Skarga kasacyjna E. Sp. z o.o. na decyzję o długu celnym okazała się niezasadna. Wspomniane uchybienia prawne i procedury przez WSA nie miały krytycznego wpływu na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał zaskarżony wyrok, oddalając roszczenia skarżącej w całości.

NSA jest związany podstawami kasacyjnymi, a ich uchybienia wpływające na wynik sprawy muszą być wykazane. Sankcje przewidziane w unijnych rozporządzeniach są stosowane i nie mogą być zmieniane przez prawo krajowe. Organy sądowe akceptują jedynie te zarzuty proceduralne, które wpływają na wynik kasacji.

W przypadkach niedotrzymania terminu przewidzianego na przedłożenie dokumentów potwierdzających spełnienie warunków cenowych przez importera, zgodnie z art. 75 ust. 5 rozporządzenia nr 2017/891, zabezpieczenie celne ulega przepadkowi, a argumenty odwołujące się do pandemii COVID-19 lub wcześniejszej praktyki organu nie uzasadniają innego rozstrzygnięcia.

Terminy zawarte w unijnym rozporządzeniu delegowanym dotyczące zwolnienia z zabezpieczenia celnego są terminami prawa materialnego, które muszą być ściśle przestrzegane. Przepisy dotyczące COVID-19 nie modyfikują tych terminów, a ich niedochowanie skutkuje utratą prawną zabezpieczenia.

Niezachowanie terminu z art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891 skutkuje utratą zabezpieczenia celnego, niezależnie od okoliczności związanych z pandemią i zasadą zaufania do organów, gdyż unijne regulacje celne mają pierwszeństwo.

Przekroczenie unijnego terminu jednego miesiąca na przedłożenie dokumentacji handlowej skutkuje utratą zabezpieczenia celnego z mocy prawa art. 75 ust. 5 rozporządzenia 2017/891, niezależnie od regulacji krajowych związanych z COVID-19. Zastosowanie unijnych przepisów jest nadrzędne i niezależne od wszelkich praktyk krajowych.

W przypadku naruszenia przepisów ustawy SENT przez zgłoszenie danych niezgodnych ze stanem faktycznym przez podmiot odbierający, nie występują przesłanki do odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na podstawie interesu publicznego, gdy odpowiedzialność ma charakter obiektywny.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w przypadku naruszeń w zgłoszeniach SENT, kara pieniężna może być złagodzona przy oczywistym błędzie, lecz odstąpienie od jej nałożenia wymaga wykazania ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, czego w analizowanej sprawie nie wykazano.

Decyzja organu administracyjnego doręczona w formie skanu bez podpisu kwalifikowanego nie wchodzi do obrotu prawnego, uniemożliwiając skuteczne wniesienie odwołania (art. 210 § 1 pkt 8 O.p.; Naczelny Sąd Administracyjny).

Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, iż brak wykazania przez skarżącą wystąpienia przesłanek ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, uzasadnia oddalenie skargi na podstawie art. 184 p.p.s.a.

Dodatkowe świadczenie pieniężne dla osób wykonujących zawody medyczne w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych pacjentom z podejrzeniem lub zakażeniem SARS-CoV-2, przewidziane w umowie między podmiotem leczniczym a Narodowym Funduszem Zdrowia wykonującej Polecenie Ministra Zdrowia, stanowi świadczenie sui generis wynikające z umowy o świadczenie na rzecz osoby trzeciej (art. 393 k.c.), a nie świadczenie

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, jeśli doręczenie decyzji organu podatkowego w formie skanu bez podpisu kwalifikowanego nie spełnia wymagań formalnych dla dokumentu elektronicznego, co uzasadnia jej uznanie za niedoręczoną zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Skarga kasacyjna M.M. została oddalona, ponieważ proceduralne uchybienia organu nie miały wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. Błędne zatytułowanie pisma przez organ nie wymagało powtórnego wezwania do usunięcia braków, gdyż istota wezwania była jednoznaczna i wystarczająca dla prowadzenia postępowania.

W przypadku stwierdzenia naruszeń ustawy SENT, uniemożliwiających zgodne z przepisami monitorowanie przewozu towarów, zachodzi podstawowy interes publiczny do ukarania podmiotu, a organy mają prawo odmówić odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona, gdyż decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za niewypełnienie obowiązków ustawy SENT jest zgodna z prawem, a ocena interesu publicznego i interesu przewoźnika została dokonana prawidłowo.

Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za przestrzeganie obowiązków ustawy SENT i usunięcie zamknięć urzędowych, co nie może być usprawiedliwione niewiedzą pracowników, a skarga nałożoną karę, nawet oparta o dowód niewiedzy, podlega oddaleniu.

Wadą istotną w rozumieniu art. 560 § 4 k.c. jest nie tylko wada uniemożliwiająca korzystanie z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem, ale także wada powodująca istotny dyskomfort w użytkowaniu, przy czym kryterium oceny istotności wady stanowią oczekiwania typowego (przeciętnego) nabywcy, a nie subiektywna ocena konkretnego kupującego, a w przypadku samochodu osobowego za wady istotne należy uznać niestabilność

Wniosek o przyznanie płatności musi być złożony elektronicznie za pomocą aplikacji eWniosekPlus; brak tej formy jest uzasadnioną przyczyną odmowy wszczęcia postępowania. (art. 61a § 1 k.p.a.)

Brak indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego, wynikający z ogólnego wrażenia analogicznego do wcześniej opublikowanych wzorów wspólnotowych, stanowi podstawę do unieważnienia prawa z rejestracji na podstawie art. 104 ust. 1 p.w.p.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną uznając, że ustalenia z prawomocnego wyroku karnego, dotyczące stworzenia przez skarżącego sztucznych warunków do uzyskania nienależnych płatności, wiążą sąd administracyjny oraz czynią bezzasadnymi zarzuty skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny, akceptując ustalenia karne, uznał decyzję administracyjną za prawidłową, oddalając skargę kasacyjną i potwierdzając legalność odmowy płatności rolno-środowiskowej, ze względu na stworzenie sztucznych warunków do ich uzyskania.

Z przepisów art. 11 p.p.s.a. wynika, że sąd administracyjny jest związany ustaleniami wyroków karnych dotyczących faktów. Odmowa przyznania płatności rolnikowi M.P. była zasadna w związku z prawomocnym skazaniem za sztuczne tworzenie warunków dla uzyskania korzyści finansowych.

W razie prawomocnego skazania za przestępstwo pozorowania działalności rolniczej, organy administracyjne mogą wznowić postępowanie i odmówić płatności w ramach wsparcia bezpośredniego, opierając się na ustaleniach sądów karnych, przy braku prawa do ponownej analizy tych ustaleń przez sądy administracyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził skuteczność wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie nowych okoliczności prowadzących do uchylenia wcześniejszych decyzji przyznających wsparcie, zgodnie z art. 145 k.p.a. Związanie wyrokiem karnym potwierdzającym zarzuty oszustwa wykluczało odmienne ustalenia w postępowaniu administracyjnym.