Orzeczenie decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami, bez sprecyzowania czasu jej obowiązywania w rozstrzygnięciu, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, uzasadniające stwierdzenie jej nieważności (art. 182 § 2 k.k.w.).

Zatwierdzenie projektu czasowej organizacji ruchu drogowego w związku z remontem drogi jest zgodne z przepisami prawa, jeśli uwzględnia charakterystykę drogi oraz potrzeby społeczności lokalnej, a kontrola sądu administracyjnego nie wykazała ich niewłaściwego zastosowania.

Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za naruszenia prawa związane z manipulacją tachografu, które skutkują nieprawidłowym rejestrowaniem czasu pracy kierowcy oraz naruszeniem warunków przewozu drogowego; nałożone kary są zgodne z przepisami ustawy o transporcie drogowym.

Decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami uznaje się za prawidłowo doręczoną z zachowaniem domniemania prawdziwości urzędowych dokumentów potwierdzających doręczenie. Przesłanki do przywrócenia uchybionego terminu oraz wznowienia postępowania nie zostały wykazane.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, utrzymujący w mocy decyzję o nałożeniu kary pieniężnej zgodnej z przepisami ustawy o transporcie drogowym, pozostaje prawidłowy. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarżący przedsiębiorca nie miał wpływu na przypisane mu naruszenia, co nie uwalnia go od odpowiedzialności.

Postanowienia umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej (JPY), odwołujące się do bankowej tabeli kursów ustalanej jednostronnie przez bank bez wskazania obiektywnych i sprawdzalnych kryteriów, stanowią niedozwolone klauzule umowne w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c.; wyeliminowanie takich klauzul prowadzi do nieważności całej umowy, jeżeli konsument – mający pełną świadomość konsekwencji – domaga się

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną J.S., uznając, że brak skutecznego zawiadomienia o kontroli nie został potwierdzony, a kontrola została uniemożliwiona przez beneficjenta, co uzasadniało decyzję organu o nieprzyznaniu płatności.

Oddalenie skargi kasacyjnej Przewodniczącego KRRiT z powodu braku należytego wyjaśnienia stanu faktycznego przez organ oraz niewystarczającego uzasadnienia decyzji umarzającej postępowanie w sprawie przedłużenia koncesji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje braku podstaw prawnych do uwzględnienia skargi kasacyjnej w sprawie zatrzymania prawa jazdy, oddalając skargę kasacyjną P. S. jako niezasadną z uwagi na brak naruszenia przepisów proceduralnych oraz zasadności argumentów prawnych podniesionych w skardze.

Zwrot zatrzymanego prawa jazdy, którego zatrzymanie przekroczyło rok, wymaga przeprowadzenia kontrolnego sprawdzenia kwalifikacji, niezależnie od podstawy zatrzymania oraz nieprzerwanego upływu czasu zatrzymania.

Wniosek o przywrócenie terminu wniesiony na podstawie art. 15zzzzzn(2) ustawy COVID-19 podlega ocenie według przesłanek przywrócenia terminu zawartych w art. 58 k.p.a., wymagających uprawdopodobnienia braku winy.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy nie jest zwolniony z odpowiedzialności jedynie przez brak bezpośredniego wpływu na kierowcę. Skuteczna obrona wymaga wykazania realnego nadzoru oraz organizacyjnej dyscypliny, zgodnie z art. 92b i 92c ustawy o transporcie drogowym.

Skarga kasacyjna wniesiona przez skarżącego zostaje oddalona z uwagi na brak naruszenia prawa materialnego ani procesowego przez organy administracyjne i sądy. Weryfikacja płatności oraz powierzchni gruntów była prawidłowa, a skarżącemu zapewniono możliwość udziału w oględzinach.

Termin na złożenie wniosku o udzielenie koncesji, określony w art. 35a ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji, ma charakter materialnoprawny, nie podlega przywróceniu, co wyklucza możliwość wniesienia o jego przywrócenie po jego upływie.

Skargę kasacyjną należy oddalić, gdyż przesłanki kierowania na badania lekarskie kierowcy na podstawie uzasadnionych zastrzeżeń są prawidłowe, gdy istnieje wysokie prawdopodobieństwo przeciwwskazań zdrowotnych.

W przypadku odmowy płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych z uwagi na brak trwałego użytku zielonego, organy są uprawnione do odmowy, jeżeli wnioski są niezgodne z wymaganiami ustawowymi. Skarga kasacyjna zarzucająca naruszenia procesowe musi wykazać ich istotny wpływ na wynik sprawy, aby zostać uwzględnioną.

NSA potwierdza legalność decyzji administracyjnej o nałożeniu kary za wykonywanie transportu drogowego bez licencji. Wykonywanie przewozów okazjonalnych niezgodnych z wymogami konstrukcyjnymi pojazdu oraz brak formalnego statusu przedsiębiorcy nie zwalnia z odpowiedzialności prawnej.

NSA potwierdza, że Dział IVa k.p.a. nie znajduje zastosowania, gdy inne przepisy odrębnie regulują kwestie administracyjnych kar pieniężnych, z wyłączeniem możliwości rozważenia odstąpienia od nałożenia kary, jeśli istnieją przesłanki szczegółowo przewidziane w innych aktach prawnych, jak u.t.d.

Skazanie przedsiębiorcy za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu stanowi podstawę do obligatoryjnego cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego, w tym przewozu osób taksówką, zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.