Użycie w zaskarżonej decyzji niepełnej nazwy strony skarżącej nie oznacza skierowania tej decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie i nie stanowi podstawy przewidzianej w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa dla stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.
Organ administracji państwowej rozpoznający odwołanie od decyzji organu instancji nie jest kompetentny do stwierdzenia nieważności tej decyzji. Rozpoznanie sprawy w trybie odwoławczym stwarza organowi II instancji wszelkie możliwości naprawienia ewentualnych wadliwości postępowania przed organem I instancji, przy czym przepis art. 138 Kpa nie przewiduje możliwości orzeczenia o nieważności decyzji.
Organy administracji państwowej mogą umorzyć w całości lub w części wymierzoną stałą opłatę roczną z tytułu nabycia gruntów rolnych bądź leśnych z przeznaczeniem na inne cele w razie wystąpienia przesłanek wymienionych w par. 3 ust. 1 lub 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 września 1982 r. w sprawie zasad umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 30 poz. 211 ze
1. Trudności w wyegzekwowaniu wykonania decyzji, wynikające z negatywnego stanowiska jej adresatów lub innych osób zainteresowanych utrzymaniem dotychczasowego stanu rzeczy, nie stanowią o niewykonalności decyzji i nie uzasadniają stwierdzenia jej nieważności z tego tytułu. 2. Osoby, posiadające pozwolenie wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód, są stronami postępowania w sprawie dotyczącej funkcjonowania
Zachowanie wymagań art. 79 i art. 81 Kpa, niezależnie od wagi i treści przeprowadzonego dowodu, jest bezwzględnym obowiązkiem organu administracji państwowej. Naruszenie tego obowiązku stanowi naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym, mającym istotny wpływ na wynik sprawy.
Niewykonywanie umowy kontraktacyjnej nie wyklucza możliwości korzystania z preferencji przewidzianej w par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /Dz.U. nr 23 poz. 205 ze zm./, jeżeli nabywca zawiera umowy kontraktacyjne systematycznie i w znacznym zakresie różnych
Uprawnienia określone ustawą z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ przysługują tym osobom prowadzącym w okresie okupacji tajne nauczanie dzieci i młodzieży, które mając odpowiednie przygotowanie w określonej dziedzinie /przedmiocie lub przedmiotach nauczania/ - przerabiały z uczniami - w zasadzie - program przewidziany dla danego przedmiotu w ramowo
Za równoznaczną z opuszczeniem lokalu w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ trzeba uznać sytuację, w której osoba dotychczas zameldowana została przez najemcę usunięta z lokalu i do niego nie dopuszczona, jeżeli w stosownym czasie nie wystąpiła na właściwą drogę prawną z żądaniem przywrócenia jej
Przepis art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ ma zastosowanie jedynie do najemcy lokalu i nie stwarza uprawnień do uzyskania samodzielnego tytułu prawnego do zwolnionej części lokalu przez członków rodziny tego najemcy.
1. Strona, która bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu przed wydaniem decyzji I instancji może wnieść odwołanie od tej decyzji tylko w czasie, zanim decyzja ta stała się ostateczna to jest do czasu rozpatrzenia przez organ II instancji odwołania wniesionego przez inne strony, a gdy odwołania strony nie wniosły - przed upływem terminu 14 dni służącego stronom do wniesienia odwołania. Po
1. W zakresie uregulowanym przez art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ organy samorządu adwokackiego nie mają uprawnień do stanowienia o statusie adwokata, a ich uchwała w tym przedmiocie nie ma znamion decyzji administracyjnej i nie ulega zaskarżeniu do sądu administracyjnego. 2. Właściwość Ministra Sprawiedliwości w sprawach wyrażenia zgody na indywidualną
W postępowaniu administracyjnym w sprawie ustalenia odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, prowadzonym przez organy administracji po dniu 1 sierpnia 1985 r. w wyniku uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji ostatecznej wydanej przed tą datą, zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/, na zasadzie
Każdy właściciel /posiadacz/ nieruchomości, na której przewiduje się wykonywanie czynności budowlanych, jest stroną postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 Kpa i na zasadzie art. 10 par. 1 Kpa, organy administracji państwowej mają obowiązek zapewnić mu czynny udział w każdym stadium postępowania i umożliwić wypowiedzenie się przed wydaniem decyzji. Odwrócenie tej kolejności stanowi naruszenie
Stosownie do treści art. 695 par. 2 Kc dzierżawcom przysługuje prawo pierwokupu dzierżawionej nieruchomości. Skoro małżonkowie przekazali prowadzone gospodarstwo na własność wnuka jako następcy w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/, to na podstawie art. 53 pkt 1 tej ustawy wszedł on również w miejsce
Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, przewidujący wydanie decyzji w sprawie wymeldowania osoby, która utraciła uprawnienia do przebywaniu w lokalu i bez wymeldowania opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego, ma zastosowanie również do osoby, która została zameldowana na pobyt stały nie mając żadnego uprawnienia
Paragraf 15 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ stanowi konkretyzację ochrony uprawnień właściciela nieruchomości przed naruszającą te uprawnienia działalnością budowlaną wykonywaną na nieruchomości sąsiedniej i powinien być interpretowany w granicach
Organ, który korzysta z możliwości przewidzianej w art. 200 par. 2 Kpa, dokonuje oceny zaskarżonej decyzji w takich granicach, w jakich mógłby to uczynić Naczelny Sąd Administracyjny. W zakresie jednak sposobu rozstrzygnięcia, organ ten - w przeciwieństwie do organu odwoławczego /art. 138 Kpa/ oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 207 Kpa/ - może uznając skargę w całości za słuszną jedynie zmienić
Stosownie do dyspozycji art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ obowiązek świadczenia na fundusz gminny lub fundusz miejski ciąży m.in. na osobach fizycznych wykonujących działalność wytwórczą, handlową lub usługową - bez względu na rodzaj uprawnienia, na którego podstawie prowadzą ową działalność. Treść tego przepisu nie
Uprawnienie podmiotowe zawarte w art. 30 prawa lokalowego ma bezwzględne pierwszeństwo przed uprawnieniami wynikającymi z innych przepisów, a zatem organ administracji nie może dysponować lokalem na rzecz osób trzecich, jeżeli właściciel domu wielomieszkaniowego nie zrezygnował z przysługującego mu prawa do jego zajęcia.
1. Decyzja wydana na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ powołująca jako podstawę również art. 40 tej ustawy mający zastosowanie tylko wówczas, gdy nie zachodzą okoliczności określone w art. 37 - narusza w sposób istotny prawo materialne. 2. Art. 43 prawa budowlanego nie uprawnia organów administracji państwowej do wydawania
Jeżeli odwołanie od decyzji organu I instancji w części stanowiło określone żądanie, do którego organ odwoławczy nie był właściwy, przekazanie tego żądania do załatwienia właściwemu organowi nie mogło być uznane za naruszenie prawa.
Pismo Państwowej Dyspozycji Mocy uzasadniające odmowę zawarcia umowy o dostawę energii elektrycznej nie jest decyzją administracyjną i nie może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, mimo że sprawy gospodarki paliwowo-energetycznej są objęte właściwością Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 8 Kpa/.
1. "Odtworzenie stanu istniejącego", jako warunek postawiony inwestorowi budynków związanych z gospodarką rolną lub leśną, nie może być traktowany jako odtworzenie bryły budynków w ich poprzednim kształcie, bez zważania na potrzeby inwestora, rozwój cywilizacyjny, potrzebę unowocześnienia zabudowy wiejskiej. 2. Niedopuszczalna jest ingerencja organów administracji państwowej w sposób zagospodarowania