Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość decyzji organów podatkowych, odmawiając podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT nieodzwierciedlających rzeczywistych transakcji, jednocześnie uznając brak instrumentalnego charakteru zawieszenia przedawnienia poprzez postępowanie karne.

NSA uchyla wyrok WSA i nakazuje ponowne rozpoznanie sprawy, podkreślając konieczność pełniejszej analizy prawnej i wskazania naruszeń prawa materialnego i proceduralnego dotyczących zwolnienia z podatku nieruchomości.

Przesuniecie środków finansowych przed formalnym zawarciem umowy darowizny nie wywołuje skutków podatkowych, jeśli nie wyraża woli darowizny. Formalne spisanie umowy darowizny wyznacza moment powstania obowiązku podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Samorządowego Kolegium Odwoławczego, potwierdzając naruszenie zasad dwuinstancyjności postępowania i błędną wykładnię przepisów o opodatkowaniu nieruchomości, a także uznając prawidłowość uchylenia decyzji SKO przez sąd pierwszej instancji.

Dla zwolnienia członka zarządu z odpowiedzialności z art. 116 § 1 O.p. konieczne jest wykazanie spełnienia przesłanek egzoneracyjnych, tj. zgłoszenia wniosku o upadłość we właściwym czasie lub braku winy w jego niezłożeniu oraz wskazania egzekwowalnego mienia spółki.

Decyzja ustalająca osobom fizycznym zobowiązanie w podatku od nieruchomości ma charakter decyzji konstytutywnej, co oznacza, że dopiero jej wydanie i doręczenie kreuje zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości.

Członek zarządu spółki z o.o. jest zobowiązany do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości nawet wtedy, gdy spółka posiada jednego wierzyciela, a niewykonanie tego obowiązku nie zwalnia go z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki.

Zbyt ogólnikowy i niejednoznaczny opis zdarzenia przyszłego we wniosku o interpretację przepisów podatkowych uzasadnia odmowę wszczęcia postępowania interpretacyjnego, co zgodnie z art. 165a Ordynacji podatkowej przesądza o prawidłowości odmowy rozpoznania skargi kasacyjnej.

Przepisy art. 17 ust. 1 pkt 5a i 1bUpdop nie mogą stanowić podstawy do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących środków trwałych pokrytych ze środków własnych odpowiadających dochodowi zwolnionemu z opodatkowania."} -output}

To na osobie domagającej się stwierdzenia nadpłaty spoczywa obowiązek wykazania słuszności swych racji i poparcia ich stosownymi dowodami; organ podatkowy nie ma obowiązku poszukiwania dowodów na poparcie stanowiska podatnika.