Z treści art. 152(23) ust. 1 w zw. z art. 252 p.w.p. w zw. z art. 123 § 1 k.p.a. wynika, że w postępowaniu w sprawie sprzeciwu znajduje zastosowanie instytucja przedłużenia terminu procesowego urzędowego wyznaczonego do dokonania określonych czynności procesowych w granicach czasowych określonych w art. 242 ust. 1 i 2 p.w.p., która jest niezależna od nieznajdującej w tym postępowaniu zastosowania autonomicznej

Brak przedłożenia wymaganego dokumentu homologacyjnego przy rejestracji pojazdu sprowadzonego z państwa spoza UE stanowi oczywiste naruszenie prawa, lecz nie zawsze skutkuje rażącym naruszeniem prowadzącym do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.

Rażącym naruszeniem prawa, uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, jest jedynie takie naruszenie, które skutkuje stanem prawnym istotnie niezgodnym z zasadą praworządności oraz zaufania obywatela do państwa, a prostota naruszenia w kontekście nieskomplikowania wykładni nie jest wystarczającą przesłanką.

Regulacje unijne dotyczące przedawnienia roszczeń w ramach systemów wsparcia bezpośredniego rolników mają pierwszeństwo przed prawem krajowym, a decyzje organów administracyjnych muszą być zgodne z tymi regulacjami, w tym zakresie dotyczą punktu rozpoczęcia biegu przedawnienia oraz jego przerwania.

Utrata zdolności do pełnienia funkcji określonych w art. 18 § 1 Kodeksu spółek handlowych następuje z chwilą uprawomocnienia się wyroku skazującego za popełnione przestępstwo i skutek ten następuje ex lege.

Rzeczywiste używanie znaku towarowego wymaga dowodów na jego komercyjne użycie w sposób stały i nieprzerwany na danym rynku, spełniając funkcję rozróżniającą dla określonej kategorii towarów, z uwzględnieniem specyfiki sektora ekonomicznego oraz w kontekście powiązań gospodarczych między podmiotami używającymi znaku.

W systemie płatności ekologicznych kreowanie sztucznych warunków mających na celu uzyskanie korzyści finansowych w sprzeczności z celami wspólnotowymi skutkuje odmową przyznania takich płatności, a organy administracji są uprawnione do uwzględniania dowodów pozyskanych w innych postępowaniach, jeśli dotyczą one takich okoliczności.

Ocena stworzenia sztucznych warunków w celu uzyskania płatności rolnych opiera się na całokształcie materiału dowodowego pozyskanego z różnych postępowań. Organy oraz sądy mogą bazować na dowodach zebranych w ramach różnych postępowań administracyjnych, o ile dowody te wykazują powiązania osobowe i ekonomiczne pomiędzy stronami postępowania, potwierdzające nadużycie prawa.

Utworzenie przez beneficjenta sztucznych warunków w celu uzyskania korzyści ze środków unijnych stanowi podstawę do odmowy przyznania pomocy finansowej, jeżeli działania te są sprzeczne z celami przewidzianymi w przepisach unijnych.