W ustawie o czasie pracy kierowców nie uregulowano zasad przysługiwania należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem podróży służbowej, odsyłając w tym zakresie wyraźnie i wprost (art. 21a) do art. 775 § 3-5 k.p. Odesłanie do przepisów Kodeksu pracy nie zawiera żadnych ograniczeń czy modyfikacji ich stosowania względem kierowców, w szczególności odbywających wielokrotne podróże służbowe

Ustawa o służbie cywilnej z 21 listopada 2008 r. nie wyklucza zatrudnienia pracownika przez pracodawcę (urząd) poza korpusem służby cywilnej. Jeśli zleceniobiorca wykonywał pracę w warunkach zatrudnienia pracowniczego, to należy przyjąć, że strony łączył stosunek pracy. Nie narusza to przepisów ustawy o służbie cywilnej dotyczących szczególnego trybu zatrudniania. Ustalony przez sąd stosunek pracy

Nie stosuje się przepisów prawa cywilnego (art. 471 k.c.) w sprawach unormowanych przepisami prawa pracy (art. 300 k.p.). Okres przedawnienia w prawie pracy w zakresie dochodzenia wynagrodzenia i wyrównania wynagrodzenia urlopowego nie jest krótki (3 lata), co przy obowiązku comiesięcznego wypłacania tych świadczeń, nie uzasadnia nieuwzględnienia zarzutu przedawnienia, gdy nie ma ku temu szczególnych

1. Do zastosowania art. 52 § 1 k.p. nie jest konieczne wyrządzenie pracodawcy szkody; wystarczające jest narażenie interesów pracodawcy na straty na skutek rażącego niedbalstwa lub umyślnego działania jednoosobowo, wbrew przepisom spółdzielczym. 2. Jednoosobowe działanie prezesa zarządu spółdzielni w ostatnim dniu pełnienia funkcji, jednostronnie obniżające wysokość kary umownej, mogło być ocenione

Status bezrobotnego może otrzymać tylko osoba wykazująca określone cechy, zarówno psychiczne, fizyczne jak i biologiczne. Koniecznym zatem jest, aby ta osoba była pełnoletnia i nie przekroczyła ustalonego limitu wieku oraz posiadała zdolność do czynności prawnych pełną bądź ograniczoną, a także by stan jej zdrowia pozwalał na podjęcie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym

Art. 9 § 1 k.p. statuując wykaz źródeł prawa pracy i zamieszczając w nim "inne porozumienia zbiorowe", nie wylicza poszczególnych kategorii tychże porozumień, stąd w doktrynie przyjmuje się, że katalog ten ma charakter otwarty. Nadanie innemu porozumieniu zbiorowemu statusu normatywnego wymaga jednak kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek: ustawowego oparcia dla takiego porozumienia oraz uregulowania

1. Art. 9 k.p. nie ma mowy o regulaminach organizacyjnych pracodawców jako autonomicznych źródłach prawa pracy. Dodano również, że przepis ten nie może zaś być interpretowany rozszerzająco, zawiera bowiem definicje prawa pracy. Regulamin organizacyjny nie stanowi zatem źródła prawa pracy i nie może być utożsamiany z regulaminem wynagradzania, czy też nie może być traktowany jako pojęcie zbiorcze dla

Ustawowa dopuszczalność (jej brak) powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora jednostki organizacyjnej (pracodawcy) może mieć wpływ na rozstrzygnięcia w kwestii jego uprawnień.

1. Pojęcie niepełnosprawności, ujęte w art. 3-5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ściśle koresponduje z pojęciem niezdolności do pracy, przy czym jest kwalifikacją szerszą od niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy emerytalnej. Niepełnosprawność obejmuje jednakże swym zakresem także niezdolność do wykonywania zatrudnienia

W postępowaniu konkursowym nie stosuje się norm Kodeksu pracy a także nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 53 § 1 pkt 1 b k.p. obowiązuje również wtedy, gdy opóźnia się pozytywne rozpoznanie wniosku o zasiłek chorobowy albo o świadczenie rehabilitacyjne.

Jeśli pracodawca jest częścią osoby prawnej, za zobowiązania wobec pracowników ta osoba prawna ponosi odpowiedzialność całym swoim majątkiem. Wyodrębnienie finansowe pracodawcy wewnętrznego jest tylko zabiegiem wewnątrzorganizacyjnym tej osoby prawnej, niemającym wpływu na jej majątkową odpowiedzialność wobec wierzycieli - pracowników.

Nie wykracza poza granice swobody sędziowskiej uznanie przez sąd, że wypowiedzenie umowy o pracę pracownikowi nienagannie wykonującemu obowiązki, który w okresie 6 lat pracy miał jedną ponad 4-miesięczną usprawiedliwioną nieobecność w pracy i po tym okresie odzyskał zdolność do pracy, jest nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 k.p., pomimo, że nieobecność ta doprowadziła do dezorganizacji pracy w

Zasadnicze znaczenie w procesie sądowego badania, czy dany stosunek prawny jest stosunkiem pracy, ma ustalenie, czy praca wykonywana w ramach badanego stosunku prawnego faktycznie ma cechy wymienione w art. 22 § 1 k.p. Z art. 22 § 11 k.p. wynika bowiem, że sąd w pierwszej kolejności bada, czy dana praca jest zatrudnieniem w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p., a art. 22 § 12 k.p. stanowi dla pełnej

1. O możliwości zastosowania art. 45 § 2 k.p. każdorazowo powinny być uprzedzone strony, po to by mogły przedstawić one swoje stanowiska co do niemożliwości lub niecelowości uwzględnienia żądania przywrócenia do pracy zwolnionego pracownika. 2. Likwidacja stanowiska pracy w sytuacji, gdy zadania związane z tym stanowiskiem są nadal realizowane w zakładzie pracy nie może być uznana za podstawę stwierdzenia

1. Gdy pracodawca błędnie przyjmuje, iż umowa o pracę na czas określony uległa rozwiązaniu z upływem okresu, na który była zawarta, pracownikowi przysługuje roszczenie o dopuszczenie do pracy. Niedopuszczenie pracownika do pracy przez pracodawcę pozostającego w błędnym przekonaniu o rozwiązaniu się terminowej umowy o pracę z upływem okresu na jaki była zawarta, nie jest bowiem równoznaczne ze złożeniem

Umowa o pracę w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy nie może być zawierana w celu zastąpienia pracownika czasowo przesuniętego przez pracodawcę na inne stanowisko (art. 25 § 1 k.p. w brzmieniu tekstu jednolitego: Dz. U. z 2014 r., poz. 1502). W świetle art. 10 ust. 7 KN w zw. z art. 91c KN w zw. z art. 25 § 1 zd. 2 k.p. nie jest dopuszczalne zawarcie umowy

Upływ terminu prawa materialnego, po którym jednostka nie może domagać się przyznania uprawniania, stanowi uzasadnioną przyczynę wydania rozstrzygnięcia.

1. Na podstawie art. 43 k.p. pracodawca nie może dokonać pracownikowi objętego ochroną przedemerytalną wypowiedzenia warunków pracy w części obejmującej normy czasu pracy bowiem hipoteza tego przepisu odnosi się do zmiany zasad wynagradzania. 2. Strony mogą w umowie o pracę albo w drodze odrębnego porozumienia w ramach obowiązującego pracownika wymiaru czasu pracy ustalić system lub rozkład czasu.

Jest oczywistym, że w wypadku ustalenia przez sąd, że pracownik nie dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, powinien zostać przywrócony do pracy na podstawie art. 56 § 2 k.p. w zw. z art. 45 § 3 k.p., a na stosowanie art. 4771 k.p.c. w związku z art. 8 k.p. w ogóle nie ma miejsca.

Wykładnia systemowa przepisów ubezpieczeniowych skorelowana z analizą art. 627 k.c. oraz art. 750 k.c. w związku z art. 734 k.c. prowadzi do konkluzji, że umowa dotycząca jednorazowego wykładu lub wykładu przeprowadzonego w czasie krótkotrwałego szkolenia może być przedmiotem umówionego dzieła, jeżeli dotyczyła ściśle określonego tematu, a warunki umowy poddawały się weryfikacji. Wykłady prowadzone

Zobowiązania z tytułu wpłat na PFRON mają charakter zobowiązań powstających z chwilą zajścia określonego zdarzenia tj. ujawnienia nieprawidłowości, które miały miejsce przed datą ich ujawnienia , a zatem zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 Ord. pod. Prezes PFRON w takim przypadku nie wydaje decyzji ustalającej wysokość zobowiązania - 30% sankcji za nieterminowe przekazywanie środków na ZFRON lub niezgodne

1. Stosowanie art. 8 k.p. pozostaje zatem w nierozłącznym związku z całokształtem okoliczności konkretnej sprawy. W oderwaniu od tych konkretnych okoliczności nie można formułować ogólnych dyrektyw co do stosowania tego przepisu. 2. O sprzeczności żądania przywrócenia do pracy z zasadami współżycia społecznego lub społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa można mówić dopiero, gdy zachowanie pracownika