Mimo istnienia dwóch nurtów interpretacyjnych odnośnie przedawnienia opłat za parkowanie, Naczelny Sąd Administracyjny opowiada się za stosowaniem przepisów Ordynacji podatkowej w kontekście przedawnienia dodatkowych opłat za parkowanie w strefie płatnego parkowania. Do opłaty dodatkowej za nieopłacone parkowanie w strefie płatnego parkowania ma zastosowanie art. 70 § 4 o.p. dotyczący biegu przedawnienia

1. Prokurent działający w ramach reprezentacji łącznej z członkiem zarządu nie jest związany ograniczeniami wynikającymi z art. 109(3) Kodeksu cywilnego, gdyż jego działanie jest traktowane jako działanie na równi z członkiem zarządu spółki kapitałowej. 2. Reprezentacja łączna, polegająca na współdziałaniu członka zarządu i prokurenta, obejmuje wszystkie czynności sądowe i pozasądowe spółki, co za

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być pociągnięty do odpowiedzialności za zaległości spółki z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, jeśli nie dopełnił obowiązku zgłoszenia wniosku o upadłość spółki w odpowiednim czasie, co doprowadziło do bezskuteczności egzekucji należności przez organ rentowy.

Odszkodowanie na podstawie art. 129 Prawa ochrony środowiska przysługuje jedynie za faktyczne ograniczenie lub zaprzestanie korzystania z nieruchomości, a nie za same abstrakcyjne ograniczenia sposobu korzystania. Kluczowym czynnikiem jest zmiana w dotychczasowym sposobie korzystania z nieruchomości.

Odpowiedzialność przewidziana w art. 92a ust. 1 ustawy o transporcie drogowym nie jest uzależniona od winy i dla jej ustalenia wystarczające jest stwierdzenie samego faktu naruszenia obowiązków i warunków przewozu drogowego. Określona w tym przepisie kara nie jest zatem konsekwencją dopuszczenia się czynu zabronionego, lecz jest następstwem zaistnienia stanu niezgodnego z prawem. Istotą kary, o której

Decyzje administracyjne dotyczące nałożenia kary pieniężnej za naruszenia przepisów o transporcie drogowym powinny być respektowane przez sądy, o ile są poparte odpowiednimi dowodami i prawidłowością procedur, nawet jeśli przedsiębiorstwo przedstawia argumenty przeciwne.

Zidentyfikowanie towaru dla potrzeb klasyfikacji taryfowej wiąże się z dokonaniem określonych ustaleń faktycznych z zastosowaniem przepisów Nomenklatury Scalonej. Klasyfikacji towaru do konkretnej pozycji dokonuje organ na podstawie Wspólnej Taryfy Celej (WTC), w oparciu o cechy, właściwości i stan danego towaru, w momencie dokonywania zgłoszenia celnego.

Nie jest uprawnione stosowanie regulacji art. 199 k.p.c. per analogiam, gdyż przy ściśle określonych negatywnych przesłankach procesowych nie ma podstaw do rozszerzania ich na inne sytuacje.

1. Sąd Najwyższy, rozpoznając skargę kasacyjną, jest związany granicami skargi kasacyjnej określonymi jej podstawami, a jego rola ogranicza się do rozpatrywania jedynie tych naruszeń przepisów, które zostały wskazane przez skarżącego. Nie może on uwzględniać naruszenia przepisów innych niż te, które zostały zarzucone w skardze, z wyjątkiem rozpatrywanych z urzędu przypadków nieważności postępowania