W postępowaniu administracyjnym dotyczącym rozstrzygnięcia o przyznaniu płatności bezpośrednich skarżący nie dowiódł braku sztucznych warunków, co pozwala na uchylenie pierwotnej decyzji o przyznaniu płatności z uwagi na nadużycie konstrukcji prawnych, mające na celu obejście przepisów rozporządzenia unijnego.

Decyzje Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego ARiMR w zakresie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej za 2018 rok, oparte na danych z ortofotomap z 2019 roku, są prawidłowe i nie wymagają dodatkowej weryfikacji pod względem stanu faktycznego z roku 2018.

NSA, uchylając wyrok WSA, wskazał na konieczność dokładnej analizy dowodów i eliminacji nieprawidłowości w postępowaniu administracyjnym, celem zapewnienia prawidłowości rozstrzygnięcia o płatnościach w ramach wsparcia bezpośredniego.

Organ administracji publicznej zobowiązany jest do szczegółowego ustalenia i rozpatrzenia prawidłowości działania systemów teleinformatycznych, mających wpływ na składanie wniosków o płatności oraz do uwzględnienia oceny prawnej i wskazań wydanych w wyrokach sądowych jako wiążących.

W postępowaniu dotyczącym przyznawania płatności rolno-środowiskowych, to na wnioskującym ciąży obowiązek przedstawienia dowodów niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego. Organy mają obowiązek weryfikacji powierzchni upraw za pomocą dostępnych środków, a brak aktywnego uczestnictwa wnioskodawcy uzasadnia uwzględnienie ustaleń organu. Skarga została oddalona jako bezzasadna.

W przypadku braku potwierdzenia systemowego wywozu towarów poza obszar celny Unii, organy celne są uprawnione do unieważnienia zgłoszeń celnych, jeżeli przedstawione dokumenty nie jednoznacznie potwierdzają wyprowadzenie towarów. W sprawach dotyczących unijnego kodeksu celnego, faktura i dokumenty handlowe nie mogą zastępować urzędowego potwierdzenia, jeżeli nie zawierają jednoznacznego dowodu na fizyczne

NSA nie rozciąga kontroli sądowej na meritum przy sprzeciwie od decyzji kasatoryjnej, a jedynie na formalną ocenę istnienia przesłanek art. 138 § 2 k.p.a."}

Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora ARiMR oraz wyrok WSA w sprawie przyznania płatności rolnej została oddalona przez NSA. Zarzuty proceduralne i materialne uznano za nieuzasadnione. Ustalono, że postanowienie o wznowieniu postępowania było prawidłowe, a płatności uzyskano poprzez stworzenie sztucznych warunków.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną złożoną przez H. Sp. z o.o., uznając, że wznowienie postępowania na podstawie znanych wcześniej okoliczności jest sprzeczne z art. 145 § 1 pkt 5 kpa i nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych.

NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że przesłanki wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 5 kpa były niewłaściwie zastosowane przez organ administracyjny, a WSA prawidłowo uchylił decyzje organów I i II instancji, eliminując je z obrotu prawnego.

NSA potwierdza, że decyzja o przyznaniu płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, oparta na ortofotomapach i systemie GIS, jest wiążąca, chyba że zostaną przedstawione dowody uzasadniające wątpliwości co do jej poprawności. Proceduralne uchybienia muszą wpływać istotnie na wynik sprawy, aby uzasadniać kasację.

Decyzja administracyjna musi zawierać pełne uzasadnienie faktyczne i prawne, a sąd orzekający winien ocenić jej prawidłowość, szczegółowo wskazując naruszenia i ich wpływ na wynik sprawy.

NSA orzekł, iż wznowienie postępowania administracyjnego nie jest zasadne, gdy rzekomo nowe okoliczności były znane organowi przed wydaniem pierwotnej decyzji, co uzasadniało uchylenie decyzji administracyjnych przez WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ celny posiadał wystarczające przesłanki do odmowy zwrotu cła, przybrana klasyfikacja taryfowa jest właściwa, a spółka nie udowodniła błędnej klasyfikacji importowanego tytoniu jako towaru przeznaczonego do palenia.

W sytuacji braku dowodów na wywóz towarów poza obszar celny UE, organ celny ma prawo unieważnić zgłoszenie celne, nawet gdy strona przedstawi dokumentację alternatywną, jeśli nie spełnia ona wymogów kodeksu celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. jest niemożliwe, gdy istotne okoliczności faktyczne były znane organowi przed wydaniem decyzji pierwotnej.

Wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie okoliczności znanych organowi przed wydaniem decyzji ostatecznej jest niedopuszczalne w świetle art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Brak nowych dowodów niweczy zasadność wznowienia.

Postępowanie wznowieniowe na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. jest niedopuszczalne, gdy okoliczności uzasadniające wznowienie były znane przed wydaniem decyzji pierwotnej. Organ błędnie przeprowadził wznowienie postępowania, co skutkuje uchyleniem wydanych na tej podstawie decyzji.

Ponowne rozpoznanie sprawy przez WSA w Krakowie jest konieczne z uwagi na niedostateczne ustalenie przez organy administracyjne prawidłowości działania aplikacji eWniosekPlus dnia 14 czerwca 2018 r., co mogło wpłynąć na przyznanie płatności rolno-środowiskowych.

Zgłoszenie celne skutkuje odpowiedzialnością zgłaszającego za jego prawidłowość. Brak dowodów potwierdzających odmienne cechy i właściwości towaru niż zadeklarowane uniemożliwia zmianę klasyfikacji taryfowej zgłoszonego towaru. Skarga kasacyjna nie wykazała naruszeń uzasadniających zmianę decyzji organu.

Sprostowanie decyzji może dotyczyć jedynie oczywistych omyłek formalnych, które nie zmieniają istoty rozstrzygnięcia. Nieprecyzyjne wskazanie błędnych elementów i ich korekty narusza zasady sprostowania wynikające z art. 113 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że termin przedawnienia obowiązku zwrotu nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych ulegał przerwaniu przez akty postępowania administracyjnego w latach 2013-2014, co powoduje, że decyzje organów zostały wydane przed upływem przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia prawa materialnego i proceduralnego nie zasługiwały na uwzględnienie. Podtrzymano decyzję o ustaleniu nienależnie pobranych kwot z tytułu zalesienia na gruncie zgodnych z prawem przepisów administracyjnych.

Dochodzenie odszkodowania od Skarbu Państwa za szkody powstałe w związku z prawomocnym orzeczeniem sądowym na podstawie art. 417¹ § 2 k.c. wymaga przedstawienia prejudykatu w postaci prawomocnego orzeczenia stwierdzającego niezgodność tego orzeczenia z prawem, przy czym odpowiedzialność na zasadzie słuszności z art. 417² k.c. wymaga wykazania szkody oraz szczególnych okoliczności uzasadniających naprawienie