1. Przy interpretacji umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości jako rzeczy przyszłej, która ma zostać dopiero wydzielona z większej nieruchomości, niezbędne jest dostatecznie precyzyjne określenie przedmiotu sprzedaży w umowie przedwstępnej. Rozpoznawanie roszczeń z art. 390 § 2 Kodeksu cywilnego w kontekście skutku silniejszego z umowy przedwstępnej wymaga, aby żądanie powoda obejmowało treść oświadczenia

W przypadku naruszenia dobra osobistego w postaci renomy lub dobrego imienia, kluczowe jest ustalenie nieprawdziwości twierdzeń sprawcy oraz potencjalnego wpływu tych twierdzeń na odbiorców, które mogą prowadzić do utraty zaufania. W tym kontekście, rzeczywisty krąg potencjalnych adresatów pozostaje zasadniczo bez znaczenia. Jednakże, wypowiedzi objęte sferą prywatności mogą uzasadniać brak bezprawności

1. W umowie leasingu, obciążenie korzystającego ryzykiem niewydania rzeczy przez zbywcę nie jest sprzeczne z naturą umowy leasingu, jeżeli to korzystający wybrał zbywcę i przedmiot leasingu, a ryzyko to zostało skompensowane przeniesieniem na korzystającego roszczeń finansującego przysługujących wobec zbywcę. 2. Postanowienia umowy leasingu nie mogą skutecznie ograniczać zakresu odpowiedzialności finansującego

Z uwagi na warunek przeniesienia własności egzemplarza utworu, wyczerpanie prawa nie występuje w odniesieniu do egzemplarzy przekazanych przez uprawnionego dystrybutorowi na podstawie umowy sprzedaży komisowej lub podobnej (por. art. 765 k.c.). W ramach tak ukształtowanego stosunku prawnego dystrybutor prowadzi w imieniu własnym sprzedaż egzemplarzy utworu zwielokrotnionych i przekazanych mu przez

Klauzule przeliczeniowe w umowie pożyczki denominowanej w walucie obcej są kluczowe dla ustalenia sposobu wypłaty i zwrotu środków. Ich obecność umożliwia dokładne określenie równowartości kwoty pożyczki w polskich złotych, co jest istotne dla obu stron umowy.

W sytuacji, gdy strona reprezentowana jest przez pełnomocnika, ale wyraża chęć osobistego udziału w rozprawie i nie może się stawić z przyczyn określonych w art. 214 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, rozprawa powinna zostać odroczona, nawet jeśli pełnomocnik jest obecny.

Odległość minimalna zabudowy mieszkaniowej od terenu przeznaczonego pod elektrownie wiatrowe zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 uizew powinna być mierzona od linii rozgraniczającej ten teren, a nie od wewnętrznej nieprzekraczalnej linii zabudowy. Teza od Redakcji