Grunt posiadany przez przedsiębiorcę, nawet jeśli nie jest obecnie wykorzystywany do pierwotnie przeznaczonej działalności (np. transport kolejowy), może być uznany za związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli istnieje potencjał wykorzystania go w innej formie działalności gospodarczej (np. handel, usługi), co implikuje jego opodatkowanie podatkiem od nieruchomości. Formalny status gruntu

Zidentyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji taryfowej wiąże się z dokonaniem określonych ustaleń faktycznych z zastosowaniem zapisów Nomenklatury Scalonej, które nie są przepisami prawa materialnego, są to jednostki redakcyjne: dodatkowa uwaga do sekcji; dodatkowa uwaga do działu; pozycja; pod pozycja; a także przepisy wstępne. Klasyfikacja taryfowa towarów określa zgodnie z obowiązującymi przepisami

W kontekście opodatkowania podatkiem od nieruchomości, dla klasyfikacji gruntu jako związanego z działalnością gospodarczą podatnika, decydujące znaczenie ma nie tylko sam fakt posiadania gruntów przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, ale także potencjał ich wykorzystania w ramach takiej działalności, bez względu na obecny sposób ich wykorzystania.

Zgodnie z art. 398(3) § 3 k.p.c., skarga kasacyjna nie może opierać się na zarzutach dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów. Podważanie oceny dowodów i ustaleń faktycznych sądu II instancji, nawet pod pozorem błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania przepisów prawa materialnego, jest sprzeczne z tym przepisem i stanowi podstawę do odrzucenia skargi kasacyjnej.

Zidentyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji taryfowej wiąże się z dokonaniem określonych ustaleń faktycznych z zastosowaniem zapisów Nomenklatury Scalonej, które nie są przepisami prawa materialnego, są to jednostki redakcyjne: dodatkowa uwaga do sekcji; dodatkowa uwaga do działu; pozycja; podpozycja; a także przepisy wstępne. Klasyfikacja taryfowa towarów określa zgodnie z obowiązującymi przepisami

Podmiot prowadzący działalność jako grupa producentów rolnych, który sprzedaje większość swoich produktów do podmiotu powiązanego, nie realizuje rzeczywistego obrotu rynkowego i nie spełnia wymogów uznania za grupę producentów rolnych w rozumieniu przepisów prawa.

Zwrot odsetek oraz innych opłat na rzecz klientów, stanowiących wydatki banku związane ze stwierdzeniem nieważności umowy kredytu hipotecznego indeksowanej do waluty innej niż polski złoty jak również denominowanej do waluty innej niż polski złoty, a także wynikające z tego korekty dodatnich różnic kursowych, nie mogą w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od

Zwrot na rzecz klientów już wcześniej rozliczonych odsetek, opłat oraz korekta dodatnich różnic kursowych, wynikające ze stwierdzenia nieważności umowy kredytowej indexowanej lub denominowanej do waluty innej niż polski złoty, nie mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie spełniają one kryterium poniesienia

W kontekście interpretacji indywidualnych dotyczących prawa podatkowego, klasyfikacja Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) może być elementem zarówno stanu faktycznego jak i prawnego w przypadku, gdy ustawa podatkowa wiąże stawki podatkowe z przypisaniem usługi lub dostawy towaru do określonego symbolu statystycznego. Odesłanie ustawy podatkowej do przepisów PKWiU powoduje, że klasyfikacja

W kontekście prawa podatkowego wydatki związane ze skutkiem stwierdzenia nieważności umowy, w tym odsetki i inne należności zwracane na rzecz kontrahentów, a także korekty dodatnich różnic kursowych, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli nie służą osiągnięciu przychodu, jego zwiększeniu, zachowaniu lub

1. Przygotowanie wykładu, nawet gdy przekazywana w nim wiedza wykracza poza zwykły poziom i granice programowe oraz jest w sposób indywidualny dostosowywana do potrzeb słuchaczy, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w takim wypadku mamy do czynienia z dziełem. Jedynie wyjątkowo wygłoszenie wykładu można zakwalifikować jako dzieło, o ile wykładowi można przypisać cechy utworu, a ten warunek spełnia

1. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do powstania samoistnego, jednorazowego oraz weryfikowalnego rezultatu materialnego lub niematerialnego bez względu przy tym na rodzaj i intensywność świadczonej w tym celu pracy i staranności co oznacza, że dzieło jest w każdym przypadku wytworem przyszłym, który w momencie zawarcia umowy nie istnieje. 2. Nie można uznać za dzieło czegoś, co nie odróżnia

1. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do powstania samoistnego, jednorazowego oraz weryfikowalnego rezultatu materialnego lub niematerialnego bez względu przy tym na rodzaj i intensywność świadczonej w tym celu pracy i staranności co oznacza, że dzieło jest w każdym przypadku wytworem przyszłym, który w momencie zawarcia umowy nie istnieje. 2. Nie można uznać za dzieło czegoś, co nie odróżnia

1. Przedmiotem umowy o dzieło jest doprowadzenie do powstania samoistnego, jednorazowego oraz weryfikowalnego rezultatu materialnego lub niematerialnego bez względu przy tym na rodzaj i intensywność świadczonej w tym celu pracy i staranności co oznacza, że dzieło jest w każdym przypadku wytworem przyszłym, który w momencie zawarcia umowy nie istnieje. 2. Nie można uznać za dzieło czegoś, co nie odróżnia

1. Jednym z kryteriów, pozwalających na odróżnienie umowy o dzieło od umowy o świadczenie usług, jest możliwość poddania umówionego rezultatu (dzieła) sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych. 2. O prawidłowym zakwalifikowaniu umowy cywilnoprawnej nie decyduje nazwa umowy czy jej stylistyka, lecz rzeczywisty przedmiot umowy, okoliczności jej zawarcia oraz sposób i okoliczności jej wykonywania, w tym

1. Regulacja zawarta w art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej nie stwarza możliwości jej zastosowania ani wprost, ani z uwzględnieniem modyfikacji, w sprawach dotyczących nakładania kar pieniężnych na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych. 2. Art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej nie

O związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje nie tylko jego posiadanie przez przedsiębiorcę, ale także faktyczne lub potencjalne wykorzystanie nieruchomości w działalności gospodarczej tego podmiotu. W ustaleniu istnienia związku nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą przydatne mogą być na przykład takie okoliczności, jak wprowadzenie nieruchomości

Ograniczenie prawa własności wynikające z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które przeznacza część nieruchomości pod drogę dojazdową, jest dopuszczalne, gdy jest uzasadnione interesem publicznym oraz mieści się w granicach wyznaczonych zasadą proporcjonalności.