących wątpliwości okoliczności towarzyszących wynika, że jego treść powinna być inna, a jego wykrycie nie powinno wymagać pogłębionej analizy merytorycznej.
Zaniechanie właściwego organu w postaci niepowiadomienia byłego właściciela o zamiarze użycia wywłaszczonej nieruchomości na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu stanowi delikt, który skutkuje odpowiedzialnością odszkodowawczą Skarbu Państwa, a utrata możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości może stanowić szkodę, za którą odpowiada Skarb Państwa.
Kredytobiorca ma interes prawny w ustaleniu nieważności umowy kredytu hipotecznego, gdy klauzule dotyczące mechanizmu waloryzacji nie były indywidualnie uzgodnione i kształtują prawa oraz obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, a umowa nie może być utrzymana po eliminacji tych klauzul.
Decyzja ustalająca nienależnie pobrane płatności rolno-środowiskowo-klimatyczne, podjęta na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o ARiMR, stanowi odrębne postępowanie administracyjne od decyzji przyznającej płatność i może być stosowana bez konieczności wzruszania decyzji przyznającej płatności.
Rolnik ubiegający się o płatność ekologiczną musi wykazać, że zadeklarowana uprawa jest zgodna z rzeczywistym stanem faktycznym, a jakiekolwiek niezgodności w deklaracji mogą skutkować odmową przyznania płatności.
Dla skutecznego podniesienia zarzutu przedawnienia konieczne jest szczegółowe ustalenie, czy czynność prawna, która mogłaby przerwać bieg przedawnienia, rzeczywiście dotyczy wierzytelności będącej przedmiotem sporu.
Interes publiczny może uzasadniać odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na przewoźnika, jeżeli formalne uchybienie nie stwarza realnego zagrożenia dla uszczuplenia dochodów podatkowych, a sankcja byłaby nadmiernie dolegliwa w stosunku do faktycznych okoliczności sprawy.
Przesłanka interesu publicznego w sprawach dotyczących odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów powinna być badana z uwzględnieniem okoliczności i charakteru naruszenia oraz zgodności kary z zasadą proporcjonalności, a nie jedynie z punktu widzenia fiskalnego interesu państwa.