Podjęcie i wykonywanie przewozu okazjonalnego na podstawie licencji na krajowy transport drogowy samochodem osobowym wiąże się z obowiązkiem zgłoszenia wszelkich zmian do licencji oraz wyposażenia kierowcy w wypis z licencji, bez względu na zgodność pojazdu z kryteriami konstrukcyjnymi.
Działalność przewozowa realizowana przez aplikację mobilną może mieścić się w zakresie transportu drogowego jako przewóz okazjonalny, co wymaga posiadania odpowiednich licencji oraz spełnienia określonych ustawą wymogów formalnych.
Bieg terminu przedawnienia roszczenia z umowy kredytu rozpoczyna się wraz z jej skutecznym wypowiedzeniem, a zawezwanie do próby ugodowej podjęte w celu zaspokojenia roszczenia skutecznie przerywa bieg przedawnienia, o ile nie stanowi ono nadużycia prawa.
Niedozwolone klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej prowadzą do jej nieważności, jeśli ich wyeliminowanie skutkuje brakiem możliwości dalszego obowiązywania umowy w zgodzie z interesem konsumenta.
Wykonywanie zarobkowego przewozu osób bez wymaganej licencji stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, za które przewidziana jest kara pieniężna, niezależnie od tego, czy czynności te wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu innych przepisów.
Z treści art. 152(23) ust. 1 w zw. z art. 252 p.w.p. w zw. z art. 123 § 1 k.p.a. wynika, że w postępowaniu w sprawie sprzeciwu znajduje zastosowanie instytucja przedłużenia terminu procesowego urzędowego wyznaczonego do dokonania określonych czynności procesowych w granicach czasowych określonych w art. 242 ust. 1 i 2 p.w.p., która jest niezależna od nieznajdującej w tym postępowaniu zastosowania autonomicznej
Brak przedłożenia wymaganego dokumentu homologacyjnego przy rejestracji pojazdu sprowadzonego z państwa spoza UE stanowi oczywiste naruszenie prawa, lecz nie zawsze skutkuje rażącym naruszeniem prowadzącym do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.
Rażącym naruszeniem prawa, uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, jest jedynie takie naruszenie, które skutkuje stanem prawnym istotnie niezgodnym z zasadą praworządności oraz zaufania obywatela do państwa, a prostota naruszenia w kontekście nieskomplikowania wykładni nie jest wystarczającą przesłanką.
Regulacje unijne dotyczące przedawnienia roszczeń w ramach systemów wsparcia bezpośredniego rolników mają pierwszeństwo przed prawem krajowym, a decyzje organów administracyjnych muszą być zgodne z tymi regulacjami, w tym zakresie dotyczą punktu rozpoczęcia biegu przedawnienia oraz jego przerwania.