Kadry i płace
Podjęcie się przez pracownika podróży w celu wykonania określonej pracy na podstawie porozumienia zawartego z pracodawcą nie jest podróżą służbową w rozumieniu art. 775 § 1 k.p., chyba że pracownik w ramach podjętej podróży wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe. W takim przypadku podróż służbowa obejmuje okres od rozpoczęcia do zakończenia wykonania tego zadania, o ile nic innego nie wynika
Do członków korpusu służby cywilnej nie będących urzędnikami służby cywilnej stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem.
Ustne oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę mimo, iż narusza przepis art. 30 § 3 k.p. o formie pisemnej wypowiedzenia, jest skuteczne. Stanowi jednak podstawę, zgodnie z art. 50 § 3 k.p., dochodzenia przed Sądem pracy żądania przewidzianego w wypadku naruszenia przepisów a wypowiadaniu umów o pracę.
1. Niedopuszczalne jest przywrócenie do pracy bez wniosku pracownika, albowiem takie rozstrzygnięcie naruszałoby wyrażoną w art. 11 k.p. zasadę wolności pracy. Przepis art. 45 § 2 k.p. należy interpretować ściśle. 2. Dokonanie oceny możliwości i celowości uwzględnienia żądania pozwu w zakresie restytucji stosunku pracy nie może odbywać się bez zgłoszenia przez pracodawcę stosownego zarzutu. W świetle
Pracodawca ponosi odpowiedzialność za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego (art. 415 k.c.) tylko wtedy, gdy jego działanie polegało na zamierzonym naruszeniu przepisów o rozwiązaniu umowy o pracę w tym trybie.
Urlopu szkoleniowego z art. 34 ustawy o radcach prawnych „udziela” pracodawca, a więc o terminie rozpoczęcia tego urlopu nie może samodzielnie decydować pracownik. Termin ten nie wynika również z przepisu prawa.
Na podstawie art. 390 § 2 k.c. nie można dochodzić zawarcia przyrzeczonej w umowie przedwstępnej umowy o pracę na czas określony, który już upłynął.
Jeżeli pracodawca nie zapewni pracownikowi dobowego lub tygodniowego odpoczynku od pracy, pracownik może żądać zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych [art. 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c. w zw. z art. 300 k.p.].