Klauzule przeliczeniowe, które nie są jednoznaczne i umożliwiają bankowi swobodne ustalanie kursów wymiany, są uznawane za abuzywne, co skutkuje nieważnością umowy kredytu w całości, zgodnie z artykułem 385¹ § 1 k.c., z uwagi na rażące naruszenie interesów konsumenta.

Klauzule przeliczeniowe, które powodują swobodę dla banku w ustalaniu kursu wymiany walut i brak spełnienia przez przedsiębiorcę obowiązków informacyjnych wobec konsumentów, mogą prowadzić do unieważnienia umowy kredytowej jako sprzeczne z zasadami dobrych obyczajów i naruszające interesy konsumentów w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c.

Zgodnie z art. 838 k.p.c., w razie zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej sądowy organ egzekucyjny stosuje przepisy o ograniczeniach egzekucji sądowej, chyba że ograniczenia przewidziane w przepisach o egzekucji administracyjnej są mniejsze.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego mogą być uznane za niedozwolone, jeżeli nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla kredytobiorcy, oraz pozostawiają bankowi swobodę w jednostronnym ustalaniu kursów walut, co rażąco narusza interesy konsumenta.

Dla oceny zakresu roszczeń obejmowanych ugodą sądową istotne jest uwzględnienie kontekstu faktycznego i normatywnego w momencie jej zawierania, w tym świadomości stron co do przysługujących im roszczeń oraz możliwych zmian w wykładni prawa, obecnie uznawanych przez orzecznictwo sądowe.

Postanowienia umowy kredytu, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalanie kursów waluty, stanowią niedozwolone klauzule umowne. Ich eliminacja powoduje nieważność umowy, jeżeli nie można utrzymać jej w pozostałym zakresie zgodnie z interesami konsumenta.

Postanowienia umowy kredytowej pozostawiające bankowi swobodę ustalania kursu waluty są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interes konsumenta, prowadząc do abuzywności i skutkując nieważnością umowy zgodnie z art. 385¹ k.c., jeśli konsument nie został adeptnie poinformowany o ryzykach z niej wynikających.

Usługi przewozu okazjonalnego wykonywane za pośrednictwem aplikacji mobilnej wymagają uzyskania stosownej licencji zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.

1. W razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie jest wiążące, w obowiązującym stanie prawnym nie można przyjąć, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów. 2. W razie niemożliwości ustalenia

Wstrzymanie pobierania wynagrodzeń, o którym mowa w art. 15l ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, nie skutkuje zwolnieniem z obowiązku zapłaty tych wynagrodzeń. W przypadku zaprzestania lub ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej

Wykonywanie przewozu osób za pomocą aplikacji mobilnej, bez wymaganej licencji na transport drogowy, stanowi naruszenie przepisów prawa, które uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Przewóz międzynarodowy rzeczy z państwa członkowskiego do państwa trzeciego, jak również w odwrotnym kierunku, wymaga posiadania licencji wspólnotowej. Brak takiej licencji uzasadnia nałożenie kary pieniężnej zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym oraz obowiązującymi umowami międzynarodowymi.

Organ rentowy jest uprawniony do weryfikacji podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w sytuacji, gdy ubezpieczony rozpoczynający działalność gospodarczą deklaruje podstawę wymiaru składek na poziomie nie odzwierciedlającym rzeczywistych przychodów z tej działalności, w celu zapobieżenia nabywania nienależnych lub zawyżonych świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy SENT, gdyż ustawa o SENT zawiera wyczerpującą regulację normatywną dotyczącą przedawnienia i prowadzenia postępowania kontrolnego.

Obniżenie świadczeń emerytalnych i rentowych byłych funkcjonariuszy PRL wyłącznie na podstawie przynależności do określonych formacji, bez uwzględnienia indywidualnych czynów, może naruszać konstytucyjne zasady zakazu dyskryminacji oraz sprawiedliwości społecznej.