Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że skarżąca wytworzyła sztuczne warunki do uzyskania płatności dla ONW, pozorując działalność rolniczą, co jest sprzeczne z art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

W przypadku wystąpienia przez wnioskodawcę o płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przy pozorowaniu działalności rolniczej, organ prawidłowo odmawia przyznania wsparcia, uznając stworzenie sztucznych warunków do osiągnięcia korzyści finansowych.

Unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego jest zasadne w przypadku nieprzedstawienia wiarygodnych, poświadczonych dowodów na wywóz towarów poza obszar celny UE, w terminie 150 dni od daty zwolnienia towarów do procedury wywozu.

Sąd podtrzymuje decyzję administracyjną o odmowie przyznania dopłat bezpośrednich z uwagi na ustalenie istnienia sztucznie stworzonych warunków do uzyskania płatności, co było sprzeczne z wynikającymi z odpowiednich przepisów celami wsparcia rolniczego.

Warunek legitymowania się tytułem prawnym do gruntu będącego własnością Skarbu Państwa, w celu uzyskania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, jest zgodny z przepisami krajowymi i unijnymi oraz odpowiada wymogom proporcjonalności i równego traktowania.

Rozstrzygnięcie wskazuje, że wymóg posiadania tytułu prawnego do gruntu państwowego, jako przesłanka przyznania płatności, nie narusza prawa unijnego ani konstytucyjnego porządku prawnego i jest uzasadnionym warunkiem w ramach ustawy PROW.

Postanowienia umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej, które uprawniają bank do jednostronnego ustalania kursów walut bez wskazania obiektywnych reguł ich kształtowania, stanowią niedozwolone postanowienia umowne z uwagi na naruszenie testu transparentności. Wyeliminowanie takich postanowień, gdy odnoszą się one do świadczeń głównych stron, skutkuje nieważnością całej umowy z uwagi na niemożność

Dla przyznania płatności bezpośrednich do działek w ZWRSP wymagane jest posiadanie tytułu prawnego. Wymóg ten jest zgodny z prawem unijnym oraz Konstytucją RP, a jego celem jest zapobieganie bezprawnemu użytkowaniu gruntów.

Działania polegające na zgłaszaniu nieruchomości do płatności w celu wyłącznie pozyskania środków finansowych, bez rzeczywistego prowadzenia na nich działalności rolniczej, stanowią niedopuszczalne tworzenie sztucznych warunków do uzyskania wsparcia rolnego.

Posiadaczem gruntu w rozumieniu przepisów o płatnościach bezpośrednich jest osoba faktycznie użytkująca grunty rolniczo. Formalne posiadanie w ujęciu cywilnoprawnym nie uprawnia do wsparcia, które dedykowane jest rolnikom prowadzącym faktyczną działalność rolniczą na danej ziemi.

W kontekście przepisów dotyczących płatności obszarowych, fakt posiadania gruntów rolnych musi oznaczać ich faktyczne użytkowanie w produkcji rolnej. Samo prawo własności bez faktycznego użytkowania gruntów rolnych nie uprawnia do otrzymania płatności ONW.

Zasada proporcjonalności sankcji przewidziana w art. 9a dyrektywy 1999/62/WE wyklucza zryczałtowane kary pieniężne, gdy nie uwzględniają one indywidualnych okoliczności naruszenia. Sankcje muszą być dostosowane do wagi i charakteru naruszenia obowiązku uprzedniego uiszczenia opłaty za przejazd.

Sąd uznał za zasadną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie o nałożeniu kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach przez D.T. poza kasynem, stwierdzając, że wyznaczony przepisami termin na nałożenie kary nie uległ przedawnieniu, a skarżąca pełniła rolę urządzającego gry.

NSA uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, z powodu niewystarczającej analizy prawnej legalności uchwały Rady Gminy w kontekście przynależności i charakteru wód objętych regulaminem oraz wynikających z tego uprawnień gminy.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej musi respektować zasadę proporcjonalności sankcji. Kara powinna uwzględniać wagę naruszenia oraz indywidualne okoliczności sprawy.

Nakładanie zryczałtowanej kary pieniężnej w wysokości 1500 zł za niezapłacenie opłaty elektronicznej na drogach krajowych, niezależnie od wagi naruszenia, jest sprzeczne z wymogiem proporcjonalności unijnej dyrektywy 1999/62/WE. NSA zaleca stosowanie art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a., umożliwiającego odstąpienie od karania, gdy naruszenie ma znikomą wagę.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny, badając status prawny wód zbiornika Brzóze Duże – Brzóze Małe jako śródlądowe wody powierzchniowe stojące, powinien przeprowadzić pełną kontrolę legalności zarządzenia Wójta Gminy Rzewnie dotyczącego amatorskiego połowu ryb, nie ograniczając się do oceny jego zgodności z zarzutami skargi.