Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu, a ogólnokrajowe zjawiska jak pandemia COVID-19 nie stanowią same przez się przesłanki do przywrócenia terminu bez wykazania indywidualnych prób jego dochowania.
Dla skutecznego przywrócenia terminu administracyjnego w kontekście ustawy COVID wymagane jest uprawdopodobnienie, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Pandemia COVID-19, jako zjawisko ogólnokrajowe, sama w sobie nie jest wystarczającą przesłanką do uznania braku winy w uchybieniu terminu administracyjnego.
Ustalenie braku winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, że przy zachowaniu należytej staranności uchybienie nie mogło zostać przezwyciężone; samo powoływanie się na ogólnospołeczne okoliczności, takie jak pandemia, bez wykazania indywidualnych przeszkód, nie jest wystarczające.
Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Niesprecyzowane trudności organizacyjne związane z pandemią COVID-19 bez szczególnego wykazania podjętych działań nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do przywrócenia terminu.
Przywrócenie terminu na dokonanie czynności administracyjnych wymaga wykazania, że uchybienie nastąpiło bez winy strony, poprzez uprawdopodobnienie przeszkód obiektywnie niemożliwych do przezwyciężenia. Sytuacje o charakterze ogólnokrajowym, jak pandemia, bez szczegółowego wykazania indywidualnych utrudnień, nie uzasadniają z automatu przywrócenia terminu.
W kontekście przywracania terminów, strona ubiegająca się o przywrócenie musi uprawdopodobnić brak swojej winy, co oznacza nie tylko wykazanie przeszkody nie do przezwyciężenia, ale także udokumentowanie podejmowanych działań zmierzających do dochowania terminu, niezależnie od trudności organizacyjnych związanych z sytuacją ogólnokrajową, jaką była pandemia COVID-19.
Nieważność umowy kredytu hipotecznego - Wyrok SN z dnia 9 października 2024 r., sygn. II CSKP 882/24
Eliminacja abuzywnych klauzul przeliczeniowych z umowy kredytowej skutkuje nieważnością całej umowy, gdyż nie można ich zastąpić innymi regulacjami prawnymi, co uniemożliwia utrzymanie umowy w jej pozbawionym spornych postanowień kształcie.
Przedawnienie roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia nie może być przerwane przez późniejsze orzeczenie częściowego ubezwłasnowolnienia, chyba że istniały przesłanki do wcześniejszego całkowitego ubezwłasnowolnienia (art. 122 § 3 k.c.).