Posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, ponosi odpowiedzialność za ich obecność i podlega sankcjom wynikającym z ustawy o grach hazardowych, nawet jeśli część lokalu została podnajęta innym podmiotom.

Przeprowadzone eksperymenty procesowe mogą stanowić wystarczający dowód do ustalenia charakteru gier na automatach jako gier hazardowych, co kwalifikuje się do zastosowania sankcji zgodnie z ustawą o grach hazardowych.

Organ administracyjny może nałożyć karę pieniężną za urządzanie gier hazardowych na automatach poza kasynem gry, gdy urządzenia spełniają przesłanki gier hazardowych, tj. zawierają element losowy, pozwalają na wygrane pieniężne lub rzeczowe, a działają w celach komercyjnych, niezależnie od podnoszonych przez stronę twierdzeń o ich przekształceniu w automaty zręcznościowe.

Kara pieniężna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, polegające na używaniu cudzej karty kierowcy, jest obiektywną odpowiedzialnością przedsiębiorcy transportowego. Zwolnienie z tej odpowiedzialności następuje tylko wtedy, gdy przedsiębiorca wykaże brak wpływu na naruszenie oraz że wynikło ono z nieprzewidywalnych okoliczności.

Znak towarowy, aby mógł uzyskać ochronę prawną, musi mieć zdolność odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów pochodzących od innych przedsiębiorstw oraz nie może być wyłącznie opisowy w odniesieniu do towarów lub usług, dla których został zgłoszony.

Podmiot, który zawiera umowy najmu na udostępnienie lokali na ustawienie i eksploatację automatów do gry, a także podejmuje działania wskazujące na istotny udział w procesie urządzania nielegalnych gier hazardowych, może być uznany za 'urządzającego gry' w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, co podlega sankcjom opisanym w tej ustawie. Teza od Redakcji

Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy, jeśli jego podobieństwo do znaku chronionego z wcześniej zgłoszonym pierwszeństwem stwarza ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów lub usług, zwłaszcza gdy podobieństwo to dotyczy istotnych elementów znaków, takich jak dominujące skróty lub symbole.

Odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy SENT wymaga wykazania znaczącego interesu publicznego, a sam brak przesyłania danych geolokalizacyjnych jest uznawany za istotne naruszenie zasad prowadzenia kontroli przewozu towarów, nawet w przypadku braku uszczuplenia dochodów budżetowych.

W przypadku wykonywania przewozu drogowego odpadów, brak wymaganej tablicy informacyjnej umieszczonej na przodzie pojazdu we właściwym miejscu w jakimkolwiek momencie transportu skutkuje odpowiedzialnością administracyjną przewoźnika, z której może się on zwolnić jedynie w sytuacjach wyjątkowych, obejmujących okoliczności nieprzewidywalne i niezależne od niego, które muszą zostać odpowiednio udokumentowane

Przy ocenie zasadności odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy SENT, należy uwzględniać cele ustawy, a interes publiczny nie uzasadnia działań niestanowiących pełnej realizacji systemu monitorowania przewozu towarów.

Organ administracyjny jest zobowiązany do wykonania środka karnego w zakresie dokładnie określonym przez sąd karny i nie może samodzielnie ustalać daty początkowej wykonania zakazu prowadzenia pojazdów. Datą początkową obowiązywania zakazu jest dzień uprawomocnienia się wyroku sądu, a organ powinien cofnąć uprawnienie na cały okres wskazany w orzeczeniu.

Art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej pozwala na uznanie służby w jednostkach podporządkowanych Służbie Bezpieczeństwa za 'służbę na rzecz totalitarnego państwa', o ile istnieją przesłanki potwierdzające ten charakter. Jednakże przepisy art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy są niezgodne z Konstytucją RP w zakresie, w jakim prowadzą do arbitralnego obniżenia świadczeń funkcjonariuszy za okres