Ograniczenia zbywalności akcji przewidziane w statucie spółki akcyjnej nie mogą dotyczyć akcji na okaziciela, gdyż zgodnie z art. 57 § 1 k.c. każda czynność prawna ograniczająca zbywalność zbywalnego prawa jest nieważna, chyba że takie ograniczenie wynika bezpośrednio z ustawy.

Przedsiębiorca, zawierając umowę kredytu denominowanego w walucie obcej do celów prowadzenia działalności gospodarczej, nie może korzystać z ochrony przewidzianej dla konsumentów w zakresie kwestionowania postanowień umownych jako niedozwolonych klauzul umownych (abuzywnych) na podstawie art. 3851 k.c.

Poniesione przez wierzyciela zryczałtowane koszty postępowania upadłościowego wynikłe ze zgłoszenia wierzytelności po upływie terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności nie wchodzą w skład masy upadłości, a ich wydatkowanie przez syndyka nie podlega kontroli sędziego-komisarza w ramach rozpoznania sprawozdania rachunkowego.

Skarżący kasacyjnie musi konkretnie wskazać przepisy prawa, które zostały naruszone przez sąd oraz uzasadnić wpływ tego naruszenia na wynik sprawy, ponieważ brak merytorycznego uzasadnienia zarzutu skargi kasacyjnej dyskwalifikuje wniesioną skargę.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że skuteczna skarga kasacyjna musi zawierać konkretne i merytoryczne uzasadnienie zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego oraz wskazywać na wpływ takiego naruszenia na wynik sprawy, zgodnie z art. 7 k.p.a., art. 174 pkt 2 p.p.s.a. i art. 176 § 1 pkt 2 p.p.s.a.

Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego, wybierając metodę rozliczania kosztów zakupu ciepła, musi zapewnić, aby metoda ta stymulowała energooszczędne zachowania oraz umożliwiała ustalanie opłat w sposób odpowiadający rzeczywistemu zużyciu ciepła, przy czym spełnienie tych warunków zgodne z wymogami ustawy odbiera podstawy do kwestionowania ważności uchwał w tym zakresie.

Jeśli postanowienia umowy kredytu indeksowanego dotyczące sposób ustalania kursu waluty obcej są uznane za niedozwolone, umowa ta nie wiąże stron w pozostałym zakresie, gdyż nie ma zgodnych oświadczeń woli co do głównych świadczeń, co skutkuje brakiem konsensu stron.

Wypowiedzenie zmieniające musi być uzasadnione rzeczywistymi przyczynami reorganizacji, a propozycja nowych warunków pracy nie może naruszać praw pracownika, w tym prowadzić do dyskryminacji ze względu na działalność związkową, co winno być weryfikowane w każdym indywidualnym przypadku.

Redukcja emerytury za służbę na rzecz totalitarnego państwa powinna uwzględniać indywidualne czyny funkcjonariusza oraz wszystkie okoliczności sprawy, nie zaś opierać się wyłącznie na formalnej przynależności do określonych jednostek.

Odszkodowanie za utracony zarobek oraz renta wyrównawcza przysługują poszkodowanemu, który wykaże z dostatecznym prawdopodobieństwem utratę tych zarobków oraz realną możliwość ograniczonego zatrudnienia, mając na uwadze faktyczny kontekst zawodowy i zdrowotny, w jakim znajduje się po wypadku przy pracy.

Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność administracyjną za naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogowego dokonane przez kierowców, nawet jeśli nie mieli oni bezpośredniego wpływu na powstanie naruszenia, o ile nie wykażą istnienia nadzwyczajnych okoliczności zwalniających ich z tej odpowiedzialności.

Gotowość do pracy i formalne istnienie stosunku pracy, nawet przy faktycznym zaprzestaniu działalności przez pracodawcę, mogą być podstawą do utrzymania obowiązku ubezpieczenia społecznego pracownika do czasu formalnego rozwiązania umowy o pracę.

Zmniejszenie policyjnych emerytur i rent do poziomu przeciętnej emerytury powszechnej, gdy większość stażu pracy funkcjonariusza przypada na okres po 1990 r., a jego służba w instytucjach uznawanych za wspierające totalitarne państwo miała charakter pomocniczy, narusza zasady proporcjonalności i równości wobec prawa, jak również prawo do zabezpieczenia społecznego wynikające z Konstytucji RP.

Przedsiębiorca transportowy ponosi odpowiedzialność za działania swoich kierowców, również w przypadku naruszeń przepisów o transporcie drogowym wynikających z niewłaściwej obsługi tachografu, chyba że wykaże brak wpływu na powstanie takich naruszeń, co wymaga dowodów na obiektywne, nieprzewidywalne i nadzwyczajne okoliczności.

Przedsiębiorca transportowy ponosi odpowiedzialność za zapewnienie właściwej organizacji pracy i nadzoru nad pracownikami, w tym odpowiedzialność za prawidłowe działanie tachografów oraz przestrzeganie przepisów o czasie pracy kierowców, nawet jeżeli naruszenia przepisów dokonali kierowcy wskutek własnych działań.

Przedsiębiorstwo transportowe ponosi odpowiedzialność administracyjną za stan techniczny pojazdu, w tym za działanie tachografu, nawet jeśli przedsiębiorca twierdzi, że nie miał wiedzy o dokonanych manipulacjach, o ile nie przedstawi dowodów obalających takie domniemanie odpowiedzialności.

Nałożenie kary pieniężnej na przedsiębiorcę za naruszenie przepisów o transporcie drogowym jest uzasadnione, jeśli przedsiębiorca nie wykaże skutecznie właściwej organizacji i dyscypliny pracy, a odpowiedzialność ta ma charakter obiektywny z wyjątkiem przypadków, gdy przedsiębiorca udowodni brak wpływu na powstałe naruszenia.

Organy administracji, stosując wagi podlegające prawnej kontroli metrologicznej, są zobowiązane do uwzględniania dopuszczalnych błędów pomiarowych określonych w przepisach prawa metrologicznego.

Osoba, która faktycznie pełniła funkcję członka zarządu w okresie, w którym powstały zobowiązania podatkowe, nie może powoływać się na okoliczność, że nie mogła pełnić tej funkcji z uwagi na zakaz wynikający z art. 18 § 2 ustawy - Kodeks Spółek Handlowych. Teza od Redakcji

Skrócenie wymaganego skróconego okresu odpoczynku dziennego kierowcy powinno być sankcjonowane jedynie jedną, wyższą karą wynikającą z łącznego czasu skrócenia, a nie sumą kar za każde poszczególne naruszenie.

Odpowiedzialność administracyjna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym ma charakter obiektywny i wystarczające jest stwierdzenie samego faktu naruszenia, niezależnie od winy czy świadomości przedsiębiorcy.