Klasyfikacja gruntów w ewidencji gruntów i budynków, a nie ich faktyczne przeznaczenie czy stan, decyduje o wysokości stawki podatku od nieruchomości, nawet w przypadku obecności wód powierzchniowych. Grunty sklasyfikowane jako związane z działalnością gospodarczą podlegają wyższej stawce opodatkowania (art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.).

Oddalenie skargi kasacyjnej na wyrok w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej członka zarządu spółki za zaległości podatkowe, w związku z brakiem usprawiedliwionych podstaw prawnych w skardze kasacyjnej.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi solidarną odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki powstałe w okresie pełnienia funkcji zarządczej, niezależnie od liczby wierzycieli spółki, a zwolnienie z tej odpowiedzialności może nastąpić wyłącznie, gdy członek zarządu wykaże, że we właściwym czasie zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości lub że niezłożenie wniosku nie wynika

Ponowne powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d., stwierdzone notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia, nie powoduje konieczności składania zeznania podatkowego. Termin przedawnienia w związku z tym wynosi 3 lata.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, stwierdził, że skarga nie zawiera usprawiedliwionych podstaw prawnych, podtrzymując odpowiedzialność skarżącego jako byłego członka zarządu za zaległości podatkowe spółki zgodnie z zasadą solidarnej odpowiedzialności.

Skarga kasacyjna, jako formalny środek zaskarżenia, musi być precyzyjnie uzasadniona; brak takiego uzasadnienia prowadzi do jej oddalenia. Naczelny Sąd Administracyjny nie może przekroczyć granic skargi, a skuteczne zarzuty muszą odnosić się do błędnej interpretacji lub zastosowania przepisów prawa materialnego i postępowania.

Decyzja ostateczna, której wydanie zrodziło się z nieistnienia zobowiązania podatkowego, może być uchylona po wznowieniu postępowania, mimo upływu terminu przedawnienia, jeżeli od samego początku była bezprzedmiotowa.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie stoi na przeszkodzie uchyleniu decyzji ostatecznej, jeśli w postępowaniu wznowionym stwierdzono bezprzedmiotowość decyzji z uwagi na brak materialnoprawnej podstawy do jej wydania.

W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej rażące naruszenie prawa materialnego zachodzi, gdy przesłanki z art. 258 § 1 pkt 1) O.p. są stosowane do decyzji od początku wadliwej, a nie stającej się później bezprzedmiotową.

W przypadku, gdy wznowienie postępowania wykazuje bezprzedmiotowość wcześniejszej decyzji podatkowej z uwagi na błędne opodatkowanie, a decyzja była niewłaściwa formalnie już w momencie wydania, termin przedawnienia nie może być barierą do uchylenia takiej decyzji.

Uchybienie terminu przedawnienia z art. 68 O.p. nie uniemożliwia uchylenia decyzji ostatecznej, która była bezprzedmiotowa z przyczyn formalnych. Decyzja w przedmiocie podatku od nieruchomości nie powinna była być wydana, gdyż grunt nie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

Upływ terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 68 Ordynacji podatkowej, nie stoi na przeszkodzie uchyleniu bezprzedmiotowej decyzji ostatecznej, która została wydana wskutek błędnej kwalifikacji podatkowej gruntu. Rozstrzyganie w postępowaniu wznowieniowym ogranicza się wyłącznie do zakresu sprawy zakończonej decyzją ostateczną.

W przypadku niedopełnienia terminu do zgłoszenia SD-Z2, organ podatkowy nie jest zobligowany do wzywania strony do uzupełnienia wniosku, jeśli nie zawiera on okoliczności usprawiedliwiających uchybienie terminu; brak formalny wniosku nie wpływa na tok postępowania, a podlega ocenie według staranności strony.

Odmowa zawieszenia postępowania w podatku VAT, gdy brak zależności od rozstrzygnięcia innych postępowań podatkowych, jest zgodna z przepisami Ordynacji podatkowej. Prawomocność decyzji akcyzowych i paliwowych nie stanowi prejudykatu obligującego do zawieszenia postępowania VAT.

Odmowa zawieszenia postępowania w zakresie podatku od towarów i usług za listopad 2013 r. była prawidłowa, gdyż postępowania dotyczące podatku akcyzowego i opłaty paliwowej nie stanowią zagadnienia wstępnego uzasadniającego zawieszenie w rozumieniu art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Warunkiem materialnoprawnym nałożenia odpowiedzialności osoby trzeciej jest łączne wykazanie: istnienia zaległości podatkowej spółki, statusu wspólnika w okresie powstania zobowiązania oraz wcześniejszego ostatecznego ustalenia zobowiązania wobec spółki.

Reguła perpetuatio fori nie znajduje zastosowania w sprawach o odpowiedzialność podatkową osób trzecich, jeśli zmiana siedziby podatnika wystąpiła przed wszczęciem postępowania; właściwość miejscową ustala się według aktualnego adresu siedziby podatnika.

Zwolnienie z art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie ma zastosowania do nieruchomości będących w posiadaniu spółki komunalnej, jeżeli spółka ta prowadzi działalność gospodarczą, nawet gdy działalność ta służy realizacji zadań własnych gmin.

Brak wykazania winy w uchybieniu terminowi uzasadnia odmowę przywrócenia terminu do wniesienia odwołania; brak winy stronie można przypisać jedynie w przypadku istnienia rzeczywistych, niezależnych przyczyn uniemożliwiających zachowanie terminu.

Na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d. powstanie obowiązku podatkowego nie skutkuje obowiązkiem złożenia zeznania podatkowego, co wyklucza zastosowanie art. 68 § 2 pkt 1 o.p. dotyczącego przedawnienia. Niezgłoszenie nabycia do opodatkowania nie przerywa biegu przedawnienia.

Dla skutecznego zwolnienia się z odpowiedzialności na podstawie art. 116 § 1 pkt 1 lit. a O.p. członek zarządu musi wykazać, że złożenie wniosku o upadłość nastąpiło we właściwym czasie; zaniechanie podjęcia tego obowiązku mimo utraty płynności finansowej spółki wyłącza możliwość egzoneracji.

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki na podstawie art. 116 Ordynacji podatkowej powstaje, jeżeli egzekucja wobec spółki jest bezskuteczna, a członek zarządu nie wykaże, że złożono we właściwym czasie wniosek o upadłość lub że niezłożenie wniosku nie wynika z jego winy.

Skarga kasacyjna L. S.A. w restrukturyzacji od wyroku WSA w Warszawie, dotycząca odmowy udzielenia ulgi płatniczej przez DIAS, oddalona. Organy podatkowe prawidłowo ustaliły brak przesłanek „ważnego interesu podatnika” i „interesu publicznego” w oparciu o skrupulatne i zgodne z zasadami oceny dowodów postępowanie.

Decyzja dotycząca odpowiedzialności podatkowej osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej powinna być doręczana na adres z ewidencji PESEL, nie zaś z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.